Γράφει ο: giannioitis.gr
Κρατάω στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο:
Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΗ
Συγγραφέας ο Πέτρος Παπαδόπουλος από τα Γιάννενα.
Γεννήθηκε το έτος 1977 και από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, κατάλαβε ότι αυτή δεν θα ήταν και τόσο εύκολη μαζί του. Το πρώτο χαμόγελό του διακόπηκε ξαφνικά, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανίατη αρρώστια του αδελφού του, του πρώτου αγοριού της οικογένειας.
Η πάθησή του αρκετά σπάνια αφού χτυπάει ένα αγόρι στο εκατομμύριο.
Ονομάζεται προϊούσα μυϊκή δυστροφία του τύπου DUSEN που χτυπάει μόνο αγόρια, με αποτέλεσμα ο αδελφός του σε ηλικία 18 ετών να καταλήξει με τραγικό τρόπο.
Ο ίδιος χάνοντας τον αδερφό του, οπλίστηκε με δύναμη, κάνοντας πέρα όλες τις δυσκολίες και συνέχιζε την ζωή του μέχρι τα 6 του χρόνια, οπότε η ίδια πάθηση τον καθήλωσε για πάντα στο κρεβάτι του πόνου με τετραπληγία.
Έμενα άναυδος από τον τρόπο που σκεπτότανε, αλλά και με τους τρόπους που ο ίδιος ο Πέτρος επινοούσε, ώστε να καταφέρει για να επιβιώσει.
Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω από πού αντλούσε την τόσο μεγάλη δύναμη ψυχής, κάνοντάς με να νιώθω άχρηστος μπροστά του.
Ο ίδιος αναφέρει στο βιβλίο του:
Είτε είσαι άτομο με ειδικές ανάγκες είτε όχι, οι δυνατότητες να εκπληρώσεις όνειρα ζωής είναι απεριόριστες όταν παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις για να ζήσεις. Το δικό μου όνειρο ήταν το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Θαρρώ πως έγινε πραγματικότητα, γιατί ο σεβασμός που νιώθω για το δώρο που ονομάζεται ζωή, μου έδωσε τη θέληση, το κουράγιο και την αυτοπεποίθηση που χρειάστηκα.
Το μοιράζομαι μαζί σας και μ' ένα χαμόγελο ψυχής σας βεβαιώνω πως η ζωή είναι ωραία.
Το βιβλίο γράφτηκε μόνο με ένα χέρι μπροστά στην υπολογιστή.
Σε ένα μέρος του βιβλίου του γράφει επίσης:
Σ' εμένα δεν έχει πει ποτέ κανένας "Ευχαριστώ Πέτρο" για κάτι που έκανα.
Εγώ όμως νιώθω την ανάγκη να του πω:
Σ’ ευχαριστώ πολύ Πέτρο που έγραψες αυτό το βιβλίο!!!
Ο Πέτρος δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας, μα είμαι σίγουρος πως από εκεί ψηλά μας βλέπει και μας χαμογελά...
Μας προτείνω όμως ανεπιφύλακτα αυτό το βιβλίο, γιατί όπως έλεγε συχνά:
Γιατί εγώ στον κόσμο αυτό τίποτα, τίποτα δεν είχα δικό μου
Όλα τα 'χα με νοίκι, και τον ήλιο και τον ύπνο και τη ζωή.
Ο ΠΟΝΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΗ
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
Εκδόσεις: ΚΟΧΛΙΑΣ 2002
Πέτρο, σ’ ευχαριστώ που με δίδαξες…
giannioitis.gr