Η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση δεν ξερω αν ηταν πετυχημένη η ΟΧΙ ,μικρή η μεγάλη !
1.για να ασκηθεί πίεση στην κυβέρνηση της ΝΔ να πάρει μέτρα ενάντιον της Φτωχιας ,της Ανεργίας, της Αισχροκέρδιας του Ασφαλιστικού προβλήματος ,της εκμετάλλευσης των νεων εργαζόμενων, κ.α.
2.για να ασκηθεί προειδοποιητικη πίεση στο επόμενο κόμμα εξουσίας.
Δηλαδη εγινε για να πιέσει το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Ομως πιστέυω οτι την μεγαλύτερη πίεση δέχτηκε σήμερα η Κυβερνώσα παράταξη ,που εχει στις ταξεις της φανατικούς υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς, και που στο όνομα της απαλλαγής της αγοράς από κάθε κρατική παρέμβαση πρωτοστατουν στην επιβολή σκληρών προγραμμάτων λιτότητας ,ενω την ιδια στιγμή παραβιάζουν τις ιδεες τους , απλώνοντας το σωτήριο κρατικό χέρι για να διαφυλάξει, με χρήματα από τους φόρους των εργαζομένων τους τραπεζίτες μας!..
Η κυβέρνηση της ΝΔ, δυστυχώς αποκτά μέρα με τη μέρα την όψη μιας ομάδας καταχραστών του χρήματος των εργαζόμενων φορολογουμένων ,οπως λένε στις ομιλίες τους δικά της μεσαια και ανώτερα στελέχη!.
Τα σκάνδαλα της κυβέρνησης όμως δεν είναι ένα πρόβλημα ηθικής.!!!!
Εκφράζουν και αντανακλούν τον ίδιο τον παρασιτισμό της ιδεολογίας της!!!.
Σε συνθήκες διεθνούς οικονομικής αβεβαιότητας οι νεοφιλελέυθεροι στρέφονται πιο συχνά στο αγαπημένο τους σπορ, τις κάθε λογής κομπίνες και την κλοπή του ίδιου τους του κράτους, . Με αυτή την έννοια ήταν απόλυτα λογικός ο Βουλγαράκης όταν υποστήριξε ότι δεν έκανε τίποτα «παράνομο».
Ειδικότερα, για το τελευταίο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, η μεγάλη απογοήτευση για τους εργαζόμενους ασφαλώς και δεν προέρχεται από την αποκάλυψη της διαφθοράς των κυβερνητικών τρωκτικών και των «πνευματικών τους πατέρων», από τους οποίους άλλωστε δεν περίμεναν και τίποτα καλύτερο, προέρχεται απο την αμφισβητηση της στάσης των συνδικαλιστικών τους ηγεσιών .
Σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι στενάζουν κάτω από το βάρος της ακρίβειας της φτώχειας και της ανεργίας, οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες αντί να οργανώνουν ενωτικά και αποτελεσματικά τον αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση των σκανδάλων, είναι απορροφημένες από τις δικές τους κομματικές στοχεύσεις, αφήνοντας μια παραπαίουσα κυβέρνηση κρίσης να κυβερνάει και να εφαρμόζει το πρόγραμμα του φιλελευθερισμού, παρά το γεγονός ότι έχει χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα.
Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν πολύ ,θέλουν άμεση λύση στα προβλήματά τους.
Σε αυτή την κατέυθυνση πρεπει να βαδίσει ΟΛΟ το συνδικαλιστικό κίνημα ενωμένο και περα από κομματικούς εναγκαλισμούς, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των εγαζομένων , αφήνοντας τις οποιες δικαιολογίες.