Γράφει ο Αλέξανδρος ΧριστοφίδηςRoh Moo-hyun
Ο πρόεδρος της Νοτίου Κορέας από το 2003 ως το 2008 αυτοκτόνησε πριν καν ασκηθεί ποινική δίωξη για μια καταγγελία δωροδοκίας
Στο άκουσμα της αυτοκτονίας του πρώην προέδρου τους, εκατοντάδες χιλιάδες νοτιοκορεάτες ξεχύθηκαν χθες στους δρόμους της Σεούλ και άλλων πόλεων κλαίγοντας. Ο πρώην δικηγόρος και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των οικονομικώς χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων εξακολουθούσε να είναι αγαπητός στο λαό του. Παραιτήθηκε μετά από ένα σκάνδαλο δωροδοκίας από έναν επιχειρηματία. Μετά από την τυπική διαδικασία της ανάκρισής, ο πρώην πρόεδρος αυτοκτόνησε. Στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του έγραψε: «προκάλεσα θλίψη σε πολλούς ανθρώπους και αν συνεχίζω να ζω θα είμαι ένα εμπόδιο για άλλους ανθρώπους». Πως να μην κλάψεις για έναν τέτοιο πολιτικό, ότι και αν έχει κάνει, όταν η θυσία του λειτουργεί σαν παράδειγμα κάθαρσης για την τιμή, πρωτίστως του λαού του;
Συχνά δικαιολογούμε την υπανάπτυξή μας σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιώντας επιχειρήματα όπως( 400 χρόνια σκλαβιάς, εμφύλιος πόλεμος κ.α. ). Όχι αυτά είναι αστήριχτες δικαιολογίες. Οι κορεάτες πέρασαν χειρότερα χρόνια σκλαβιάς από μογγόλους, κινέζους και ιάπωνες και βίωσαν έναν πιο αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, που κράτησε περισσότερο και διαμέλισε τη χώρα και όμως οι άνθρωποι αυτοί πέτυχαν να δημιουργήσουν μια παγκόσμια οικονομική τίγρη.
Η ανάπτυξή τους οφείλεται στο γεγονός ότι οι αρχέγονες αξίες της κομφουκιανικής ηθικής παραμένουν στη χώρα αυτή αναλλοίωτες μέχρι σήμερα. Οι αξίες αυτές είναι ακριβώς ίδιες με εκείνες των αρχαίων προγόνων μας ( Κύδος, Κλέος, αρετή, τιμή). Την αρχαιοελληνική ομηρική λέξη κύδος την έχουν δανειστεί πολλοί ξένοι λαοί. Ρωτήστε, κάποιον πολιτικό που γνωρίζετε: «τι σημαίνει Κύδος», αγγλιστί kudos;