Όπως έχω πει, η γρίπη κάθε χρόνο προσβάλλει μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, της τάξης των εκατοντάδων χιλιάδων ή εκατομμυρίων. Κατά τη διάρκεια της περιόδου εποχικής γρίπης (φθινόπωρο-χειμώνας) προσβάλλεται περίπου το 5-15% του πληθυσμού.
Με τη γρίπη των χοίρων, επειδή ο πληθυσμός δεν έχει αντισώματα, μπορεί να προσβληθούν περισσότεροι. Οι τρέχουσες εκτιμήσεις μιλούν για 30% του πληθυσμού σε μια σαιζόν. Το 50% που ακούγεται συνήθως αφορά συνολικά όσους νοσήσουν και στα επόμενα κύματα της πανδημίας.
Το σημαντικό δεν είναι όμως πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θα νοσήσουν, αλλά ΠΟΤΕ θα νοσήσουν...... Θυμίζω οτι η γρίπη (και η γρίπη των χοίρων, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα) στη συντριπτική πλειοψηφία είναι ήπια νόσος, αυτοπεριοριζόμενη (δηλαδή κάνει τον κύκλο της και περνάει), και διαρκεί περίπου μια εβδομάδα. Η εξέλιξη της πανδημίας, εκφραζόμενη ως αριθμός νοσούντων ανά ημέρα, ακολουθεί μια κωδωνοειδή καμπύλη. Δεν αρρωσταίνουν όλοι οι άνθρωποι ταυτόχρονα – αρχικά είναι λίγοι, στην πορεία αυξάνονται ραγδαία μέχρι το peak, την κορυφή της επιδημίας, και μετά ξαναλιγοστεύουν. Όλη η ουσία είναι το peak αυτό, κατά το οποίο ένας τεράστιος αριθμός ατόμων καθημερινά εκδηλώνει συμπτώματα γρίπης. Αυτό είναι ικανό να υπερφορτώσει, να κορέσει τις υπηρεσίες υγείας και να προκαλέσει οξύτατα κοινωνικά προβλήματα λόγω του μεγάλου απουσιασμού από την εργασία. Γι’αυτό και η προσπάθεια των αρχών δημόσιας υγείας είναι να μειώσουν το peak, και να “απλώσουν” την καμπύλη των κρουσμάτων. Το παρακάτω σχήμα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό: Αυτό γίνεται με μέτρα που έχουν στόχο να επιβραδύνουν τη μετάδοση του ιού και την εξάπλωση της επιδημίας. Τα μέτρα αυτά όμως δεν αφορούν τις αρχές, αλλά τους ίδιους τους πολίτες. Τα τρία βασικά είναι: Επομένως καταλαβαίνετε οτι λιγότερη σημασία έχει το πόσοι συνολικά θα κολλήσουν, και περισσότερη το πότε θα κολλήσουν… Μην ακούτε επομένως νούμερα της τάξης των εκατομμυρίων και λέτε “πω πω”, η ουσία είναι αλλού.