Ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας χθες, σε συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, στη Σύρο, και αναφερόμενος στο πολυνομοσχέδιο, είπε: «Είδατε τι έγινε προχτές στη Βουλή. Ένα νομοσχέδιο 800 σελίδων, που χαρίζει τις τράπεζες στους ολιγάρχες, δίνει τη χαριστική βολή στο ασφαλιστικό σύστημα, παγιώνει τον πετσοκομμένο κατώτερο μισθό ως μόνο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, διαλύει ότι απέμεινε από το εργασιακό καθεστώς προστασίας των εργαζομένων, το έφεραν στη .......
Βουλή σε τρία άρθρα». Υποθέτω θα είπε και πολλά άλλα.
Η ερώτηση άμα και απορία μου είναι: Γιατί αυτά που είπε στους κατοίκους της πρωτεύουσας των Κυκλάδων, δεν τα είπε, αναλυτικά και τεκμηριωμένα, στη Βουλή; Γιατί δεν ανέδειξε την, κατά αυτόν, ουσία του πολυνομοσχεδίου; Γιατί, αντί να αποκαλύψουν, αυτός και οι βουλευτές του, τα λάθη ή και τα «εγκλήματα» της συμφωνίας με την τρόικα, επέλεξε να μοιράζει μομφές στον υπουργό Οικονομικών και τον Πρόεδρο της Βουλής; Γιατί, αντί της ευθείας πολιτικής αντιπαράθεσης, κατέφυγε σε σύγκρουση επί της διαδικασίας;
Θα ήθελα να μάθω ποιός ήταν αυτός ο πολιτικά κρετίνος, κοινοβουλευτικά αστοιχείωτος και νομικά ημιμαθής που παρέσυρε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δώσει λάθος μάχη σε λάθος γήπεδο;
Οι πολίτες, όσοι τέλος πάντων ενημερώθηκαν για τη συζήτηση είτε από το κανάλι της Βουλής είτε από τα δελτία ειδήσεων, έμειναν με τη πικρή γεύση μιας διαδικαστικής κοκορομαχίας για το αν μπορεί να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας σε υπουργό πριν την παρέλευση εξαμήνου από προηγούμενη μομφή στην κυβέρνηση. Χέστηκε δηλαδή, η Φατμέ στο Γενί τζαμί. Λες και αυτό απασχολεί την κοινωνία και όχι οι ρυθμίσεις που περιέχονται στο πολυνομοσχέδιο.
Οι πολίτες, αντί να γίνουν σοφότεροι ακούγοντας και τον αντίλογο ή την εναλλακτική στα όσα αποφασίζονται γι' αυτούς χωρίς αυτούς, έγιναν μάρτυρες μιας θλιβερής εικόνας όπου ανταλλάσσονταν, εκατέρωθεν, βαριές κουβέντες γύρω από ερμηνείες του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής για ένα παρεμπίπτον ζήτημα. Η εικόνα ήταν θλιβερή.
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκαν σ' ένα πεδίο στο οποίο είχαν όλες τις προϋποθέσεις για να κερδίσουν τουλάχιστον τις εντυπώσεις. Η κυβέρνηση, αντί να βρεθεί στριμωγμένη και απολογούμενη, κατάφερε όχι μόνον να περάσει το ποτάμι χωρίς να βραχεί, αλλά και να βγει και από πάνω. Αξίζουν συγχαρητήρια στους συμβουλάτορες του Αλέξη Τσίπρα. Τέτοια ζημιά ούτε οι αντίπαλοί του δεν θα μπορούσαν να του κάνουν. Ο Σαμαράς θα πρέπει να βρει ποιοί είναι αυτοί και να τους ανταμείψει.
Μάλιστα, κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσουν την κοινοβουλευτική τους αποτυχία καταφεύγουν και σε φτηνούς δικολαβισμούς, ανάλογης ποιότητας με αυτούς που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Λένε ότι όπως η μομφή κατά της κυβερνήσεως, το Νοέμβριο, είχε ως αποτέλεσμα να φύγει από το κυβερνητικό στρατόπεδο η Θεοδώρα Τζάκρη, έτσι και τώρα έφυγε ο Νικήτας Κακλαμάνης και διαφώνησαν ανοιχτά οι Γ. Παπανδρέου και Α. Κακλαμάνης.
Μόνον που ο Κακλαμάνης δεν έφυγε, αλλά διεγράφη. Και δεν διεγράφη ένεκα της μομφής, αλλά επειδή δεν ψήφισε ένα άρθρο του πολυνομοσχεδίου. Ούτε το «όχι» του Γιώργου Παπανδρέου και το «παρών» του Απόστολου Κακλαμάνη στο άρθρο για τις τράπεζες, συνδέονται με την μομφή. Αντίθετα, αν δεν είχε υπάρξει το διαδικαστικό τσίρκο με τις μομφές και είχε υπάρξει ουσιαστική συζήτηση για τις ρυθμίσεις που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και να είχε ωφεληθεί πολιτικά, αφού θα είχε και συμμάχους στην κριτική του, ενδεχομένως και περισσότερους από τους δύο.
Αν μάλιστα γινόταν δεκτή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεζητείτο η μομφή κατά του Στουρνάρα, τότε η νίκη της κυβερνήσεως θα ήταν μεγαλύτερη αφού και οι τρεις θα την καταψήφιζαν και επομένως η δεδηλωμένη θα ήταν αδιαμφισβήτητη. Ευτυχώς δηλαδή, για τον Τσίπρα, που δεν ευδοκίμησε η πρότασή του. Τόσα πολλά λάθη, σε μια, κατά τεκμήριο ευνοϊκή γι' αυτόν και το κόμμα του, κοινοβουλευτική αναμέτρηση, είναι δυσεξήγητα. Και σίγουρα αφαιρούν αντί να προσθέτουν στη δυναμική που χρειάζεται να αναπτύξει ενόψει των εκλογών του Μαΐου η αξιωματική αντιπολίτευση, προκειμένου να τεκμηριώσει το αίτημά της για προσφυγή και σε εθνικές κάλπες...
matrix24