Συνήθεις ηλίθιοι ή συνήθεις αγύρτες;

Γράφει ο Ευθύλογος

«… Εφέτος τα άγρια μελτέμια έφεραν μαζί τους τους μονότονους όσο και καλά οργανωμένους εμπρησμούς. Τις αιτίες τις έχουμε ήδη επανειλημμένα υπογραμμίσει. Οπότε και να κηρυχθεί «πάρκο» ο Υμηττός – μια κατ’ αρχήν σωστή απόφαση – φθάνει τα όρια του γελοίου για όποιον έχει δει από ψηλά το δάσος της Ανατολικής Πάρνηθας (υποτίθεται προστατευμένο) με διάσπαρτες παράνομες βίλλες.
Μη υπάρχοντος κράτους και πολιτικής βουλήσεως, το πανηγύρι των εμπρησμών και των παράνομων οικοδομήσεων θα συνεχιστεί ανενόχλητο
…»

Αποτελείωσα τον καφέ μου, δίπλωσα την εφημερίδα στην οποία είχα διαβάσει το παραπάνω (την είχα αγοράσει ξημερώματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου) και ξαναμπήκα στο αυτοκίνητο.
Ήταν Σάββατο 22 Αυγούστου 2009 περίπου 9 π.μ. Ταξίδευα από τις έξι το πρωί, δεν είχα ανοίξει ραδιόφωνο και το προηγούμενο βράδυ δεν είχα πληροφορηθεί τίποτε σχετικό με την πυρκαγιά στο Γραμματικό.
Στις 10 π.μ. περίπου έφτασα στην Ελευσίνα και μπήκα στην Αττική οδό. Στο βάθος ο ουρανός είχε περίεργο χρώμα, έναν συνδυασμό από μουντό γκρι και πορτοκαλί. Συνειδητοποιήσαμε (ταξίδευα με τη γυναίκα μου και ένα από τα παιδιά μου) ότι επρόκειτο για φωτιά και ανοίξαμε το ραδιόφωνο. Ψάχνοντας τους σταθμούς ακούσαμε για συγκέντρωση πυροσβεστικών οχημάτων στο Γραμματικό και για τις δυσκολίες που υπήρχαν λόγω των ισχυρών ανέμων.

Ίσως η δημοσίευση του παραπάνω άρθρου στην 1η σελίδα της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» και η ταυτόχρονη εκδήλωση της πυρκαγιάς να είναι τυχαία.
Τα όσα γράφει όμως, ασφαλώς δεν οφείλονται σε σύμπτωση αλλά είναι προϊόν
καλομελετημένου και μακροπρόθεσμου εγκληματικού σχεδιασμού.
Το έγκλημα ξεκίνησε στην Αττική με την ........... καταπάτηση και την αυθαίρετη δόμηση την δεκαετία του ’50 και συνεχίζεται σήμερα με τους εμπρησμούς και την εν συνεχεία οικοπεδοποίηση.
Κύριοι ένοχοι του εγκλήματος είναι τα ίδια πρόσωπα – αν δυστυχώς εξακολουθούν να ζουν, ή γόνοι αυτών αν οι ίδιοι απάλλαξαν τον τόπο από την όζουσα παρουσία τους.
Δεν θα ήταν δυνατόν να γεμίσει η χώρα αυθαίρετα και παράνομα κτίσματα χωρίς «άνωθεν» προστασία, μεθόδευση και διατεταγμένη «αδιαφορία».
Συχνά τίθεται το ερώτημα αν οι αρμόδιοι είναι ηλίθιοι ή αγύρτες.
Με δεδομένο όμως ότι στην μεταπολεμική Ελλάδα ουδείς αρμόδιος έχει κατηγορηθεί για βλακεία, η απάντηση προκύπτει αβίαστα.
Βέβαια που και που χρειάζεται και κάποιος βλάκας ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί την κρίσιμη στιγμή ως αποδιοπομπαίος τράγος.
Έτσι όταν η Στρατηγός Άνεμος συγκρούεται με τον Στρατηγό Μαλάκα, το αποτέλεσμα της πολεμικής σύρραξης είναι εκ των προτέρων γνωστό.
Η «μεταπολεμική» κερδοσκοπία απλά επιβεβαιώνει την άποψη του Rhett Butler [1]

Μάλιστα το θράσος της αγυρτείας τους είναι τόσο ώστε να θεωρούν όλους τους υπόλοιπους Έλληνες αφελείς. Αυτή τη στιγμή ακούω στην τηλεόραση δυο δηλώσεις «αρμοδίων» που δείχνουν ανάγλυφα πόσο ηλίθιο θεωρούν τον ελληνικό λαό.
Δήλωση πρώτη:
«Δεν θα υπάρξει ούτε ένα κτίσμα στα καμένα.»

Το παραπάνω άρθρο του Βήματος αποτελεί την καλλίτερη απάντηση στη δήλωση του αρμόδιου ντενεκέ. Ας ανοίξει τα στραβά του να δει την κατάσταση.
Δήλωση δεύτερη:

«Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών»
Και το καλοκαίρι του 2007 δεν ήταν ώρα για απόδοση ευθυνών.
Ακόμη αποδίδονται …
Άλλωστε ποτέ και σε καμιά περίπτωση, είτε σκανδάλου είτε πολιτικού εγκλήματος δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και τα αρμόδια τέρατα μπορούν να συνεχίζουν ανενόχλητα την εγκληματική τους δράση. Ως πότε;


* * * * * * * * * *

[1] Rhett Butler: Ένα από τα κύρια πρόσωπα του μυθιστορήματος «Όσα παίρνει ο άνεμος» της Margaret Mitchell. Σε κάποιο σημείο διατυπώνει την εξής κυνική αλλά ενδιαφέρουσα άποψη.
«Σε δυο περιπτώσεις μπορείς να πλουτίσεις. Όταν δημιουργείται μια χώρα ή όταν καταστρέφεται»
Βλέπετε πουθενά άνεμο δημιουργίας; Οι αγύρτες όμως πλουτίζουν!!!

Ευθύλογος