Γράφει η Λώρη ΚέζαΕπιτρέψτε μου μια συμβουλή: αν αποφασίσετε να γίνετε κλέφτες, να πάτε για τα πολλά. Αν αρπάξετε λίγα, θα τιμωρηθείτε. Αν όμως κάνετε βουτιά στο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ, κανείς δεν θα σας συλλάβει. Το ζήτημα είναι στυλιστικό, δεν εξηγείται αλλιώς: δεν τολμούν να περάσουν χειροπέδες σε άτομα που φορούν πανάκριβα ρολόγια. Δεν ταιριάζει, πώς να το κάνουμε. Μερικοί άνθρωποι εκπέμπουν ένα μεγαλείο, ιδίως μετά το οικονομικό έγκλημα. Μπορείτε να φανταστείτε τον κ. Μιχ. Χριστοφοράκο με τα ριγέ πιζαμάκια των φυλακισμένων; Δεν του πάνε. Ο άνθρωπος είναι για κοστούμια ραμμένα στα μέτρα του, στη Saville Row. Αν πάλι κάποιος δεν έχει παπούτσια να φορέσει, δεν έχει δικηγόρο να πληρώσει, δεν έχει δίφραγκο για κουλούρι, μπορεί να βρεθεί στην ψειρού για το τίποτε.
Σε αντίθεση με τον κ. Χριστοφοράκο, ο οποίος κατηγορείται για διανομή χρήματος του οποίου δεν διανοούμαστε τον όγκο (αλήθεια, μια βαλίτσα cabin των 55 εκατοστών, πόσα ευρώ χωράει;), υπάρχουν κάποιοι άλλοι, ίσως όχι πιο αθώοι, αλλά σίγουρα πιο άτυχοι. Κάποιοι που καταδικάζονται με συνοπτικές διαδικασίες γιατί δεν έχουν ένα .........
μικροποσό για να εξαγοράσουν την ποινή. Θέλετε να μάθετε πόσοι τέτοιοι υπάρχουν και τι εννοούμε με τα «μικροποσά»; Υπάρχει λοιπόν αρχιμανδρίτης στη Χαλκιδική ο οποίος έχει αφιερωθεί στην αποφυλάκιση των αδέκαρων. Ο πατέρας Γερβάσιος ίδρυσε το 1978 την αδελφότητα «Οσία Ξένη, Διακονία αποφυλακίσεως απόρων κρατουμένων και φυγόποινων» και ως σήμερα έχει αποφυλακίσει περισσότερους από 11.000 άπορους Ελληνες, απ΄ όλες τις φυλακές του κόσμου. Το μέγιστο ποσό που καλύπτεται είναι τα 300 ευρώ. Δεν υπάρχει ενιαίο ποινολόγιο, δεν ξέρουμε τι έχουν διαπράξει όλοι αυτοί. Σίγουρα δεν μπαίνουν όλα στο ίδιο καζάνι. Δεν είναι όμως μια παραδοξότητα του συστήματος να αφήνεται έξω ένας άνθρωπος που κατηγορείται ότι διακίνησε παρανόμως πολλά εκατομμύρια, ότι καταχράστηκε ποσά που αναλογούν σε προϋπολογισμούς φορέων, και όλοι οι υπόλοιποι να μπουζουριάζονται για το ελάχιστο; Με τον κ. Χριστοφοράκο και την κομπανία της Siemens η επιλεκτική όραση της Δικαιοσύνης προκάλεσε ξανά το κοινό αίσθημα. Για έναν χρόνο το κομψό ευειδές στέλεχος συνέχισε τη ζωή του σαν να μην τρέχει τίποτε. Ούτε μία ημέρα στο κρατητήριο. Τα κόκκινα χαλιά στρώνονται για την υποδοχή των τιμωμένων, όχι για την αποχώρηση, ως εκ τούτου από το αεροδρόμιο έφυγε με σεμνότητα, δεν τον τίμησαν με κάποια τελετή. Και μετά τη σωτηρία, η φιλολογία: αν θα παραμείνει στο Μόναχο ή αν θα επιλέξει να επιστρέψει στην Ελλάδα, όπου είναι σίγουρο ότι θα συλληφθεί και θα οδηγηθεί στο γραφείο του 4ου ειδικού ανακριτή κ. Ν. Ζαγοριανού προκειμένου να απολογηθεί. Ξαφνικά άρχισαν να διατυπώνουν σοφίες διάφοροι νομικοί- διαβάζουμε τις ανυπόγραφες εκτιμήσεις τους σε όλα τα έντυπα. Λένε λοιπόν ότι ο ισχυρός άνδρας, με τη νομική ομάδα που τον συμβουλεύει, δεν βρέθηκε στη Γερμανία μόνο για να κερδίσει χρόνο. Εχει τη βεβαιότητα ότι θα αποκρούσει το ένταλμα των ελληνικών αρχών για τη σύλληψή του και θα πετύχει την παραμονή του στη Γερμανία. Θα πετύχει τη δίκη του εκεί για όσα κατηγορείται ότι διέπραξε στην Ελλάδα.
Υπάρχει ένα ζήτημα αντίστροφου κοινωνικού ρατσισμού: επικροτούμε τον πατέρα Γερβάσιο όταν βοηθά στην αποφυλάκιση κάποιων που διέπραξαν μικροέγκλημα, αλλά νιώθουμε άβολα στην περίπτωση που ο κ. Χριστοφοράκος, με δικά του μέσα, δηλαδή δικό του χρήμα και δικούς του δικηγόρους, καταφέρνει να κάνει μια ντρίμπλα στο σύστημα. Ισχύει κάτι τέτοιο, τον ζηλεύουμε κατά βάθος για τον πλούτο του; Ας αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχει συγκριτικός βαθμός σε αυτές τις περιπτώσεις, η πράξη είναι καταδικαστέα σε κάθε περίπτωση, άρα δεν μπορούμε να επικροτούμε την ευνοϊκή συμπεριφορά απέναντι στον φτωχό και να την κατακρίνουμε στον ευκατάστατο.
Πλην όμως δεν είναι αυτό που μας εκνευρίζει. Αυτό που έχει βγάλει από τα ρούχα του κάθε νομοταγή πολίτη είναι ότι ο κ. Χριστοφοράκος δεν χρειάστηκε να κάνει καμία ντρίμπλα. Πρέπει να φτιάξουμε μια νέα λέξη. Ανήκει στην χορεία των «αδίκαστων». Η λέξη «αδέκαστος» να σβηστεί από τα λεξικά, δεν χρησιμοποιείται πια.
Λώρη Κέζα