Γράφει ο Παναγιώτης ΜυστακίδηςΤίθενται όμως ερωτήματα από τα οποία ο επιμερισμός των ευθυνών δεν είναι ευχάριστος ..
1. Είναι αλήθεια ότι περίπου 12.000 .ναι δώδεκα χιλιάδες « δάσκαλοι-καθηγητές » είναι αποσπασμένοι σε διάφορες και κυρίως κομματικές θέσεις με αποτέλεσμα να μην βρίσκονται στις οργανικές τους θέσεις ?
Αντί λοιπόν να μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά του λαού, που τους πληρώνει κάνουν άλλα πράγματα . Με στοιχεία της ΟΛΜΕ το νούμερο.
2. Αντί να γίνεται ένας ορθολογικός καταμερισμός διορισμών, πάνε όπου νάνε π.χ. στο Αμύνταιο διορίσθηκαν 24 μαθηματικοί και απαιτούνται μόλις 7. Οι υπόλοιποι πηγαίνουν 2-3 φορές την εβδομάδα και διδάσκουν π.χ. γεωγραφία.
3. Με το πρόσχημα της προετοιμασίας και της δουλείας στο σπίτι ένας πολύ μεγάλος αριθμός καθηγητών δουλεύει μόλις 15 ώρες την εβδομάδα. Δηλαδή δεν ......
χρειάζονται προετοιμασία και επιστημονική ενημέρωση άλλοι κλάδοι, όπως π.χ. γιατροί , μηχανικοί κ.λ.π. φαντασθείτε λοιπόν να πήγαιναν και αυτοί οι κλάδοι μόνο 15 ώρες την εβδομάδα στη υπηρεσία τους .
Αν πράγματι απαιτείται και απαιτείται προετοιμασία, αυτή να γίνεται μέσα στο υποχρεωτικό και πλήρες ωράριο, μέσα στη βιβλιοθήκη του σχολείου , να βοηθούν και κανένα αδύνατο μαθητή χωρίς ιδιαίτερα και να οργανώνεται και καμία εξωσχολική δραστηριότητα και δραστηριότητα ανάλογη των ιδιωτικών κ.λ.π..
Μήπως με το πρόσχημα της προετοιμασίας τους περισσεύουν ώρες για ιδιαίτερα μαθήματα και βόλτες για ψώνια και καφέδες. Μία βόλτα σε γνωστές περιοχές και μία διασταύρωση απόψεων μεταξύ των γονιών μάλλον τα επιβεβαιώνουν και τα δύο.
4. Γνωρίζουν ότι οι καθηγητές της μίας τάξης πασάρουν μαθητές για ιδιαίτερα στους καθηγητές της άλλης τάξης και τανάπαλιν ?
5. Γνωρίζουν ότι πολλοί διευθυντές μοιράζουν και πληρώνει ο λαός υπερωρίες που δεν γίνονται ?
6. Είναι αλήθεια ότι στην Τρίτη Λυκείου τη μισή χρονιά δεν γίνονται ουσιαστικά μαθήματα αλλά τα παιδιά ασχολούνται με τα Φροντιστήρια ?
Πολλά ακόμη θα μπορούσαν να γραφθούν , αλλά κυρίως τίθεται το ερώτημα εάν οι καθηγητές πιστεύουν ότι για την τραγική υποβάθμιση της παιδείας , για την τρομερή παραπαιδεία , οι ίδιοι δεν έχουν καμία ευθύνη.
Μακρά εμού η συντηρητική και αντεργατική άποψη, αλλά μήπως κάποτε θάπρεπε η κοινωνική κριτική να είναι σοβαρή απέναντι σε κάθε συντεχνία που επικαλείται προς ίδιον όφελος δημοκρατικές και φιλεργατικές κορώνες ?
Αμφιβάλλει κανείς ότι έχουμε μία ταξική παιδεία ,
ότι τα παιδιά μας δεν έχουν πλέον ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση άρα δεν έχουν και ίσα δικαιώματα ,
ότι έχουν πλεονέκτημα τα παιδιά των ιδιωτικών σχολείων και των καλοπληρωμένων ιδιαίτερων μαθημάτων ,
ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά των εισακτέων στα πολυτεχνεία και τις ιατρικές είναι πλουσιόπαιδα ,
ότι οργανωμένα κυκλώματα οδηγούν τα παιδιά μας π.χ. στην Μπρατυσλάβα ,
ότι τα παιδιά τρελαίνονται στην αποστήθιση και τα στερούμε την κριτική σκέψη και την παιδική τους ηλικία.
Γιατί όλες οι απεργίες γίνονται την περίοδο των εξετάσεων που και πάλι το παιδί του εργαζόμενου έρχεται συστηματικά σε μειονεκτική θέση έναντι του κολεγιόπαιδου που δεν έχει απεργίες και καταλήψεις ?
Πόσες ώρες την εβδομάδα και πόσους μήνες το χρόνο πιστεύουν κάποιοι, ότι στη σύγχρονη και δυστυχώς σκληρή κοινωνία θα μπορούσε να είναι μία σύμβαση εργασίας με ολόκληρο μηνιάτικο ως μισθό ?
Είναι σκληρό κύριοι να βλέπετε τον οικοδόμο να πουλά τα ένσημά του , δηλαδή την ασφάλιση και την σύνταξή του, για να πληρώσει τα δίδακτρα του φροντιστηρίου και τα ιδιαίτερα των παιδιών του.
Αυτή είναι αλήθεια και με διορθωτικές κινήσεις , ενδιάμεσους στόχους, συνεργασία και κοινωνική ευθύνη , ας σκύψουμε στα προβλήματα των παιδιών μας , χωρίς ιδιοτέλεια και αδιαφορία αλλά με διάθεση πραγματικής και πλήρους απασχόλησης , να αναβαθμίσουμε το επίπεδο σπουδών με ίσες ευκαιρίες και στα παιδιά των εργαζόμενων