Στο πρόσωπο του φοιτητή της Θεολογίας Γουόλ Στάντον, οι δικαστές της Πολιτείας της Αριζόνας ανακάλυψαν μια απειλή για την αμερικανική ασφάλεια. Και τον καταδίκασαν. Ποιο ήταν το έγκλημά του; Ο φοιτητής άφηνε μπουκάλια με πόσιμο νερό στην έρημο της Αριζόνας, στα σύνορα με το Μεξικό, ένα πέρασμα για τους Μεξικανούς παράνομους μετανάστες που ονειρεύονται τον αμερικανικό παράδεισο.
Ο νεαρός...
... Αμερικανός είναι μέλος της οργάνωσης «Όχι άλλοι θάνατοι», που δημιουργήθηκε για να αποτρέψει τους συχνούς θανάτους Μεξικανών από αφυδάτωση ή ηλίαση, όταν αποτολμούν να διασχίσουν την έρημο για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Αμερική. Ο Στάντον κατέθεσε πως το κίνητρο για την πράξη του ήταν να σώσει ζωές. Όμως, όπως μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο CΝΝ, οι δικαστές είδαν τα πράγματα αλλιώς: «Παρατηρώντας ότι σε μερικά μπουκάλια ο Στάντον είχε γράψει στα ισπανικά τη φράση “Καλή τύχη”, αποφάνθηκαν ότι ο κατηγορούμενος είχε τη σαφή πρόθεση να βοηθήσει αλλοδαπούς να εισέλθουν παράνομα στη χώρα». Αυτό είναι αλήθεια. Ο φοιτητής ήθελε να αποτρέψει τον θάνατό τους. Όμως το .......
δικαστικό επιχείρημα, πως όποιος δεν επιθυμεί τον θάνατο των παράνομων μεταναστών παρανομεί, σίγουρα εισάγει μια νέα νομική έννοια στην επιστήμη του Δικαίου. Κάπως έτσι, το καναδικό περιοδικό «Χάρπερς» αποφάσισε να θέσει ένα ερώτημα, σαν κι αυτά που θέτουν συνήθως οι καθηγητές της Νομικής στους φοιτητές τους: «Ας πάρουμε από τη μια μεριά τον Στάντον και τους όμοιούς του, που αφήνουν νερό για να αποτρέψουν τον θάνατο όσων διασχίζουν παράνομα τα σύνορα. Κι από την άλλη τους δικαστές, που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να το απαγορεύσουν, με πλήρη επίγνωση πως αυτό μπορεί να σημαίνει τον θάνατο των μεταναστών από αφυδάτωση ή ηλίαση. Τίνος η πράξη είναι πιο εγκληματική;».
Το έγκλημα...
... όμως αλλάζει κι αυτό μαζί με η ζωή μας. Και μπορεί να είναι άλλο σήμερα κι άλλο χθες. Η Αμερική δεν είναι πια το Ελντοράντο που ήταν άλλοτε. Ακόμη και στην περίοδο της μεγάλης αμερικανικής οικονομικής ανάπτυξης, έγραφε ο Στίβεν Καμαρότα στην «Ουάσιγκτον Ποστ», από το 1978 έως το 1997 οι μετανάστες που έγιναν φτωχότεροι τριπλασιάστηκαν, από 2,7 σε 7,7 εκατομμύρια. Κάπως έτσι «αλλοδαποποιήθηκε» η φτώχεια στις ΗΠΑ, όταν η χώρα ζούσε ακόμη σε εποχές παχιών αγελάδων. Σήμερα όμως, που η φτώχεια έγινε πιο «δημοκρατική» κι εξαπλώνεται από τα γκέτο των μεταναστών σε ολόκληρο τον αμερικανικό πληθυσμό, το έγκλημα της βοήθειας προς τους παράνομους μετανάστες θεωρείται μεγάλο. Όσο και ο κίνδυνος: ήδη σε πολλές μεσοδυτικές αμερικανικές πολιτείες, όπως γράφει η «Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ», αποσπάσματα ατάκτων έχουν πάρει τα όπλα εναντίον των αρχών και των μεταναστών.
Το είχε πει...
... προφητικά ο Στίβεν Καμαρότα, πριν από δέκα χρόνια: «Ακόμη και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, παραμένει το γεγονός ότι αυξήσαμε τον πληθυσμό των φτωχών κι αυτό θα έχει επιπτώσεις στην κοινωνική σταθερότητα».
ΠΗΓΗ