Μύθος πρώτος:
Οι σεισμοπαθείς φοιτητές της Λ’ Άκουϊλα ζητούν να μετεγγραφούν (κυρίως) σε ημεδαπές σχολές της Ιατρικής ή σε σχολές της αρεσκείας τους.
Αλήθεια:
Οι φοιτητές επιθυμούν την μετεγγραφή ΜΟΝΟ σε σχολές αντίστοιχες μ’ εκείνες που έχουν επιτύχει και φοιτούν στη Λ’ Άκουϊλα.
Μύθος δεύτερος:
Οι φοιτητές στην Ιταλία έχουν εισαχθεί χωρίς εισαγωγικές εξετάσεις.
Αλήθεια:
Η εισαγωγή στα ιταλικά πανεπιστήμια απαιτεί επιτυχή εξέταση σε....... Πανιταλικές εξετάσεις.
Μύθος τρίτος:
Στην Ιταλία οι φοιτητές επιτυγχάνουν στα μαθήματά τους με δωροδοκίες.
Απάντηση:
Άνευ σχολίου.
Μύθος τέταρτος:
Ήταν επιλογή τους να σπουδάσουν στη Λ’ Άκουϊλα. Γιατί ζητούν να γυρίσουν πίσω;
Αλήθεια:
Ο σεισμός του αιώνα, όμως, ΔΕΝ ήταν επιλογή τους. Πράγματι επέλεξαν να σπουδάσουν στη Λ’ Άκουϊλα· τότε που υπήρχε ως πόλη.
Μύθος πέμπτος:
Ας μετεγγραφούν σε άλλες πόλεις της Ιταλίας.
Αλήθεια:
Η Σύνοδος Πρυτάνεων Ιταλικών Πανεπιστημίων (CRUI), με τη συναίνεση του ιταλικού Υπουργείου Παιδείας, έλαβε απαγορευτική απόφαση για τις μετεγγραφές από τη Λ’ Άκουϊλα προς τις υπόλοιπες ιταλικές πόλεις, προκειμένου να προλάβει τον οικονομικό μαρασμό της σεισμόπληκτης πόλεως και του πανεπιστημίου της (70.000 κάτοικοι, 27.000 φοιτητές).
Μύθος έκτος:
Οι προς μετεγγραφή φοιτητές είναι χαμηλής επιστημονικής στάθμης διότι απέτυχαν στις πανελλαδικές και κρίθηκαν ακατάλληλοι για να σπουδάσουν.
Αλήθεια:
Δεν είχαν αποτύχει όλοι στις πανελλαδικές. Αρκετοί είχαν εισαχθεί σε ελληνικά ΑΕΙ, που απλά δεν επέλεξαν να εγγραφούν. ΟΛΟΙ τους όμως, επιτυχόντες και αποτυχόντες, πέτυχαν στις Πανιταλικές εξετάσεις και κρίθηκαν ικανοί να σπουδάσουν στην Ιταλία. Αν η αποτυχία στις πανελλαδικές αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος είναι ανίκανος να σπουδάσει, τι απόδειξη αποτελεί το ότι ο ίδιος μερικά χρόνια αργότερα, επιστρέφει ως επιστήμονας και η Ελλάδα του επιτρέπει να ασκεί το επάγγελμά του και μάλιστα χωρίς εξετάσεις από το πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ; Μήπως το γενικότερο σύστημα αξιολόγησης στην Ελλάδα, για το ποιος είναι ικανός να σπουδάσει, αυτοαναιρείται κρίνοντας ικανούς, εκείνους που λίγα χρόνια νωρίτερα είχε απορρίψει τελεσίδικα ως ανικάνους;
Μύθος έβδομος:
Το πανεπιστήμιο της Λ’ Άκουϊλα είναι άγνωστο και χαμηλών επιδόσεων.
Αλήθεια:
Στις 13-7-09 δημοσιεύθηκε στην Ιταλία η ετήσια κατάταξη των ιταλικών πανεπιστημίων, με το πανεπιστήμιο της Λ’ Άκουϊλα να κερδίζει 7 θέσεις σε σχέση με το 2008 και να κατατάσσεται 10ο σε σύνολο 68 δημοσίων πανεπιστημίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πανεπιστήμιο της Λ’ Άκουϊλα στην εν λόγω κατάταξη:
α) Ήλθε πρώτο μεταξύ ΟΛΩΝ των πανεπιστημίων του ιταλικού Νότου και Κέντρου, υστερώντας μόνο έναντι μερικών εκ της αφρόκρεμας των πανεπιστημίων του βιομηχανικού ιταλικού Βορρά.
β) Ξεπέρασε ακόμη και τα πανεπιστήμια της πρωτεύουσας Ρώμης «Λα Σαπιέντσα» και «Τορ Βεργκάτα».
γ) Οι πρωτοετείς πχ. της Ιατρικής της Λ’ Άκουϊλα είναι 130 και κάθε χρόνο οι αποφοιτήσαντες κυμαίνονται από 15 ως 45 (ποσοστό 10 – 35%), ενώ στην Αθήνα οι ίδιοι πρωτοετείς είναι 240 και κάθε χρόνο λαμβάνουν πτυχίο 500 έως 600 περίπου φοιτητές (200 – 250%) συμπεριλαμβανομένων και των κάθε λογής μετεγγραφέντων, κατά τη διάρκεια της φοίτησης ΧΩΡΙΣ πανελλαδικές, των οποίων η επιστημονική και σπουδαστική στάθμη μπορεί να είναι αμφισβητίσιμη.
δ) Επειδή στις ανεπτυγμένες χώρες, οι επιδόσεις των πανεπιστημίων είναι σε σημαντικό βαθμό ανάλογες των κονδυλίων που τους παρέχονται, αποτελεί παράδοξο να υποστηρίζει κανείς, ότι η 7η παγκόσμια οικονομική δύναμη και μέλος του G8 έχει πανεπιστήμια χαμηλότερης στάθμης, από μία χώρα στην 27η παγκόσμια οικονομική κατάταξη, με το 1/7 του ΑΕΠ της πρώτης και το 1/10 των δαπανών για την Παιδεία. Εξάλλου οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: η Ιταλία έχει 3 πανεπιστήμια στις 150 πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης για τα πανεπιστήμια, έναντι κανενός της Ελλάδος, 7 στις πρώτες 300 ένατι ενός της χώρας μας και 20 στις πρώτες 500 έναντι 2 της Ελλάδος και ενός της Τουρκίας (ARWU 2007 και 2008).
ε) Στην Ιταλία δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο και έχει να χαθεί διδακτική ώρα, από κατάληψη, πάνω από τρεις δεκαετίες.
Μύθος όγδοος:
Αντί της μόνιμης και οριστικής μετεγγραφής τους σε ελληνικά Πανεπιστήμια, θα ήταν καλή λύση να έλθουν στην Ελλάδα για λίγους μήνες με πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών.
Απάντηση:
Ακόμη και η πρόταση αυτή (η προσωρινή ανταλλαγή δηλαδή, αντί της μόνιμης μετεγγραφής) στο βάθος της παραδέχεται ότι η ζωή και οι σπουδές στη Λ’ Άκουϊλα δεν μπορούν να συνεχιστούν και ότι πρέπει οι φοιτητές με κάποιο τρόπο να απεγκλωβιστούν, κάτι που αποτελεί πάγια θέση των φοιτητών. Επειδή η μόνιμη μετεγγραφή ζητείται κυρίως για ανθρωπιστικούς λόγους, η παραπάνω θέση όπως έχει προταθεί να εφαρμοστεί, πάσχει εμφανώς στα εξής:
α) Αποκλείει το 61% των Ελλήνων φοιτητών (145 τελειοφοίτους και επί πτυχίω). Άραγε οι τελευταίοι είναι λιγότερο άνθρωποι από το υπόλοιπο 39%;
β) Απαιτεί τη συμφωνη γνώμη της ιταλικής πλευράς, και δη του πληγέντος πανεπιστημίου, το οποίο δεν μπορεί να εξαναγκασθεί από την Ελλάδα σε συναίνεση, την ώρα που απελπισμένα προσπαθεί να συγκρατήσει και τον τελευταίο του φοιτητή για να επιβιώσει.
γ) Η περίοδος ανταλλαγής, προτείνεται να είναι δωδεκάμηνη με επανεκτήμιση της κατάστασης. Ποιος θα είναι ο επανεκτιμητής και ποιος μπορεί από την Ελλάδα να εγγυηθεί ότι σε ένα χρόνο, όλα θα είναι όπως πριν στη Λ’ Άκουϊλα, όταν η Ιταλική Κυβέρνηση εκτιμά ότι για να είναι απλώς και μόνο ανεκτή η ζωή στην πόλη, θα χρειαστούν τουλάχιστον 5 έτη, ενώ ο Δήμαρχος εκτιμά για το ίδιο, το λιγότερο 25;
δ) Τι εγγυήσεις μπορεί να δοθούν στους Έλληνες, που θα επιστρέψουν στα χαλάσματα μετά από ένα έτος, ότι θα αναγνωριστούν τα μαθήματα που πέρασαν εδώ και δε θα τύχουν εκδικητικής συμπεριφοράς από τους εκεί καθηγητές, διότι εγκατέλειψαν τη σεισμόπληκτη πόλη την ώρα που τους είχε περισσότερο ανάγκη;
ε) Ποιο είναι το ουσιαστικό κέρδος για την Ελλάδα του να ταλαιπωρεί πέρα – δώθε 255 απελπισμένους σεισμοπαθείς φοιτητές, αφού τελικά όταν αποφοιτήσουν (είτε εδώ, είτε εκεί) πάλι στην χώρα μας θα επιστρέψουν να ασκήσουν τα επαγγέλματά τους και μάλιστα χωρίς εξετάσεις από το πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ;
Όταν, κάποτε η Πανδώρα άνοιξε το κουτί της και απελευθέρωσε όλα τα κακά (την κακεντρέχεια, τη συκοφαντία, το φθόνο, το συμπλεγματισμό, τη σκοπιμότητα, τη μεροληψία και τη στρέβλωση της αλήθειας μεταξύ άλλων) στο τέλος άφησε μόνο την Ελπίδα, το μόνο που έχει απομείνει πια στους Έλληνες σεισμοπαθείς φοιτητές της Λ’ Άκουϊλα σήμερα. Η τροπολογία που προστέθηκε στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο του Υπουργού Παιδείας, αυτές τις μέρες, για την μόνιμη μετεγγραφή των φοιτητών, ούτε κομματικά ψηφοθηρική είναι, αφού έχει υπογραφεί από πάνω από 40 Βουλευτές όλων των κομμάτων, το διάστημα των τελευταίων δέκα εβδομάδων, ούτε πρωτόγνωρη για τα ελληνικά νομοθετικά χρονικά, δεδομένου ότι σε τουλάχιστον άλλες τρεις διακριτές περιπτώσεις (Βοσνία 91-92, Πρίστινα 98-99 και πρώην ΕΣΣΔ 1991-2000) έγινε ακριβώς το ίδιο: Απεγκλωβισμός Ελλήνων (ή ελληνικής καταγωγής στην τρίτη περίπτωση) φοιτητών από κατεστραμμένες πόλεις του εξωτερικού, όπου φοιτούσαν.
Ευχαριστούμε ειλικρινά όλους τους Βουλευτές που υπέγραψαν την τροπολογία και προκαταβολικά τον Υπουργό, διότι έχουμε τη βεβαιότητα ότι θα ενσκύψει με ανθρωπιά και υπευθυνότητα στο δράμα των Ελλήνων της Λ’ Άκουϊλα, για το οποίο δεν ευθύνονται, δίδοντας οριστική λύση, χωρίς να αδικηθεί κανείς.
Επιτροπή Σεισμοπαθών Φοιτητών Άκουϊλας – ΕΣΦΑ
Επιτροπή Γονέων ΣΦΑ