Δίκαιο είναι το Δίκιο του Ισχυρού

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Αναπόφευκτο.. Το είχα ήδη επισημάνει από τούτη εδώ την ιστοσελίδα. Η Ισραηλινή φονική δράση στην Μέση Ανατολή θα προκαλούσε την βίαιη αντίδραση των ευαισθητοποιημένων Ευρωπαίων που εξεγέρθηκαν με σημαία τον αντισημιτισμό. Μια σειρά από συναγωγές κάηκαν από μολότωφ, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις εβραίοι μαθητές εκδιώχθηκαν κακήν κακώς από τα σχολεία τους. Διώξεις κατά τις οποίες πρωταγωνίστησαν οι συμμαθητές τους.. Εύλογη η αιτία. Ο Ισραηλινός φασισμός λειτουργούσε χρόνια τώρα σαν βόμβα βραδυφλεγής στα συνειδησιακά θεμέλια των δημοκρατικών πολιτών όλου του κόσμου. Ώσπου εξερράγη και κατέστρεψε τα τείχη των όποιων κοινωνικών ή πολιτικών αναστολών τους για να ξεχυθεί σαν λάβα από τα σωθικά τους η οργή.. Και είναι ακόμη η αρχή. Γιατί το μίσος που έχει συσσωρευτεί στις καρδιές των ανθρώπων εναντίον τους είναι ένα φορτίο βαρύ που δεν θα εκτοξευτεί όλο δια μιας και πάει και τέλειωσε. Άλλωστε τι να πρωτοθυμηθεί κανείς..

Τον Εφραίμ Κατζίρ πρόεδρο του Ισραήλ που το 1948 απειλούσε δημοσίως τους Παλαιστινίους με ένα χημικό δηλητήριο τύφλωσης προτείνοντας απάνθρωπα την χρήση του; Ή μήπως τον Αριέλ Σαρόν που από το 1953 καταδικάστηκε με το ψήφισμα 101 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ως τρομοκράτης γιατί σφράγιζε οικογένειες Παλαιστινίων στα σπίτια τους και στην συνέχεια τους ανατίναζε; Ή μήπως και πάλι τον ίδιο που προχώρησε με πρωτοφανή αγριότητα στις σφαγές Παλαιστινίων των στρατοπέδων Σάμπρα και Σατίλα συνεπικουρούμενος από τα ενεργούμενά του Χριστιανούς Φαλαγγίτες; Ή μήπως τους 19000 νεκρούς, αμάχους που άφησε πίσω της η Ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο και τους πενήντα νεκρούς της Κανά; Αν όλα αυτά δεν συνιστούν το ειδεχθές αδίκημα της γενοκτονίας τότε τι ακριβώς δηλώνουν;

Δηλώνουν ό,τι ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Νοτιοαφρικανός Τζον Ντάκαρντ ζήτησε λιτά με μία μόνον φράση, που χρόνια έχω αρχειοθετήσει, από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού. Την παραπομπή του Μεσοανατολικού αυτού καρκινικού όγκου (τον έλεγαν και Σαρόν) στο χειρουργείο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης για την αφαίρεσή του με την κατηγορία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας συμπεριλαμβανομένου και του Απαρχάϊντ κατά των Παλαιστινίων. Ωστόσο και αντίθετα με τον πατριώτη Μιλόσεβιτς δεν παραπέμφθηκε ποτέ, επειδή η επιβολή των κανόνων του διεθνούς δικαίου επιτυγχάνεται δια των όπλων και επιλεκτικά. Για να αποδειχτεί μια ακόμη φορά πως δίκαιο είναι το δίκιο του ισχυρού.

Και την ίδια στιγμή το Ελληνικό κράτος ενοχοποιείται διεθνώς ως ο κύριος διαμετακομιστικός σταθμός ανεφοδιασμού οπλικών συστημάτων στο Ισραήλ από το λιμάνι του Αστακού. Δηλαδή αυτή η Καραμανλομητσοτακική συμμορία που μας κυβερνά μας κατέστησε συνενόχους του άλικου αίματος των Παλαιστινιακών παιδιών στην Λωρίδα της Γάζας. Κατόπιν αυτού οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση. Να δακτυλοδείξουμε σε όλη την υφήλιο την κυβέρνηση αυτή ως στρατό κατοχής και να κάνουμε σαφές ότι ο Ελληνικός λαός αντιστέκεται όπως το Σύνταγμα της χώρας του (άρθρο 120) ορίζει απέναντι σε αυτή την κατοχική λαίλαπα με κοινοβουλευτικό μανδύα.. Και πλέον ο καθείς όπου ετάχθη κατά τον Καβάφη.


Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr