Φίλε Γιώργο,
Άργησα κάπως να απαντήσω λόγω έλλειψης χρόνου. Βέβαια πήραν άλλοι τη σκυτάλη. Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετώ το ύφος και το περιεχόμενο όλων των σχολίων. 
Πάντως χαίρομαι ιδιαίτερα όχι μόνον γιατί συμφωνούμε στο βασικό θέμα της ανάρτησής μου αλλά και γιατί επώνυμα διατυπώνεις την άποψή σου και υπεραμύνεσαι των αρχών του κόμματος που υποστηρίζεις, καθώς και για την ευκαιρία που μου δίνεις να αποσαφηνίσω κάποια πράγματα για μένα
Ξέρεις, όταν συναντώ ανθρώπους με ευφυΐα και ήθος οι οποίοι ταυτόχρονα ανήκουν και σε κάποιο κόμμα (ως δρώντα στελέχη, όχι ως απλοί οπαδοί), πραγματικά εκπλήσσομαι ευχάριστα.
Κι αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύω ότι στην Ελλάδα ελάχιστοι υπάρχουν πλέον που συνδυάζουν τις τρεις παραπάνω ιδιότητες, δηλαδή να είναι και ηθικοί και ευφυείς και κομματικοποιημένοι (με την παραπάνω έννοια).
Συνήθως όποιος έχει δυο από αυτές τις ιδιότητες (ανεξάρτητα ποιες) στερείται της τρίτης.
Και δυστυχώς η πραγματικότητα σπάνια με διέψευσε μέχρι τώρα. Ελπίζω να είσαι και συ μια από αυτές τις λαμπρές εξαιρέσεις.
Θεωρώ τιμή μου το ότι διαβάζεις συχνά τις ταπεινές μου απόψεις.
Τότε όμως θα έχεις διαπιστώσει ότι δεν έχω καταφερθεί ποτέ εναντίον των οπαδών του ΠΑΣΟΚ αλλά ούτε και εναντίον των οπαδών κανενός κόμματος.
Ότι γράφω ισχύει μόνον για τους ανθρώπους της εξουσίας, τους οποίους πραγματικά αντιπαθώ, όχι βέβαια χωρίς λόγο.
Ούτε στην τελευταία ανάρτησή μου υπάρχει ο παραμικρός υπαινιγμός εναντίον του κόσμου που πιστεύει στα ιδανικά της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη.
Ξαναδιάβασε την ανάρτησή μου και θα το διαπιστώσεις.
Συνεπώς δεν καταλαβαίνω γιατί με αδικείς εσύ γράφοντας:
«Επειδή σε διαβάζω συχνά, θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον άδικο από μέρους σου, οι όποιες άστοχες ενέργειες ιδιοτελών ανθρώπων, που δείχνουν πεντακάθαρα ότι σκοπεύουν αποκλειστικά και μόνον στην προσωπική τους ανέλιξη, μπορούν να χαρακτηρίσουν όλον αυτόν το κόσμο που από τις 3 του Σεπτέμβρη του 74 πύκνωσε και μεγάλωσε το ΠΑΣΟΚ».
Πού διαπίστωσες τέτοια προσπάθεια ή έστω διάθεση εκ μέρους μου;
Και μη νομίζεις ότι επιχαίρω για τη φθορά του ΠΑΣΟΚ. Όχι φίλε μου, το αντίθετο, θλίβομαι βαθύτατα. Άλλωστε έχω γράψει κάπου, ίσως σε σχόλιό μου το εξής.
Παρά το ότι απεχθάνομαι τα κόμματα, το φυλλορρόημά τους μου προξενεί μελαγχολία και θλίψη, γιατί σημαίνει πως οι ελπίδες εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών διαψεύστηκαν.
Και όπως καταλαβαίνεις αναφερόμουν στο ΠΑΣΟΚ.
Και βέβαια θα έχεις αντιληφθεί ότι κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζω ευνοϊκά την Ν.Δ. Και μόνον οι δυο προηγούμενες αναρτήσεις μου (για να περιοριστώ στα πρόσφατα) το αποδεικνύουν. Άλλωστε το θεωρώ αυτονόητο ότι τη σκληρότερη κριτική πρέπει να την κάνω στην Κυβέρνηση και όχι στην Αντιπολίτευση.
Ακόμη και αν ψηφίσω το κόμμα από το οποίο θα προκύψει η Κυβέρνηση, από την επόμενη μέρα, εγώ είμαι «απέναντι».
Ούτε καταλαβαίνω αυτή τη δήθεν οικειότητα με τα μικρά ονόματα των ανθρώπων της εξουσίας, του τύπου Αντρέας ή Γιώργος ή Ντόρα ή Κώστας. Αυτοί είναι γόνοι πρωθυπουργών και εγώ γιος ενός φτωχού βιοπαλαιστή. Δεν έχουμε τίποτε το κοινό και είναι πολύ αργά να αποκτήσουμε τώρα! Και προφανώς δεν το θέλω. Θεωρώ τιμή μου το ότι ποτέ δεν επεδίωξα να γνωρίσω ούτε έναν άνθρωπο της εξουσίας. Και μάλλον καταλαβαίνεις ότι πολλοί θα το ήθελαν.
Πάντα πίστευα και το πιστεύω ακόμη ότι η εξουσία είναι σαν την πρωινή αφόδευση. Σιχαμερή αλλά δυστυχώς αναπόφευκτη. (Τουλάχιστον προς το παρόν).
Αντιμετωπίζω την εξουσία σαν αναγκαίο κακό και όχι σαν πηγή ευτυχίας.
Και δεν το έκρυψα ποτέ. Σε παλιότερη ανάρτησή μου είχα γράψει:
Πολλοί λένε «Ο βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς», εγώ λέω «Ο βασιλεύς απέθανε, καιρός ήταν. Και με μεγάλη καθυστέρηση τα τίναξε!»
Τα βιώματά μου καθορίζουν και τις ιδέες μου αλλά ποτέ μου δεν δέχτηκα «προκάτ» ιδεολογίες. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος που δεν θέλω επαφές με κόμματα ελληνικού τύπου. (Και ίσως ούτε τα κόμματα με εμένα).
Ο άλλος λόγος είναι ότι είχα την τύχη να διαβάσω πολύ νέος την τραγική εξομολόγηση του Jean-Paul Sartre που συνοψίζεται στη φράση:
«Αγωνίστηκα για μια ζωή να χτίσω έναν κόσμο στον οποίο δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω»
Έτσι προτιμώ ακόμη το ψάξιμο από μια βεβαιότητα που θα αποδειχθεί στο τέλος λανθασμένη. Δεν μπόρεσα ποτέ να γίνω «οπαδός».
Εγώ θέλω ένα πολιτικό σύστημα που θα ελέγχει την ασύδοτη αγορά αλλά όχι τη σκέψη! Μέχρι τώρα όσοι άσκησαν έλεγχο στην αγορά, προσπάθησαν να ελέγξουν και τη σκέψη. Θέλω μια αγορά στην υπηρεσία της κοινωνίας και όχι μια κοινωνία στην υπηρεσία της αγοράς. Ξέρω ζητάω δύσκολα. Γι’ αυτό ακόμη ψάχνομαι.
Όσο για τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, ουδέποτε αμφισβήτησα την τιμιότητα και τον πολιτικό του πολιτισμό, αλλά με αφήνει αδιάφορο όπως και ο αρχηγός κάθε κόμματος.
Πάντως θα πρόσεξες ότι στην αρχή γράφω για «σκάνδαλα και αποδεδειγμένη ανεπάρκεια πολλών στελεχών της Ν.Δ..» αλλά για «αμφιβολία για τις ηγετικές ικανότητες του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ». Προφανώς η πρόταση είναι περισσότερο εις βάρος της Ν.Δ. Εκεί υπάρχει απόδειξη, εδώ αμφιβολία.
Και η επόμενη αναφορά που κάνω στο πρόσωπό του είναι μάλλον για να τον προστατεύσω από μελλοντικές ανοησίες στελεχών. Συγκεκριμένα γράφω «εκείνος ο γενεαλογικός αχταρμάς αρχή - αρχή, νομίζετε ότι ενισχύει την εικόνα του αρχηγού σας;» Αν το διαβάσει κάποιος εχέφρων καλό θα του κάνει πιστεύω.
Ανεξάρτητα από το θέμα αυτό, πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχουν κόμματα αρχών και όχι κόμματα αρχηγών, για τούτο και η αδιαφορία μου για τους αρχηγούς.
Δεν συγκινούμαι και δεν γοητεύομαι ούτε από «ισχυρές προσωπικότητες» ούτε από «γεννημένους ηγέτες», ούτε καν από «μεγάλους άνδρες».
Αυτοί είναι κατάλληλοι για τις φαντασιώσεις κάθε γεροντοκόρης των βορείων προαστείων. Όχι για μένα.
Εγώ πιστεύω ότι αν είχε αποβάλει η μάννα τους όταν τους κυοφορούσε, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλλίτερος.
Και η Ιστορία μάλλον με δικαιώνει. Τι άφησαν πίσω τους οι «ηγέτες»; Ερείπια νεκρούς, καταστροφή και οδύνη.
Μη νομίζεις ότι και οι σημερινοί αρχομανείς ηγέτες είναι καλλίτεροι.
Οι συνθήκες και τα κοινωνικά κινήματα τους υποχρεώνουν να φερθούν διαφορετικά.
Το ψυχοδιάγραμμά τους δεν διαφέρει από αυτό του Νέρωνα του Χίτλερ και του Στάλιν. Μόλις τους δοθεί η ευκαιρία συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Ο Μπους το απέδειξε!
Στόχος κάθε λογικού πολίτη πρέπει να είναι πως θα περιορίσει την αυθαιρεσία της εξουσίας, όχι πως θα την ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο.
Εκτός αν «τρέφεται» από την εξουσία. Και δεν είναι λίγα τα κομματικά σαπρόφυτα στην Ελλάδα!
* * * * * * * * * * *
[1] Παρά το ότι δεν διδάχτηκα Λατινικά, μου αρέσουν. Ίσως γιατί το σχολείο δεν πρόλαβε με τον στυφό τρόπο του να με κάνει να τα μισήσω.
Σκεφτόμουν τον Κιγκινάτο, έναν Ρωμαίο που έσωσε τη Ρώμη δυο φορές από επιδρομείς και όταν οι Ρωμαίοι σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του προσέφεραν τον τίτλο του ισόβιου Ύπατου, αρνήθηκε επιστρέφοντας στα χωράφια του.
Σήμερα ούτε καν διδάσκεται στην Ιστορία το περιστατικό αυτό.
Τέτοια παραδείγματα είναι επικίνδυνα γιατί γίνονται συγκρίσεις.
Φιλικά
Ευθύλογος