Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
Όσα συμβαίνουν σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, και η διαφαινόμενη περαιτέρω εκλογική συρρίκνωσή του, δεν οφείλονται στη διαμάχη βενιζελικών-παπανδρεϊκών. Βεβαίως, η σημερινή υπονόμευση του Βενιζέλου από τον Γιώργο Παπανδρέου, ως «ανταπόδοση» στην παλιότερη υπονόμευση του Βενιζέλου προς εκείνον, παίζει το ρόλο της. Αλλά οι αιτίες είναι άλλες.
Οι βάσεις για την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τη συρρίκνωση άρχισαν να μπαίνουν στην προεκλογική περίοδο του 2009. Τότε που το.....
υπό τον Γιώργο ΠΑΣΟΚ, αμέριμνο, υποσχόταν στους πάντες τα πάντα, αφού λεφτά υπήρχαν. Ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η χώρα είχε πτωχεύσει ήδη από το 2008, γι’ αυτό και ο Κώστας Καραμανλής, αντί να πάρει μέτρα, την κοπάνησε, βλέποντας την καταστροφή να έρχεται.
Λίγους μήνες αργότερα, οι βάσεις της συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ έγιναν ακόμα μεγαλύτερες, καθώς η παιδική χαρά που περιέβαλε τότε τον Παπανδρέου υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο μόνη της. Ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές, ούτε (έστω) 180 ψήφοι στη Βουλή, ώστε ο Σαμαράς να μην παριστάνει τον τζάμπα αντιμνημονιακό.
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την καταστροφή συνεχίστηκε, όταν ο Βενιζέλος ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Παπανδρέου, τον Ιούνιο του 2011, αποβλέποντας και στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, την οποία ανέλαβε τον Μάρτιο του 2012. Οι άμετρες φιλοδοξίες του Βενιζέλου δεν του επέτρεψαν να αντιληφθεί ότι ήταν αδύνατο να φέρει σε πέρας και τις δυο αποστολές. Η θέση του υπουργού Οικονομικών οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην υπονόμευση της θέσης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά εξηγούν γιατί το ΠΑΣΟΚ πληρώνει -σχεδόν μόνο αυτό- την οικονομική κρίση, ενώ η Ν.Δ. εμφανίζεται να την περνάει σχετικά αλώβητη.
Βεβαίως, είναι άλλης τάξεως θέμα τι θα είχε συμβεί στη χώρα αν Παπανδρέου και Βενιζέλος δεν έκαναν όσα έκαναν. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι έσωσαν τη χώρα από την ολοσχερή χρεοκοπία. Η διάψευση ή η επιβεβαίωση θα 'ρθεί μακροπρόθεσμα, αν και «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί».
Πάντως, σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε εδώ, δηλαδή την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, την απάντηση και για τους δύο δίνει η ευαγγελική ρήση (ελαφρώς παραλλαγμένη): Άλλους έσωσαν, εαυτούς ου δύνανται σώσαι.
Όσα συμβαίνουν σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, και η διαφαινόμενη περαιτέρω εκλογική συρρίκνωσή του, δεν οφείλονται στη διαμάχη βενιζελικών-παπανδρεϊκών. Βεβαίως, η σημερινή υπονόμευση του Βενιζέλου από τον Γιώργο Παπανδρέου, ως «ανταπόδοση» στην παλιότερη υπονόμευση του Βενιζέλου προς εκείνον, παίζει το ρόλο της. Αλλά οι αιτίες είναι άλλες.
Οι βάσεις για την πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τη συρρίκνωση άρχισαν να μπαίνουν στην προεκλογική περίοδο του 2009. Τότε που το.....
υπό τον Γιώργο ΠΑΣΟΚ, αμέριμνο, υποσχόταν στους πάντες τα πάντα, αφού λεφτά υπήρχαν. Ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η χώρα είχε πτωχεύσει ήδη από το 2008, γι’ αυτό και ο Κώστας Καραμανλής, αντί να πάρει μέτρα, την κοπάνησε, βλέποντας την καταστροφή να έρχεται.
Λίγους μήνες αργότερα, οι βάσεις της συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ έγιναν ακόμα μεγαλύτερες, καθώς η παιδική χαρά που περιέβαλε τότε τον Παπανδρέου υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο μόνη της. Ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές, ούτε (έστω) 180 ψήφοι στη Βουλή, ώστε ο Σαμαράς να μην παριστάνει τον τζάμπα αντιμνημονιακό.
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την καταστροφή συνεχίστηκε, όταν ο Βενιζέλος ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Παπανδρέου, τον Ιούνιο του 2011, αποβλέποντας και στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, την οποία ανέλαβε τον Μάρτιο του 2012. Οι άμετρες φιλοδοξίες του Βενιζέλου δεν του επέτρεψαν να αντιληφθεί ότι ήταν αδύνατο να φέρει σε πέρας και τις δυο αποστολές. Η θέση του υπουργού Οικονομικών οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην υπονόμευση της θέσης του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά εξηγούν γιατί το ΠΑΣΟΚ πληρώνει -σχεδόν μόνο αυτό- την οικονομική κρίση, ενώ η Ν.Δ. εμφανίζεται να την περνάει σχετικά αλώβητη.
Βεβαίως, είναι άλλης τάξεως θέμα τι θα είχε συμβεί στη χώρα αν Παπανδρέου και Βενιζέλος δεν έκαναν όσα έκαναν. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι έσωσαν τη χώρα από την ολοσχερή χρεοκοπία. Η διάψευση ή η επιβεβαίωση θα 'ρθεί μακροπρόθεσμα, αν και «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί».
Πάντως, σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε εδώ, δηλαδή την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, την απάντηση και για τους δύο δίνει η ευαγγελική ρήση (ελαφρώς παραλλαγμένη): Άλλους έσωσαν, εαυτούς ου δύνανται σώσαι.