Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΚανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε και από ποιους λαούς χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το σύμβολο της σημαίας. Γνωρίζουμε ότι πρωτόγονοι λαοί χρησιμοποιούσαν αντί σημαίας διάφορα σύμβολα όπως ζώα ακόμη και κρανία, που είχαν τη σημασία του ιερού τοτέμ ή της τρομοκράτησης του εχθρού..
Σε αντίθεση με τους Φοίνικες, τους Αιγυπτίους, τους Σκύθες και άλλους λαούς της εποχής των κλασικών χρόνων, οι Ελληνες ήταν ίσως οι μόνοι που δεν είχαν σημαίες και λάβαρα. Εικάζεται, χωρίς να είναι σίγουρο, ότι ίσως κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο τα σκάφη να είχαν ένα είδος σημαίας, ώστε να διακρίνονται από τα εχθρικά σκάφη. Αυτό όμως ίσχυε μόνο για τα σκάφη και είχε το χαρακτήρα της αναγνώρισης.
Γαλουχημένοι με τα ομηρικά έπη, με την ποίηση του Πινδάρου και τα έργα άλλων μεγάλων ποιητών, φιλοσόφων και τραγικών, είχαν δημιουργήσει μια τέτοια αυτοπεποίθηση για την ουσία της ταυτότητά τους, ώστε σε αντίθεση με τους Αιγυπτίους, τους Φοίνικες και τους Ρωμαίους δε χρειάζονταν σημαίες και λάβαρα για να νιώσουν τον κοινό δεσμό μεταξύ τους ή για να κάνουν αυτό που έπρεπε, δηλαδή το χρέος τους. Περιφρονούσαν αυτά τα σύμβολα και τα θεωρούσαν μορφές επίδειξης αναγκαστικών εξωτερικών δεσμών, που χαρακτήριζε πρωτόγονους λαούς δεσποτικών καθεστώτων οι οποίοι δεν είχαν ίχνος αυτοπεποίθησης και φυσικά ούτε συλλογική μνήμη και ταυτότητα. Γι αυτό και οι περισσότεροι από αυτούς τους λαούς εξαφανίστηκαν ή μεταλλάχτηκαν.
«Οι κοινοί δεσμοί ταυτότητας για τους Ελληνες της κλασικής περιόδου ήταν δεσμοί εσωτερικής πνευματικής ουσίας ιδανικών και αξιών και όχι συμβόλων».
Οι πρώτοι Ελληνες που, πιθανόν, χρησιμοποίησαν λάβαρα ήταν οι Μακεδόνες. Λέγεται μάλιστα ότι οι μακεδονικές φάλαγγες χρησιμοποιούσαν κόκκινες σημαίες τις οποίες ύψωναν πάνω σε σάρισες ......
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ