Γράφει ο Δημήτρης ΚωνσταντάραςΑνήκω στην κατηγορία των έντονα «σκεπτικιστών» των κάθε είδους μετρήσεων. Των τρόπων δηλαδή, των μεθόδων καταγραφής της προτίμησης ακροατών ραδιοφωνικών σταθμών και τηλεθεατών.
Και τα αντιμετωπίζω όλα αυτά με αμφισβήτηση και πικρό «χαμόγελο» από τότε που άρχισαν να εφαρμόζονται στην Ελληνική πραγματικότητα, από τα μέσα του 1987 όταν οι άνθρωποι του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης στην Ελλάδα γνωρίστηκαν με εταιρείες και μεθόδους που εφεύραν, ενδεχομένως και «κατασκεύασαν» οι αμερικανοί «wizards» των media, οι μάγοι δηλαδή των αριθμών που μέσα από μετρήσεις, ταυτοποιούσαν ανθρώπους και συναισθήματα με νούμερα και έβγαζαν μέσους όρους και ποσοστά.
Ήταν σαφές τι επεδίωκαν οι πρώτοι αμερικάνοι «μάγοι» μέτρησης ακροαματικότητας και τηλεθέασης: Να ελέγξουν το είδος του εκπεμπόμενου προιόντος, να κατευθύνουν εκεί που τους συνέφερε την πληρωμένη διαφήμιση και να προετοιμάσουν το έδαφος για την πλήρη εξαφάνιση της έννοιας του «δημιουργού».
Όχι, ο σκηνοθέτης, ο συγγραφέας, ......................
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου εδώ