Η πολιτική ως ρεπορτάζ

Γράφει ο Θεόδωρος Κουτρούκης

Η «παρέλαση» των πολιτικών αρχηγών από το βήμα της ΔΕΘ ολοκληρώθηκε και φέτος. Βέβαια, ελέω εκλογών, οι δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα από άλλες χρονιές, ωστόσο, σε γενικές γραμμές δεν έπαψαν να χαρακτηρίζονται από ένα λόγο διαπιστωτικό, από μια απόπειρα καταγραφής των προβλημάτων. Ακούσαμε, λοιπόν, ότι η ελληνική οικονομία πάσχει από μύρια προβλήματα, ότι ο κρατικός μηχανισμός υποφέρει από διαφθορά και σήψη, ότι η παιδεία είναι σε κακά χάλια, ότι η υγεία είναι ο μεγάλος ασθενής κ.α. Διαβάζοντας τις ομιλίες των πολιτικών ταγών, θα νόμιζε κάποιος ότι πρόκειται για ρεπορτάζ μιας έγκυρης(;) εφημερίδας και όχι για τη δημόσια παρουσίαση των απόψεων εκείνων, που έχουν την ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αλλά οι πολιτικοί ψηφίζονται για να κυβερνούν, να λαμβάνουν αποφάσεις, να επιλύουν τα προβλήματα του τόπου και όχι για να τα αναφέρουν στους πολίτες (λες και δεν τα γνωρίζουν ήδη!). Το ρεπορτάζ και ο σχολιασμός των κακώς κειμένων είναι έργο των δημοσιογράφων.
Η αλήθεια είναι ότι η σταδιακή μετάλλαξη της πολιτικής από τη χάραξη και εφαρμογή διακριτής στρατηγικής και δράσεων προς την προσέγγιση της υφιστάμενης κατάστασης υπό το πρίσμα του ρεπόρτερ συνδέεται ίσως με την όσμωση των δύο χώρων. Από τη μία μεριά, δεν είναι λίγοι οι εκπρόσωποι της δημοσιογραφικής οικογένειας που πλανήθηκαν από τις σειρήνες της πολιτικής και που στην εποχή της επικοινωνιακής κυριαρχίας διαδραματίζουν ολοένα και πιο πολυσήμαντο ρόλο στις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Από την άλλη, βαίνει αυξανόμενος ο αριθμός των επίδοξων πολιτικών που στην προσπάθεια τους να αυξήσουν την αναγνωρισιμότητα και τη δημοφιλία τους «ζήλεψαν» το ρόλο του δημοσιογράφου-σχολιαστή (από το μακαρίτη Ε. Γιαννόπουλο στο πολυθρύλητο Κανάλι 29 μέχρι τα ερτζιανά εγχειρήματα εν ενεργεία πολιτικών). Και το ερώτημα που αναζητεί απάντηση είναι: Είναι προτιμότερη για μια προσωπικότητα η φθοροποιός άσκηση της εξουσίας ή η άφθαρτη λαμπερή ασυλία του ραδιοτηλεοπτικού αστέρα που κατακεραυνώνει τα κακώς κείμενα;
Θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου!


* Επικ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης