Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας; Ποιος είπε ότι τα νέα μέτρα που πήραν οι κυβερνήσεις του κόσμου δεν θα έχουν θετικά αποτελέσματα;
Η παραπάνω είδηση, αφορά σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ανέργους και ημιαπασχολούμενους και γι αυτό παίχτηκε σε όλα σχεδόν τα ΜΜΕ του κόσμου. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO), οι επισήμως (ανεπισήμως είναι διπλάσιοι) άνεργοι παγκοσμίως πλησιάζουν τα 250 εκατομμύρια ενώ οι οικονομικοί πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για μια δουλειά στο εξωτερικό ανέρχονται στα 200 εκατομμύρια. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τους ημιαπασχολούμενους, σίγουρα ξεπερνούν το ένα δις. Θεωρητικά, πάνω από ένα δις θα ονειρεύονται αυτή τη θέση αν και πρακτικά οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι είναι πολύ πιο ρεαλιστικό να δοκιμάσουν στο Τζόκερ.
Μετά λοιπόν από τις ειδήσεις τρόμου των προηγούμενων ημερών, οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι ειδήσεων των ΜΜΕ, που ηδονίζονται να παίζουν με τις ψυχές των μαζών (γι αυτούς αναγνώστες, ακροατές και θεατές είναι αγέλες) σκέφτηκαν πως θα ήταν φρόνιμο, μετά το μαστίγιο του τρόμου εβδομάδων να μας δώσουν και λίγη ζάχαρη χαράς. Επειδή μάλιστα η ζωή στην οικονομία της αγοράς βιώνεται σαν παιχνίδι, σκέφτηκαν να μας βάλουν στο κόλπο να παίξουμε κι εμείς σωστά το χαρτί μας, όπως στο χρηματιστήριο ή στο πάμε στοίχημα, παίξε- κέρδισε. Εάν όμως στο πάμε στοίχημα η πιθανότητα επιτυχίας επαφίεται καθαρά στην τύχη, εδώ έχει να κάνει με τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις ικανότητες. Oποιος έχει τα καλύτερα εφόδια θα πάρει τη θέση. Η αυστραλιανή εταιρεία έχει βάλει κριτήρια αξιολόγησης. Τη θέση θα την πάρει ο καλύτερος. Εδώ δεν είναι όπως στο 19ο αιώνα, όπου οι αποτυχημένοι ήταν φτωχοί επειδή δεν αποταμίευαν, δεν ήταν εγκρατείς ή ήταν σπάταλοι. Εδώ ισχύει, ότι όποιος δεν πάρει μια δουλειά που διεκδικούν πολλοί, ή είναι ηλίθιος ή διανοητικά ανίκανος ή βλάκας. Με λίγα λόγια, δεν έχει παρά αυτό που του αξίζει. Ετσι έχουν εκπαιδευτεί οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλες σχεδόν τις ανεπτυγμένες χώρες που κυριαρχεί η προτεσταντική ηθική του καπιταλισμού. Ουαί κι αλίμονο για τον προτεστάντη αν πέσει κάτω. Θα πρέπει να σηκωθεί μόνος του ή να ποδοπατηθεί. Μπορεί ο Μάρτιν Σκορτσέζε, που έπεσε και σηκώθηκε μόνος του πολλές φορές( βλέπε διαφήμιση μάρκας ουϊσκι) να είναι καθολικός αλλά το πνεύμα της Αμερικανικής ιδεολογίας το σηματοδότησαν οι προτεστάντες και αυτοί θαυμάζουν μόνο τους επιτυχημένους, τους πρώτους.
Τα ΜΜΕ λοιπόν, καλλιεργούν συνειδητά το φόβο, την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την αυτοπεριφρόνηση. Με τους φοβισμένους, τρομοκρατημένους και ταπεινωμένους κάνεις ότι θέλεις, αφού ο φόβος και η αβεβαιότητα της ψυχής οδηγούν στη συναισθηματική ανεπάρκεια. Επειδή δε η ευτυχία των μαζών δεν αποτελεί για τα ΜΜΕ πολιτισμική αξία, πρέπει αυτή να υποταχθεί στο φόβο, στην τάξη και στην ταπείνωση.. Αγνοούν όμως ένα πράγμα. Αγνοούν το πόση αβεβαιότητα αντέχει η κοινωνία για να μη γίνει ζούγκλα, όπου οι ταπεινωμένοι και εξαθλιωμένοι δεν θα έχουν να χάσουν τίποτα, ενώ εκείνοι θα παίξουν τα ρέστα τους.