Είναι γνωστή η ρήση περί επανάληψης της ιστορίας. Ο μέγας Κάρολος το είχε πει άλλωστε : «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Και όσο κι να φαίνεται παράδοξο η σημερινή αντιπολίτευση, κυρίως δηλαδή η νουδούλα του Κούλη έχει βαλθεί να το επιβεβαιώσει. Τι δηλαδή;...
Επιδιώκει να δημιουργήσει κλίμα έντασης, να φθείρει την κυβέρνηση, δημιουργώντας από το τίποτε θέμα, για να δείξει ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη, επικίνδυνη, άσχετη, κλπ, κλπ. Και ότι βεβαίως, βεβαίως πρέπει να παραιτηθεί.
Στο πλαίσιο αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού, εντάσσεται και όλος ο αχός που ξεσήκωσε με το, και καλά «σκάνδαλο» με τις offshore, η νουδούλα. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι δήθεν «αυθόρμητες» κινήσεις, μέσω Facebook για συγκέντρωση στα μέσα Ιουνίου, στο Σύνταγμα, «αγανακτισμένων» που θέλουν, αθώα, αθώα, να φύγει αυτή η κακιά κυβέρνηση.
Αλλά ούτε μια «λαϊκή κινητοποίηση», (λαϊκή; Mon Dieu) δεν είναι άξιοι να οργανώσουν σωστά. Κάθε τι λαϊκό δεν τους πάει. Είναι αντίθετο στα γονίδιά τους. Έτσι την πατάνε.
Και εκτίθενται.
Όπως εκτέθηκαν και με τη δήθεν «αυθόρμητη» συγκέντρωση πολιτών στο Σύνταγμα. Όπου είναι φανερό ότι πίσω από τόοοοσο αυθορμητισμό κρύβεται ο γνωστός μηχανισμός της νουδούλας του Σαμαρά, της «ομάδας αλήθειας», διάφορες ξεφωνημένες περιπτώσεις, διάφορα payroll γνωστά και μη εξαιρετέα.
Και όλος αυτός ο συρφετός έχει το θράσος να θέλει, και καλά, να μιλάει εξ ονόματος των πολιτών. Όλων εμάς δηλαδή. Εμάς που τους έχουμε φάει στη μάπα σαράντα χρόνια και, τώρα… Που τους ξέρουμε από μέσα και από έξω. Σαν κάλπικες δεκάρες. Σαν αυτό που είναι δηλαδή… Και κάλπικοι και φθηνοί… Αλλά και προβλέψιμοι. Μέχρι ναυτίας.