Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΠροσωπικά θα την αντιστοιχούσα με την επινόηση της πυρίτιδας από τον Νόμπελ. Όταν κατά παραγγελία της άρχουσας τάξης την ανακάλυπτε, δεν είχε ούτε ο ίδιος προϋπολογίσει ότι με αυτή θα καταστρέφονταν δια μιας τα κάστρα των δουκάτων από τα υπόγεια των οποίων και προήλθε.
Γι αυτό σήμερα και οι προύχοντες στέκονται αμήχανοι, φοβισμένοι απέναντι στις ιστοσελίδες της ελεύθερης έκφρασης. Επειδή στην ουσία πρόκειται για το ανεξέλεγκτο αποτέλεσμα ενός θεωρητικά απολύτως ελεγχόμενου πειράματος. Που τους ξέφυγε. Για να γεννηθεί το κατ’ αυτούς τέρας μιας παγκόσμιας συμμαχίας από ένα πολιτικά, οικονομικά, μορφωτικά και κοινωνικά ετερόκλητο αλλά και πολύ απειλητικό προλεταριάτο, που ενώ είναι απότοκο της τεχνογνωσίας τους, τους αμφισβητεί ξαφνικά την κυριαρχία..
Ωστόσο όφειλαν να το γνωρίζουν. Να γνωρίζουν δηλαδή πως η φύση σιχαίνεται τα κενά. Και τα σύγχρονα καρτέλ των εκδοτοκαναλαρχών προκάλεσε ένα. Στην ενημέρωση. Να γιατί ήρθε με βία η διαδικτυακή επικοινωνία να το καλύψει. Αρχικά άκομψα. Βάρβαρα. Ασύντακτα. Με το μένος του αλύτρωτου καταπιεσμένου που του δόθηκε η ευκαιρία χτυπώντας εδώ κι εκεί να εκδικηθεί. Με γλώσσα σκληρή και σε αρκετές περιπτώσεις άδικη. Αναπόφευκτο. Ήταν ώσπου να σχηματοποιηθεί. Να ολοκληρωθεί ως έννοια και να υποχρεωθούν οι άρχοντες να την αναγνωρίσουν πια ως θεσμό.
Στην φάση αυτή προέκυψε η ιστοσελίδα του καφενείου. Η ηλεκτρονική αναπαραγωγή μιας γνήσια Ελληνικής λαϊκής παράδοσης. Θα τολμούσα να την περιγράψω ως μια σύγχρονη Πνύκα όπου όχι μόνον οι Αθηναίοι, αλλά όλοι οι Έλληνες, καταθέτουν αβίαστα τις εμπειρίες και τα βιώματά τους. Επειδή αυτό οφείλουν να κάνουν. Για να αποτελέσουν το προζύμι στην παραγωγή του κοινωνικοπολιτικού άρτου που θα προκύψει από την ζύμωση των απόψεών τους.
Νάσαι καλά καφετζή. Θα απολαμβάνω τον φρέσκο καφέ της ιστοσελίδας σου αναπνέοντας το τονωτικό αεράκι της για να το ανατροφοδοτώ όσο έχω κάτι να πω.. Αν το βουλώσω σημαίνει ότι στέρεψα.. Κι όταν συμβεί θα το αντιληφθώ από τα σημάδια ενός καπνού δίχως φωτιά..
Καλό καλοκαίρι σε όλους τους θαμώνες του καφενείου
Ευγένιος Ανδρικόπουλος