Γράφει ένας κοινός ΝουςΑπό τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε η λίστα, έπεσαν κατακόρυφα πολλές δημοσιογραφικές και επιχειρηματικές μετοχές. Έπεσε και μεγάλο παράπονο στις τάξεις των πολιτικών αχρήστων, μέχρι που ορισμένοι είπαν «να πληρώσουμε και κάτι παραπάνω, ρε παιδί μου» για να μπουν στον επόμενο κατάλογο τρομοστόχων.
Εδώ που τα λέμε, κάθε αξιοπρεπής δημοσιογράφος θέλει να είναι σε τέτοια λίστα. Θυμάμαι πόσες δεκαετίες άρμεγε μια και μόνη αναφορά της 17Ν στο όνομα του ο Κουϊκ και πόσα χρόνια είχε μπάτσο από δίπλα (μπορεί ακόμη να έχει) και κατανοώ τον σημερινό σπαραγμό εκείνων που ΔΕΝ είναι στόχος.
Υπουργοί και βουλευτές, ασχολούνται από το πρωϊ με την προσβολή του «να μην είσαι» στη λίστα. Τι διάλο raison d’ etre είναι αυτό; Τι μούτρα θα έχουμε μετά από τέτοιο ρεζιλίκι; Πώς θ’ αντιμετωπίσουμε τα σαρκαστικά σχόλια τύπου «έλα, ακόμη και οι τρομοκράτες σ’ έχουν χεσμένο». Τέλος πάντων είναι και ένα status quo το να σε βάζουν στόχο, έχει και golden boyπρονόμια, μπάτσους, σεκιουριταδες, περιπολικά, επαφές με ΕΥΠ, συνεντεύξεις – χώρια που καμώνεσαι και στις γκόμενες, στυλ «σώπα χρυσό μου, εμένα μ’ έχουν στο στόχαστρο οι τρομοκράτες».
Έτσι Μάκηδες, Πάκηδες, Μεγαλούτσικοι, Μικρούτσικοι και η Έφη Θωδη αναζητούν τρόπο να ενταχθούν στην επόμενη λίστα που θα «διαρρεύσουν» οι μυστικές (χα!) υπηρεσίες, μπας και αποκατασταθεί το βαρύτατα υποτιμημένο όνομα τους στα ματιά της άτιμης κενωνίας.
Κοινος Νους