Η παρέα του καφενείου συνεχώς μεγαλώνει. Καλωσορίζουμε σήμερα κοντά μας τον Αλέξανδρο Πιστοφίδη ο οποίος θα γράφει για το καφενείο . Καλώς ήλθες φίλε Αλέξανδρε.Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Ο κ. Κ διάβαζε ένα άρθρο για τα οικονομικά-φορολογικά μέτρα του κου Αλογοσκούφη και μου διηγήθηκε μια ιστορία:
«Κάποτε δούλευα βοηθός σε έναν κηπουρό. Μια μέρα μου έδωσε μία ψαλίδα και μ έβαλε να κλαδέψω μία δάφνη. Το δεντράκι ήταν φυτεμένο σε μία γλάστρα, και το νοίκιαζαν σε γιορτές, γι αυτό έπρεπε να έχει σφαιρική μορφή. Αρχισα πρώτα να κουρεύω τ άγρια κλαδιά, αλλά όσο πάσχιζα να κάνω σφαιρική τη δάφνη, δεν τα κατάφερνα. Πότε τη μια μεριά κόνταινα περισσότερο, πότε την άλλη. Οταν με τα πολλά έγινε σφαίρα, ήταν τόσο μικρή, που ο κηπουρός μου είπε απογοητευμένος: “Σύμφωνοι, σφαίρα έγινε, αλλά που πήγε η δάφνη;»
Συνεχίζοντας μου λέει ο κύριος Κ: «Αυτό συμβαίνει με μερικούς τυπολάτρες, που μοχθώντας να συλλάβουν τη μορφή, το τυπικό μέρος, προσαρμόζουν την ουσία στο θεωρητικό μοντέλο που έχουν στο κεφάλι τους λειτουργώντας σαν τον Προκρούστη και μετά ψάχνουν να βρουν που πήγε η ουσία».
Ρώτησα τον κύριο Κ αν αναφέρεται μόνο στον κο Αλογοσκούφη και στην ελληνική οικονομία, και μου είπε, «όχι βεβαίως. Ο κος Αλογοσκούφης δεν κάνει τίποτα άλλο από αυτά που του προτείνουν κάποιοι άλλοι από τις Βρυξέλλες, που με τη σειρά τους ακούνε κάποιους άλλους δήθεν σοφούς, τυπολάτρες-συμβούλους ηγετών και διεθνών οικονομικών οργανισμών. Με μοναδικές συνταγές τρεις λέξεις-μοντέλα: Νομισματική Σταθερότητα, Μείωση Δημοσίων Δαπανών και Εργατικού Κόστους και Ιδιωτικοποιήσεις δίχως όρια, έχουν φέρει την παγκόσμια οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Μειώνοντας διαρκώς το χρήμα για να κρατήσουν χαμηλά τον πληθωρισμό έχουν στεγνώσει στην κυριολεξία τις παγκόσμιες αγορές. Με συνεχή μέτρα οικονομίας, λιτότητας και με επισήμως 200 εκατομμύρια ανέργους στον κόσμο δεν παράγεις νέο πλούτο για να έχεις και να μοιράσεις. Η εμμονή τους είναι επικίνδυνη.
Κάποιος πρέπει να τους πει πως άλλο πράγμα είναι η οικονομία και άλλο η κηπουρική, διότι τη μόνη χειρωνακτική εργασία που κάνουν αυτοί οι κύριοι είναι η φροντίδα του κήπου τους». (την ιστορία τη δανείστηκα από τον κο Μπρέχτ)