Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος«Η Πράσινη Γραμμή στη Λευκωσία χωρίζει την Αγκυρα από τις Βρυξέλλες» είπε ο κ. Κώστας Σημίτης στις 28 Νοεμβρίου 2002, στην ομιλία του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΠαΣοΚ στο Καβούρι. Με τη φράση αυτή συνόψισε την πρώτη μετά την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου εθνική στρατηγική υπεροχής έναντι της Τουρκίας, τη στρατηγική του Ελσίνκι, η οποία επρόκειτο να διασφαλίσει την ένταξη της Κύπρου στην Ενωση και εν συνεχεία να οδηγήσει στην επίλυση του Κυπριακού και στην οριοθέτηση, μέσω Χάγης, της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Κυπριακό και Αιγαίο συγκροτούσαν το κρισιμότερο διακύβευμα των εκλογών του 2004, σαφείς σχετικές αναφορές υπήρχαν στις προεκλογικές ομιλίες των κκ. Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου, αλλά ο λαός επέλεξε να ανταλλάξει την εθνική στρατηγική με τον εθνικό ύπνο.
Ο κ. Κ. Καραμανλής διέθετε τεκμηριωμένη άποψη για την ευεργετική επίδραση του «ύπνου» στα εθνικά θέματα. Πίστευε ότι οποιαδήποτε λύση απαιτούσε συμβιβασμούς και ότι στο απώτερο μέλλον, σε ένα μέλλον όπου η Τουρκία θα γινόταν πιο ευρωπαϊκή, πιο δυτική και πιο λεπτεπίλεπτη, ο Ελληνισμός θα μπορούσε να πετύχει λύσεις καλύτερες με συμβιβασμούς λιγότερους. Η λογική αυτή ταυτίζεται με την αυταπάτη της «εξημέρωσης» της Τουρκίας, που έχει τις ρίζες της στους γελοίους σχολικούς μύθους περί Τούρκων άξεστων με σπάθες και τουρμπάνια. Η Τουρκία δεν εξημερώνεται πολύ απλά γιατί δεν είναι χώρα βαρβάρων, όπως μας αρέσει να νομίζουμε. Οι διεκδικήσεις της δεν ερμηνεύονται από τις δοξασίες περί «κακού γείτονα» ή από τη θεωρία των συγκρούσεων μεταξύ κακών στρατηγών και καλών πολιτικών, αλλά εκπορεύονται από τον χαρακτήρα της ως πρώην αυτοκρατορίας. Μια πρώην αυτοκρατορία συνήθως διεκδικεί ρόλο στα πρώην εδάφη της, ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπίζεται με πραγματισμό και όχι με τη στρατηγική των ονείρων θερινής νυκτός.
Σήμερα ούτε η Αγκυρα ούτε βεβαίως οι Βρυξέλλες ενδιαφέρονται να «ενωθούν» μεταξύ τους, ως εκ τούτου δεν διαθέτουμε κάτι ανάλογο με το ..........κλειδί της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων έτσι ώστε να το ανταλλάξουμε με λύση του Κυπριακού και οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Αν η Τουρκία είχε υποχρεωθεί σε συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα, οποιαδήποτε μετέπειτα παραβίασή της θα προκαλούσε την αποδοκιμασία του ΝΑΤΟ, ενώ τώρα τουρκικά μαχητικά πετούν πάνω από κατοικημένανησιά και οι σύμμαχοι λένε «βρείτε τα».
Επειδή δεν έχουμε να βρούμε τίποτε και επειδή η επιστροφή στην Ιθάκη του Ελσίνκι δεν προβλέπεται για τους απογόνους του Οδυσσέα, χρειάζονται ισχυρότερες και πιο συγκροτημένες Ενοπλες Δυνάμεις σε συνδυασμό με ουσιαστικές παρεμβάσεις σε ολόκληρο το φάσμα της ευρωπαϊκής πολιτικής ατζέντας, έτσι ώστε να χτίσουμε ξανά σχέσεις αμοιβαίας χρησιμότητας με Αγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και Αμερικανούς. Χρειάζεται δηλαδή να δώσουμε τέλος στον εθνικό ύπνο.
ΠΗΓΗ