Γράφει ο Φίλιππος ΣυρίγοςΑν υποθέσουμε ότι ο τρόπος αντίδρασης της Ρεάλ, απέναντι στην απόλυτη ποδοσφαιρική κυριαρχία της Μπαρτσελόνα, δείχνει το δρόμο και σε άλλες ομάδες που βρέθηκαν στη δική της θέση, τότε τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τη Ρεάλ του μπάσκετ, δηλαδή τον Ολυμπιακό, που, όπως η βασίλισσα της Καστίλης, έτσι κι αυτός είδε τον αιώνιο αντίπαλό του, τον Παναθηναϊκό, να σαρώνει Κύπελλο, Πρωτάθλημα και Ευρωπαϊκό;
Η Ρεάλ, στην προσπάθειά της να πάρει τα σκήπτρα σε Ισπανία και Ευρώπη, αγόρασε ό,τι ακριβότερο υπήρχε στην αγορά: Κακά και Ρονάλντο. Στο ίδιο διάστημα, ο Ολυμπιακός διαπραγματευόταν με δύο δικούς του παίκτες, τον Μπουρούση και τον Πρίντεζη, και άφηνε τα σπουδαία για αργότερα... Και το λέω αυτό, γιατί τα αφεντικά του, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, σε ανύποπτη στιγμή, δεν έκρυβαν (όπως θα διαβάσατε σε αυτήν εδώ τη στήλη) την πρόθεσή τους να ανεβάσουν κι άλλο το μπάτζετ, ανεξάρτητα από το τι θα κατακτούσε εφέτος ο Ολυμπιακός. Πόσο μάλλον τώρα που ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα...
Αν το παγκόσμιο μπάσκετ ήταν ενιαίο σαν το ποδόσφαιρο, ίσως οι Αγγελόπουλοι να «χτύπαγαν» στην πυραμίδα του ΝΒΑ ψηλότερα από κάθε λογική. Μπορεί να έφταναν, δηλαδή, μέχρι τον Γουέιντ ή τον Καρμέλο Αντονι, χωρίς αυτό να σήμαινε βέβαια ότι θα εισέπρατταν θετική απάντηση. Και χωρίς, ταυτόχρονα, να έχουν (όπως και η Ρεάλ του ποδοσφαίρου άλλωστε) καμία διαβεβαίωση ότι, όσα λεφτά κι αν ξόδευαν, θα είχαν τους στόχους τους εξασφαλισμένους.
Από τον Γ. Βαρδινογιάννη μπορεί τόσα χρόνια να ακούσαμε και κουταμάρες, αλλά μια ........
κουβέντα του πέρασε σίγουρα στην ιστορία: «Οι ομάδες -είχε πει- χτίζονται, δεν αγοράζονται». Οι παράγοντες της Μπαρτσελόνα το ενστερνίστηκαν πλήρως και γι' αυτό η χαρά τους εφέτος είναι διπλή. Οσο για τον Παναθηναϊκό του μπάσκετ, με πρωτομάστορα τον Ομπράντοβιτς, έχει αναγάγει το δόγμα αυτό σε επιστήμη. Και έτσι, μέσα σε 10 χρόνια, έχει 9 Πρωταθλήματα, 4 Ευρωπαϊκά και 2 τριπλές πρωτιές!
Οάλλος δρόμος είναι αυτός της αγοράς, που δίνει εγγυημένα πρωταθλήματα μόνο κατά τη μετεγγραφική περίοδο. Το δρόμο αυτόν ακολουθεί η Ρεάλ, σκορπίζοντας αναδρομικά ποσά τα οποία είναι πιθανό να έχουν επίδραση μόνο στην αύξηση του τζίρου του «μερτσεντάιζ». Γιατί όλα τα υπόλοιπα θέλουν υπομονή και πάνω απ' όλα τον κατάλληλο προπονητή, πράγμα που συνήθως περνάει σε δεύτερη μοίρα...
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η ραχοκοκαλιά της Μπαρτσελόνα αποτελείται από ισπανούς παίκτες, οι οποίοι προέρχονται, μάλιστα, από τα φυτώρια του τεράστιου αυτού συλλόγου. Επίσης, στον πυρήνα των ελλήνων παικτών του στηρίζεται και ο Παναθηναϊκός, πράγμα που σημαίνει ότι, ναι μεν κοιτάζει και την ευρωπαϊκή (κυρίως) ή την αμερικανική αγορά, αλλά για να βελτιώσει και όχι για να ανατρέψει ό,τι έφτιαχνε τόσα χρόνια.
Οπως αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς, ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να διατηρήσει με κάθε θυσία τον πυρήνα των «ελλήνων παικτών του», πρώτον για να ξέρει πού πατάει και δεύτερον για να μη μεγιστοποιήσει τα υπόλοιπα προβλήματά του που δεν είναι καθόλου αμελητέα. Και αφού, κατόπιν, βρει τις κατάλληλες λύσεις με τους προβληματικούς που έχει μαζέψει, τότε πρέπει να δει ποιους παίκτες και όχι ποια ονόματα ή ποια συμβόλαια πρέπει να αποκτήσει.
Αλλωστε, ο Κακά και ο Ρονάλντο του μπάσκετ δεν το κουνάνε από το ΝΒΑ. Και με τύπους σαν τον Τσίλντρες, πας για μαλλί αλλά βγαίνεις κουρεμένος...
Φίλιππος Συρίγος