Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΟταν η διαστροφή βαφτίζεται πολιτική πράξη, όταν αυτή βαφτίζεται ακόμη και τρομοκρατία, θα συνεχίζει να βρίσκει μιμητές, διότι ακόμη και η τρομοκρατία έχει συνήθως έναν απώτερο στόχο. Εχει σαν στόχο να τρομοκρατήσει την κοινωνία και να αποσταθεροποιήσει ένα πολιτικό σύστημα. Ακόμη και οι τουπαμάρος της Αργεντινής του Βιντέλα, σε μια από τις πιο απάνθρωπες δικτατορίες του κόσμου, σκότωναν επιλεκτικά μόνο γνωστούς βασανιστές και όχι όποιον αστυνομικό έβλεπαν στο δρόμο τους. Σκοτώνοντας έναν αστυνομικό με δύο ανήλικα παιδιά, στην ουσία εκδικείσαι τα παιδιά, τη σύζυγο και τους γονείς του θύματος. Είναι αυτό πολιτική πράξη; Ακόμη και οι εκτελεστές του κοινού οργανωμένου εγκλήματος έχουν έναν στόχο, έστω οικονομικό. Ποιος είναι ο στόχος των ανθρώπων αυτών; Νομίζω πως το παλιό παιχνίδι με τους «κλέφτες και τους αστυνομικούς» αρχίζει να παίρνει διαστάσεις επικίνδυνες για όλους μας. Αν δεν περάσει σε όλους, ότι τέτοιες πράξεις τυφλής βίας, δεν έχουν σχέση ούτε καν με την τρομοκρατία αλλά είναι επαίσχυντες και παρανοϊκές πράξεις, που χαρακτηρίζουν άτομα με ψυχολογικά προβλήματα, ο κύκλος του αίματος θα συνεχίσει με περισσότερα θύματα. Αν οι αστυνομικοί πέσουν στην παγίδα να εκδικηθούν τον συνάδελφό τους και όχι να πιάσουν τους ενόχους, θα δώσουν έρεισμα στους παρανοϊκούς.