Γράφει ο bilsotΠέρασα μερικές όμορφες καλοκαιρινές μέρες στη Σκόπελο. Ήταν όμορφες, γιατί, αφού απόλαυσα το πράσινο του νησιού και το γαλάζιο της θάλασσάς του, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τους ντόπιους φίλους μου. Άνθρωποι αγνοί, που αγαπούν τον τόπο τους.
Το νησί, κατά τα λεγόμενά τους, σώθηκε με θαύμα του προστάτη τους άγιου Ρηγίνου από ολοκληρωτική καταστροφή, όταν ξέσπασε φωτιά στο νότιο τμήμα του δάσους που το καλύπτει και εκτείνεται από ακτή σε ακτή του.
Όμως βαθαίνοντας την κουβέντα μαθαίνεις τους λόγους που ξεσπά μια φωτιά. Το δάσος πύκνωσε όταν η πλήρης ανθρώπινη εγκατάλειψη το άφησε στην τύχη του. Κι αυτή η τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη. Φωτιά!
-« Εμείς οι «ρετσινάδες» (ρητινοσυλλέκτες) το καθαρίζαμε. Ανοίγαμε μονοπάτια. Αυτά ήταν από μόνα τους αντιπυρικές ζώνες! Κόβαμε τα χαμηλά κλαριά και τα δέντρα παίρνανε ύψος. Αεριζότανε το δάσος! ».
-« Εμείς οι μελισσοκόμοι καθαρίζαμε τις περιοχές από πευκοβελόνες για να φυτρώνουν άγρια λουλούδια και δεν αφήναμε σκουπίδια στο διάβα μας».
-« Εμείς οι ψαράδες περιφρουρούσαμε το δάσος από τη θάλασσα και είμαστε οι ακοίμητοι βραδινοί φρουροί του!».
-« Κι εμείς με τις ελιές ανοίγαμε μονοπάτια και δρόμους να φτάσουμε στα κτήματά μας κι έτσι ήταν εύκολη η πρόσβαση απ’ όλες τις μεριές».
Σήμερα στον ξεπεσμό των τουριστικών rooms και στην ακρίβεια των πάντων αγαθών οι ρετσινάδες δεν ασχολούνται πια με το ρετσίνι των πεύκων, οι μέλισσες χάθηκαν, οι ψαράδες γίνανε ταβερνιάρηδες, οι κτηματίες γίνανε κυνηγοί τουριστών.
Κι όμως οι φωτιές καταπολεμούνται το …χειμώνα!!! Τα λογής – λογής κονδύλια για την ανάπτυξη αν προβλέπανε και καθαρισμό των δασών το χειμώνα και τα ξύλα να πουληθούν για καύσιμη ύλη στα τζάκια των νεόπλουτων «από τζάκι» Ελλήνων. Αν ανοίγονταν αντιπυρικές ζώνες και οριοθετούνταν τα δάση σε συγκεκριμένα σημεία. Αν τοποθετούνταν μεγάλες δεξαμενές νερού σε προσημασμένα σημεία για πυρόσβεση. Αν καθαριζόταν το σκουπιδαριό και απομακρύνονταν οι αυτοσχέδιες χωματερές.
Όλα αυτά θα μπορούσαν -κι άλλα ίσως- να γίνουν το χειμώνα και το καλοκαίρι να μην κλαίμε για τα λίγα εναέρια μέσα και τις κενές θέσεις δασοπυροσβεστών!!!!
Απλά πράγματα……
(οι φωτό είναι από το καμένο τμήμα του δάσους στον Αγνώντα της Σκοπέλου και το κείμενο είναι αφιερωμένο στους παππού-Χρήστο, Πούλιο, Μήτσο, Κωστή, Γιάννη.)