Γράφει ο Βασίλης ΧασιώτηςΌπως είναι διαμορφωμένη αυτή τη στιγμή η πολιτική κατάσταση,
Αν ο πρωθυπουργός προκηρύξει πρόωρες εκλογές, ουσιαστικά αυτό σημαίνει αναγνώριση της απώλειας της δεδηλωμένης,
Αν ο πρωθυπουργός προκηρύξει πρόωρες εκλογές, σημαίνει, την ίδια στιγμή, με βάση πάντα το πώς είναι διαμορφωμένη η τρέχουσα πολιτική κατάσταση, ότι ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει βέβαια να παλέψει για μια νέα εκλογική νίκη, πλην όμως με τη ζυγαριά να κλείνει υπέρ του ΠαΣοΚ και μάλιστα θα έλεγα κατά τρόπο σχεδόν «άνετο» -αν και δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η κάλπη ενίοτε αιφνιδιάζει…,
Επιλογές ανάρτησης
Αν ο πρωθυπουργός προκηρύξει πρόωρες εκλογές, σημαίνει, ακόμα, ότι η κυβέρνηση ίσως να εκτιμά ότι αφήνοντας το ΠαΣοΚ να βγάλει αυτό πέρα ένα εξαιρετικά δύσκολο Χειμώνα, και με ένα προϋπολογισμό για «γερούς παίχτες», (η ίδια μάλλον αντιλαμβάνεται ότι έπαψε προ πολλού να αποτελεί τέτοιο παίχτη), θα είναι αυτή, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία που ίσως πολύ σύντομα –ακόμα και μέχρι την Άνοιξη με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας- θα δρέψει τους καρπούς της νίκης μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, ελπίζοντας ότι το ΠαΣοΚ στην αναμέτρησή του με τη κρίση και τα δομικά προβλήματα της οικονομίας μας θα ηττηθεί κατά κράτος.
Βέβαια από την άλλη, υπάρχει και ο αντίλογος. Από τον Οκτώβρη ως τον Φλεβάρη που θα έχουμε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ναι μεν ο ..........
καιρός είναι πολύ λίγος για θεαματικές ή έστω ελπιδοφόρες αλλαγές προς το καλύτερο, όμως, ακριβώς επειδή ο χρόνος είναι λίγος, μια επιδέξια διαχείριση του χρόνου αυτού, θα μπορούσε να αποβεί και υπέρ του. Π.χ., κάνοντας κάποιες απογραφές, ανακαλύπτοντας «μαύρες τρύπες» που κρύβονταν επιμελώς, όλα αυτά και άλλα σαν αυτά, θα ήταν δυνατό να σπρώξουν τον καιρό, χρεώνοντας τις όποιες δυσκολίες και αδυναμίες παροχών στη προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία, για να πούμε και την αλήθεια, ουδόλως μερίμνησε ώστε να μην αφήσει πίσω της έργο επιδεκτικό τέτοιας (αρνητικής) πολιτικής «αξιοποίησης». Μόνο για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά να μιλάμε, κάθε τόσο που θα σηκώνουμε το χαλί κάτω απ’ το οποίο πρόχειρα κρύβονται «για τα άτια της πεθεράς», ε, δεν μπορεί χρόνος θα εξοικονομηθεί.
Αν λοιπόν πάμε για πρόωρες εκλογές, εννοώ, τώρα το Φθινόπωρο, κάπως έτσι βλέπω να σχεδιάζεται το παιχνίδι, που είναι κατ’ ουσίαν το Παιχνίδι της Επόμενης Ημέρας. Διότι σ’ αυτή τη περίπτωση, ο προβληματισμός δεν είναι για το τι θα συμβεί τον Οκτώβρη στις εκλογές, μα τι θα συμβεί στην νέα προεκλογική περίοδο που θα εγκαινιαστεί την αμέσως επόμενη Δευτέρα από την Κυριακή των εκλογών, και θα· διαρκέσει μέχρι την προεδρική εκλογή.
Μένει τώρα να δει κανείς, το πόσο αυτό το ξεκάθαρα κομματικό bras de fer των δυο κομμάτων εξουσίας, θα καταλήξει σε περισσότερο ή λιγότερο κακό για την κοινωνία, τον λαό. Πόσο «θα μας πονέσει». Το ότι οι στρατηγικές (ιδίως των κομμάτων εξουσίας) χαράσσονται με κριτήριο κύρια το κομματικό όφελος και δευτερευόντως το κοινωνικό, αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν θα το παραδεχτούν οι σχεδιαστές των κομματικών στρατηγικών, (εδώ η ειδική αναφορά επαναλαμβάνω γίνεται στα κόμματα εξουσίας), αλλά από την άλλη, πολύ δύσκολα θα βγάλεις απ’ το αγύριστο θεσσαλικό μου κεφάλι τούτη την αντίθετη άποψη που έχω για τα πράγματα. Έτσι λοιπόν, μια είναι η απάντηση για το ερώτημα αυτό. Ένας λαός «χορτασμένος» από πόνο, δεν έχει άραγε πάθει και κάποια ανοσία ώστε να μη μας απασχολεί και ιδιαίτερα το ζήτημα αυτό; Απαντήσαμε έτσι, με «συνοπτικές» διαδικασίες και στο σοβαρό αυτό ερώτημα.
Όμως τι θα γίνει αν δεν γίνουν πρόωρες εκλογές τον Οκτώβρη;
Σίγουρα θα πρόκειται για μια σύντομη αναβολή μιας μάχης που αν δεν αλλάξουν οι προθέσεις του ΠαΣοΚ, οπωσδήποτε θα δοθεί με μια μικρή καθυστέρηση, με την ίδια πιθανόν έκβαση που θα είχε και τον Οκτώβρη, αν όχι και λίγο χειρότερα για τη κυβέρνηση, αν και, από την άλλη, πρέπει πάντα να λέμε και τις αντίθετες απόψεις, όσο κι αν δεν τις βρίσκουμε σύμφωνες με τις δικές μας, υπάρχουν κι εκείνοι (οι ελάχιστοι) που πιστεύουν πως αν οι εκλογές γίνουν την περίοδο της προεδρικής εκλογής, η κυβέρνηση έχει το χρόνο να αντιστρέψει το κλίμα.
Όμως, στη τελευταία αυτή περίπτωση, θα έχουμε τη κυβέρνηση που θα πρέπει θέλει δε θέλει να πάρει επώδυνες οικονομικές και όχι μόνο αποφάσεις για τη πλειοψηφία του λαού, (όχι ότι κάθε μη «λαϊκίστικη» απόφαση είναι εξ ορισμού επώδυνη, αλλά ας το αφήσουμε παράμερα το ζήτημα αυτό), και το κυριότερο όλων : δεν θα έχουμε απλά μια παράταση της προεκλογικής περιόδου, θα έχουμε μια ουσιαστική παράταση της ακυβερνησίας, που θεσμικά επέρχεται όταν μπαίνουμε σε προεκλογικές περιόδους. Είναι οι περίοδοι, όπου κατά κανόνα οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονται να εξασφαλίσουν το ατομικό τους μέλλον, ενώ το μέλλον του τόπου, είναι κάτι που θα το δούμε κι αυτό μετεκλογικά… Άλλωστε, δεν είναι και λίγοι εκείνοι που διαπιστώνουν ότι ήδη το μικρόβιο της ακυβερνησίας έχει ήδη αρχίσει να κόβει άνετα βόλτες προ πολλού μέσα στο κυβερνητικό οργανισμό, με τα ιστορικά ανύπαρκτα αντισώματά του…
Όλα αυτά, ΑΝ…
Μένει να δούμε τι θα εξαγγείλει και ο πρωθυπουργός…