Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Σε μια συνέντευξη τύπου στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σήμερα το πρωί (Τρίτη), ο Nicola Sarkozy, ξάφνιασε πάλι εχθρούς και φίλους, δηλώνοντας: «οφείλουμε να δημιουργήσουμε ένα κοινό ευρωπαϊκό ταμείο το οποίο θα αγοράζει στα χρηματιστήρια μετοχές, ευρωπαϊκών βιομηχανιών στρατηγικής σημασίας, που βρίσκονται σε πτώση. Δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστο αν μια ημέρα ξύπναγαν οι πολίτες μας και διαπίστωναν ότι οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές βιομηχανίες δεν είναι πλέον στα χέρια ευρωπαίων αλλά ξένων. Οι μετοχές μερικών ευρωπαϊκών βιομηχανιών έχουν χάσει ήδη το ένα τρίτο της αξίας τους ». Οι φόβοι του δεν είναι καθόλου φανταστικοί αφού ήδη αραβικά, κινεζικά, ρωσικά, ακόμη και ινδικά κεφάλαια έχουν «βάλει στο μάτι ευρωπαϊκές βιομηχανίες. Το παράδοξο είναι, ότι μια τέτοια πρόταση, όχι μόνο έγινε από έναν κατ εξοχήν συντηρητικό και μέχρι πρότινος φανατικό νεοφιλελεύθερο, αλλά ότι γι αυτήν την πρόταση του επιτέθηκαν σήμερα σοσιαλδημοκράτες μέχρι και πράσινοι-οικολόγοι. Ο περιβόητος Κον Μπεντίτ, σχολίασε την πρότασή του ως εξής: «αντί να κάθεται και να κάνει τέτοιες ουτοπικές προτάσεις, καλύτερα να καθίσει και να κάνει αυτοκριτική για τη μέχρι σήμερα στάση του σε πολλά θέματα.
Μπορεί να πει κανείς ότι θέλει για τον Νικολά, το μόνο που δεν μπορεί να του προσάψει, είναι, ότι είναι ένα συμβατικός πολιτικός. Σε μια εποχή απόλυτης πολιτικής στασιμότητας και με πολιτικούς δίχως φαντασία και ιδέες, ο Νικολά δείχνει ότι, σε κάποια θέματα τουλάχιστον, δεν έχει παρωπίδες ούτε δογματικά στερεότυπα, όπως πολλοί νεοφιλελεύθεροι, (βλέπε Ανδριανόπουλο) που βγαίνουν μέσα από τα χαλάσματα του οικοδομήματός τους και φωνάζουν, ζήτω ο νεοφιλελευθερισμός-κάτω το κράτος.