«Πλοίο διαρκείας η χώρα μου»
( Ο. Ελύτης)
Η χώρα μας έχει μια μακρά ιστορική παράδοση κουκουλοφόρων. Στην κατοχή είχαμε τους δοσίλογους κουκουλοφόρους, που αφού υπηρέτησαν πιστά την εξουσία του κατακτητή καταγγέλοντας τους «εχθρούς» συμπατριώτες τους, μετά, με τις ευλογίες της επίσημης πλέον ελληνικής εξουσίας, βαπτίστηκαν «εθνικόφρονες» για να συνεχίσουν το ευάρεστο έργο τους με τα «κομμούνια».
Για τους παραπάνω λόγους, νιώθω γενικώς μια απέχθεια προς τις κουκούλες, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε είναι κουκούλες ανωνύμων, χυδαιολόγων (και θρασύδειλων) υβριστών του διαδικτύου, που δίχως την κάλυψη του προσώπου τους δεν θα είχαν το θάρρος να αρθρώσουν ούτε μια λέξη αντίρρησης. Συζητώντας τις τελευταίες ημέρες με μαθητές γύρω από το ερώτημα «γιατί δέχονται να ταυτίζονται με τους κουκουλοφόρους», μου έδωσαν να καταλάβω ότι με έβλεπαν όπως έβλεπε ο Σοπενάουερ τον κόσμο των ενηλίκων πριν 200 περίπου χρόνια:«Ο πολιτισμένος κόσμος μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μεγάλη παρέλαση μασκαρεμένων. Μέσα σ αυτόν βρίσκει κανείς πολιτικούς, μοναχούς, στρατιωτικούς, γιατρούς, δικηγόρους, παπάδες, φιλοσόφους… Πίσω από τις μάσκες, σχεδόν πάντοτε, κρύβονται χρηματοθήρες». Η επιστολή των φίλων και συμμαθητών του Αλέξανδρου, δεν ήταν μόνο μια κραυγή αγωνίας των σημερινών παιδιών μας αλλά και μια καταγγελία, ένα κατηγορώ στη γενιά μου.
Τα παιδιά, μ΄έκαναν να καταλάβω, ότι οι περισσότεροι ενήλικες σήμερα συμπεριφέρονται, σαν το μοναδικό νόημα στη ζωή τους να είναι, αυτό, όπως περιγράφεται ειρωνικά από το Βουδισμό ΖΕΝ: «Τρώμε, κοιμόμαστε, δουλεύουμε κι αφοδεύουμε αυτή είναι η ζωή μας. Και μετά απ όλα αυτά, το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να πεθάνουμε ».
Τα παιδιά μου θύμισαν το μεγάλο τρελό «παιδί» της τέχνης, τον Βαν Γκόγκ, που πάνω στην ιδιοφυή τρέλα του είπε: « ο άνθρωπος είναι σαν τον κόκκο του σιταριού. Αν δεν καλλιεργηθεί για να γίνει αυτό που μπορεί και προορίζεται να γίνει, θα κονιορτοποιηθεί, θα γίνει αλεύρι, ψωμί για φάγωμα, κλείνοντας για πάντα τον κύκλο της ζωής του». Ο Αλέξης και η παρέα του, οι συνομήλικοί του, σε όλο τον κόσμο, δεν θέλουν να κονιορτοποιηθούν σαν τους περισσότερους από εμάς. Μ΄έκαναν, αν όχι να αλλάξω γνώμη, τουλάχιστον να μην βάζω στο ίδιο καλάθι τους κουκουλοφόρους, που στα 16 τους σπάνε βιτρίνες, με τους κονιορτοποιημένους και κατεστραμμένους ενήλικες μασκοφόρους, που όλα τα μετράνε με μοναδικό μέτρο το χρήμα. Οι 16ρηδες κουκουλοφόροι, μπορεί στα 25 ή 30 να γίνουν σεβαστοί πολίτες, δίχως μάσκες. Οι μασκαρεμένοι όμως και αλλοτριωμένοι κυνηγοί, της μοναδικής αξίας τους, του χρήματος είναι ήδη ζόμπι και το χειρότερο, δεν το γνωρίζουν. Σιγά μη βρίζουν τους κουκουλοφόρους, από αγάπη προς τους συνανθρώπους τους που χάνουν τις περιουσίες τους. Εδώ, οι περισσότεροι δε νοιάζονται ούτε για τον αδερφό τους. Φοβούνται απλώς μην καταστρέψουν και το δικό τους σύμβολο-αξεσουάρ της ματαιοδοξίας τους, το αμάξι τους. Το σύμβολο αυτό, που απαιτεί κάθε μέρα δεκάδες ανθρωποθυσίες.