Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος«Προς τους Εξοχότατους και του αξιωματούχους της Ευρώπης: στην Αφρική υποφέρουμε τερατωδώς. Βοηθήστε μας. Έχουμε προβλήματα στην Αφρική. Στερούμαστε δικαιώματα ως παιδιά. Έχουμε πόλεμο και αρρώστιες, στερούμαστε το φαγητό. Θέλουμε να σπουδάσουμε, και σας ζητάμε να μας βοηθήσετε να σπουδάσουμε για να γίνουμε σαν εσάς στην Αφρική». Αυτό το μήνυμα βρέθηκε στα πτώματα δύο εφήβων από τη Γουινέα. Οι Yaguine Koitou και Fode Tounkaru, πέθαναν προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη πιασμένοι από τις ρόδες ενός αεροπλάνου.
Δεν είναι άλλη μία ιστοριούλα για να αντιμετωπίσουμε με συμπάθεια και ανθρωπισμό τους μετανάστες, και ειδικά τους λαθρομετανάστες, αυτός πρέπει να θεωρείται δεδομένος, είναι η κραυγή των απόγνωσης και το μέγεθος της απελπισίας τους. Οι άνθρωποι αυτοί, όπως καταλαβαίνετε, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αυτή την παράμετρο πρέπει να τη λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας αν θέλουμε όντως να βρούμε μία λύση στο πλέον σύνθετο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας, στη μετανάστευση. Στο ζήτημα που απαιτεί η λύση να περάσει μέσα από δύο συμπληγάδες χωρίς να γείρει, τους συμπληγάδες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ασφάλειας. Όποιος αφοριστικά νομίζει και υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο, δεν βοηθάει στην επίλυση αλλά στην μεγέθυνση, στην όξυνση του φλέγοντος ζητήματος.
Μπορεί να λύσει το θέμα η Ελλάδα; Μπορεί με ένα μαγικό ραβδάκι να εξαφανίσει τους παράνομους μετανάστες; Όχι φυσικά, άλλωστε το ζήτημα της μετανάστευσης, όπως και τα περισσότερα, δεν λύνεται με την καταστολή, αλλά με την πρόληψη. Τι μπορεί να κάνει λοιπόν η Ελλάδα; να ρυθμίσει την κατάσταση στο εσωτερικό, αλλά και στα σύνορα της χώρας, με βάση μία στρατηγική στοχευμένη, ρεαλιστική και ανθρώπινη. Σκοπός της Κυβέρνησης πρέπει να είναι η επίτευξη της κοινωνικής ειρήνης, της συνύπαρξης, της ασφάλειας, του σεβασμού των δικαιωμάτων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα ανοίξεις τα σύνορα σου σε όλους; μακάρι να μπορούσες να το κάνεις, αλλά η Ελλάδα δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες απορρόφησης και ενσωμάτωσης μεταναστών. Αυτό όμως σημαίνει ότι θα ανοίξουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα ....... τους στοιβάζουμε σαν φαντάσματα; Λύνεται το πρόβλημα αν τους μεταφέρεις από το κέντρο της Αθήνας στον Ασπρόπυργο; Λύνεται το πρόβλημα αν αυξήσεις τις ποινές για τους λαθρεμπόρους; Δεν πρέπει πρώτα να πιάσεις τους λαθρεμπόρους; Δεν πρέπει πρώτα να αποκριθείς για τα αιτήματα ασύλου δεκάδων χιλιάδων μεταναστών που κρατάς ως κράτος ομήρους;
Οι ανακοινώσεις της Κυβέρνησης δεν είναι τίποτε από ασπιρίνες καταστολής, μία απάντηση στην πίεση της ακροδεξιάς και του καλλιεργούμενου διχαστικού λόγου από τα ΜΜΕ. Δεν λύνουμε το πρόβλημα προετοιμάζοντας πεδίο κοινωνικών συγκρούσεων στο όνομα της ασφάλειας. Δεν μπορούμε όμως και να το παρακάμψουμε μιλώντας απλώς για ρατσισμό των κατοίκων. Ο Νόμος 3386 της 23ης Αυγούστου του 2005 θυμίζει κάτι στην Κυβέρνηση; «Είσοδος, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική επικράτεια», πως είπατε; Ναι, υπάρχει μεταναστευτική νομοθεσία στην Ελλάδα, αλλά δεν εφαρμόζεται. Ανακοινώνουν σύσταση επιτροπών, ενώ ήδη από το 2005 υπάρχουν 2, μία Διυπουργική, η οποία θα συνεδρίαζε τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, και μία ειδική επικουρική επιτροπή από τεχνοκράτες και εμπειρογνώμονες, η οποία θα συνεδρίαζε τουλάχιστον μία φορά το τρίμηνο και θα πρότεινε σχέδια ενσωμάτωσης, φύλαξης των συνόρων και γενικό μεταναστευτικό πλαίσιο. Οι ανακοινώσεις της Κυβέρνησης, εάν εξαιρέσουμε τα «μεγάλα» μέτρα της ποινικοποίησης και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, υπολείπονται κατά πολύ του Νόμου 3386, και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε ρίχνοντας μία ματιά στο διαδίκτυο. Ας απαντήσουν πρώτα γιατί δεν εφάρμοσαν το Νόμο και ας προχωρήσουν μετά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει, όχι απλώς σε επίπεδο ΕΕ για την ενίσχυση της Frontex, άλλωστε η ιστορία μας έχει δείξει ότι πάντα ο παραβάτης βρίσκεται ένα βήμα μπροστά από την ασφάλεια, πόσο μάλλον ο απελπισμένος μετανάστης, αλλά σε επίπεδο ΟΗΕ για τη σύγκλιση Παγκόσμιας Διάσκεψης για την Μετανάστευση. Αν δεν κάτσουν στο τραπέζι χθες, οι χώρες υποδοχής, οι χώρες προέλευσης και οι χώρες διέλευσης για να δουν πως μπορούν να προλάβουν το φαινόμενο, εμείς θα καθόμαστε και θα προτείνουμε εθνικές ασπιρίνες ενάντια σε διεθνώς οργανωμένα καρτέλ σωματεμπόρων. Όσο για την ΕΕ, τον μεγαλύτερο δότη ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής βοήθειας παγκοσμίως, πρέπει άμεσα να αναθεωρήσει τον τρόπο διανομής της βοήθειας και το χαρακτήρα της, τα διαφθαρμένα καθεστώτα δεν κάνουν αναπτυξιακά έργα και δεν μειώνουν την μετανάστευση, πρέπει να το καταλάβουν καλά αυτό οι Ευρωπαίοι