γράφει
ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Από
καιρό τώρα, με βασάνιζε το ερώτημα, αν
ο εκχυδαϊσμός του πολιτικού λόγου και
συμπεριφοράς, έτσι όπως παρουσιάζεται
κάθε μέρα από τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ,
είναι μέσα στην κουλτούρα της Αριστεράς,
γενικώς.
Τέτοιο προηγούμενο όμως, δεν είχαμε από
την ιστορική Αριστερά του ΚΚΕ, οπότε
εύλογα προέκυψε η απορία, πόθεν λοιπόν,
αυτό το φαινόμενο σήμερα;
Η
απάντηση άρχισε να διαφαίνεται από την
στιγμή που παρατήρησα την συστηματική
αποστασιοποίηση των ανθρώπων αυτών,
από τα παραδοσιακά πρότυπα και ιστορικά
πρόσωπα της Αριστεράς. Προσέξατε ότι
στις δημόσιες εμφανίσεις τους, δεν
μνημονεύουν ποτέ, ονόματα και έννοιες
όπως π.χ. Μαρξ, Λένιν, Κομμουνισμό,
Σοσιαλισμό κλπ., σαν να πρόκειται σε
κάτι που θέλουν να ξεχάσουν, ή να μην
έχουν σχέση; Αυτό όμως, μοιραία, οδηγεί
σε μια Αριστερά χωρίς ταυτότητα, δηλαδή
Αδέσποτη.
Η
Ψυχολογία, έχει μελετήσει εκτενώς το
πρόβλημα της έλλειψης ταυτότητας και
πως αυτό επηρεάζει την σκέψη και την
συμπεριφορά ατόμων και ομάδων (σχετ.
Ellemers
et al. "Self
and
Social
Identity”
των Spears
and
Doosje,
Annual
Review
of
Psychology
2002). Ειδικά για......
την περίπτωση ομάδων
χωρίς ταυτότητα, που είναι και το θέμα
μας, γράφουν: "ο
βαθμός δεύσμευσης/ταύτισης με μια
ομάδα καθορίζει το πώς τα χαρακτηριστικά,
οι νόρμες και η τύχη/πορεία της ομάδας
θα επηρεάσουν τις αντιληπτικές
(γνωστικές), συναισθηματικές και
συμπεριφορικές αποκρίσεις/αντιδράσεις
των ατόμων που ανήκουν σ’ αυτή την
ομάδα".
Έτσι
λοιπόν, εξηγείται, ο εκχυδαϊσμός του
πολιτικού λόγου και συμπεριφοράς
της
νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σύμπτωμα
της αγωνιώδους προσπάθειά τους για την
ανεύρεση κάποιας ταυτότητας, τέτοιας
που να μοιάζει μεν Αριστερή, αλλά χωρίς
αναφορές στα ιστορικά πρότυπα, - που
φαίνεται ότι δεν τους βολεύουν ποια,
ίσως γιατί η ιστορία απέδειξε ότι η Μ-Λ
θεωρίες είναι και ανεφάρμοστες και
βλαπτικές γι' αυτούς που, υποτίθεται,
ότι θα ωφελούσε -, τους οδηγεί σε
συμπεριφορές, ατομικές και συλλογικές,
από ολίγον παλαβούτσικες και γραφικές,
έως αλλοπρόσαλλες (αρλουμποειδείς) και
επικίνδυνες.
Τώρα πλέον, το παλεύουν, με τα κενά
περιεχομένου ευφυολογήματα "Πρώτη
φορά Αριστερά" και "ηθικό πλεονέκτημα",
που απέμειναν από τον πλούσιο κατάλογο
του '15 (εθνική υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια,
ισχυρή διαπραγμάτευση κλπ), που οι ίδιοι
άλλωστε, τα απέρριψαν ως αυταπάτες.
Ενδεικτικό
της τρικυμίας εν κρανίω, των ανθρώπων
αυτών, είναι το τελευταίο τραγελαφικό
γεγονός, με το ζεύγος των πρώην υπουργών
και την επιδότηση του ενοικίου τους,
που νόμιζαν: ότι ήταν νόμιμη αλλά μπορεί
και να μην ήταν, που ήταν ηθικό αλλά
μπορεί και να μην ήταν, που τα εισέπραξαν
χωρίς να σκεφτούν το ηθικό μέρος της
πράξεως (επειδή δηλαδή, τα έπαιρναν
χωρίς να τα έχουν ανάγκη, ως ευκατάστατοι,
από άλλους που τα είχαν ανάγκη, ως εντελώς
"ακατάστατοι") και που τα επέστρεψαν
για λόγους ηθικής τάξεως, στα πλαίσια
του "ηθικού πλεονεκτήματος".
Θα
παραθέσω μερικά στιγμιότυπα από αυτήν
την ιστορία, για να δείτε τι σημαίνει
κλονισμός προσωπικότητας, από την
έλλειψη ταυτότητας, αφού, συγχρόνως,
μας δίνεται η ευκαιρία να ευθυμήσουμε
και λιγάκι. Για
την "πλάκα" λοιπόν του πράγματος
(όσο μπορεί να είναι πλάκα,το να παίρνεις
την μπουκιά από το στόμα του πεινασμένου,
για να ταΐσεις τα περιστέρια, στο μπαλκόνι
σου), ακούστε τι ελέχθη, από την κ.
Αντωνοπούλου, κατά την παράδοση/παραλαβή
(άλλη πλάκα και αυτή) και θα καταλάβετε.
Είπε μεταξύ άλλων δακρύβρεχτων: "Η
αποχώρησή μου δεν σημαίνει ότι δεν είμαι
στη διάθεσή του (αντικαταστάτη
της),
προτίθεμαι να συμβάλω όσο μπορώ ως απλός
πολίτης, γιατί αυτή είναι μια μάχη
που πρέπει να κερδίσει η Πρώτη Φορά
Αριστερά". Προσέξτε,
πως ταιριάζει η έκφραση "πρώτη φορά
Αριστερά", με αυτά που έλεγα παραπάνω,
περί της "νέας Αριστεράς", χωρίς
τα παλιά βαρίδια.
Είπε
όμως και κάτι άλλο, που "ακουμπάει"
το διαλαλούμενο, αλλά μάλλον ετοιμόρροπο
"ηθικό πλεονέκτημα" της Νέας
Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθώντας να
δικαιολογήσει την είσπραξη των ενοικίων,
είπε
ότι
αντιμετώπισε την δαπάνη διαμονής
"...
ως αναπόσπαστο κομμάτι της υπουργικής
αμοιβής (σημ.
δεν ήξερε ότι σε καμιά αμοιβή και δει
πολιτικού, δεν υπάρχει αναπόσπαστο
κομμάτι;).
Ακριβώς όπως αποδεχόμαστε τη χρήση
αυτοκινήτου (σημ.
αυτό μάλιστα, είναι... αναπόσπαστο και
μάλιστα με οδηγό! Αλλιώς, γιατί να γίνεις
υπουργός)
και τις λοιπές
επικουρίες. Αν δεν μου είχε καλόπιστα
υποδειχθεί, θα αγνοούσα την ύπαρξή του"
(σημ.
δηλαδή "τις λοιπές επικουρίες" τις
ήξερε από μόνη της και μόνο την επιχορήγηση
του ενοικίου χρειάστηκε καλόπιστα (αυτό
που κολλάει;) κάποιος να της υποδείξει
αλλιώς "... θα αγνοούσα την ύπαρξή
του"... Χάρμα....
Έλα
όμως που ο τότε υπουργός κ. Μάρδας, σε
ραδιοφωνική του συνέντευξή, τα είπε
αλλιώς. Αναφερόμενος στο θέμα αυτό είπε:
"Τότε
δεν είχαμε σκεφτεί το θέμα της ηθικής...",
δηλαδή
δεν είχαν εφεύρει ακόμα το ευφυολόγημα
του "ηθικού πλεονεκτήματος", γιατί
προηγείτο, όπως είπε, το "...θέμα
της ίσης μεταχείρισης μεταξύ
εξωκοινοβουλευτικών και κοινοβουλευτικών
υπουργών, γιατί και το ποσό ήταν μικρό".
Αλλά είπε και κάτι ακόμη. "Η
συζήτηση (της
επιχορήγησης του ενοικίου)
αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εξωκοινοβουλευτικούς."
(σημ.
Η
κα. Αντωνοπούλου, ήταν τότε εξωκοινοβουλευτικός
υπουργός και άρα όχι μόνο το ήξερε, αλλά
ήταν και μεταξύ αυτών 15 τον αριθμό*,
που είχαν εισηγηθεί τις "επικουρίες",
δηλαδή, όλοι μαζί, γιούργια στον ταμπλά
με τα κουλούρια).
*Δημήτρης
Μάρδας, Γιώργος Κατρούγκαλος, Ράνια
Αντωνοπούλου, Γιάννης Πανούσης, Τασία
Χριστοδουλοπούλου, Αριστείδης Μπαλτάς,
Νίκος Κοτζιάς, Παναγιώτης Νικολούδης,
Νίκος Παρασκευόπουλος, Αλέκος Φλαμπουράρης,
Τέρενς Κουΐκ, Χρήστος Σπίρτζης, Γιάννης
Τσιρώνης, Κώστας Φωτάκης και Παναγιώτης
Σγουρίδης.