γράφει ο Κων/νος
Σπ. Δρακάτος
"Επισημαίνω
προς τους λειτουργούς της Ιστορίας, ότι χρειάζονται ικανότητα να διακρίνουν “
τίνα δει επί την γραφίδα παραλαβείν και τίνα παραλείπειν” από τα συστατικά της
ιστορικής πραγματικότητας, ώστε να μη προβάλλουν τα επουσιώδη και μάλιστα κατά
προτίμηση τις όποιες τυχόν ηθικές ασχημίες, αλλά να παρουσιάζουν τα ουσιώδη
προπάντων..."
Σε αυτή την
Δημοκρατία όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, ακόμα και αρλούμπες με
περιτύλιγμα «ιστορικής αλήθειας», φυσικά, θα ήταν άδικο να στερήσουμε αυτή τη
χαρά και από τον........
κ. Νίκο Δήμου, συγγραφέα, δημοσιογράφο και νυν στέλεχος του
πολιτικού «Ποταμού». Από εκεί όμως και μέχρι του σημείου να γράφει ασυναρτησίες
με το πρόσχημα, δήθεν, να «…πούμε μερικές ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες», σχετικά
με το «προσφιλές», λόγω του εορτασμούς της 25ης Μαρτίου, θέμα την
Επανάσταση του ’21, έ, μάλλον πρόκειται για λόγια της γνωστής…παράγκας».
Και επειδή
γνωρίζω ότι ο χαρακτηρισμός «αρλούμπα» μπορεί να θεωρηθεί, ίσως, υπερβολικός
για ένα τόσο γνωστό άνθρωπο των «γραμμάτων», θα παραθέσω αυτούσια τα σημεία
εκείνα του άρθρου του, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του protagon την 25η Μαρτίου (ολόκληρο το
άρθρο στην διεύθυνση http://www.protagon.gr/?i=prot
Γράφει λοιπόν ο κ. Δήμου (ολόκληρη η παράγραφος): «Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς
και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για
αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την
Ελλάδα. Το κίνημα άρχισε από αστούς αλλά το αγκάλιασε ο λαός. Όμως, όπως γράφει
ο Σκαρίμπας: «Το Πατριαρχείο το αφόρισε. Οι Πρόκριτοι και οι Ιεράρχες το χλεύασαν. Ο Καποδίστριας
του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε». Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και
το τέλος ολέθριο».
Κατ’ αρχήν ερωτώ: ο χαρακτηρισμός
«ηρωικός» ταιριάζει σε μισθοφόρους πολεμιστές για «αμοιβή και λάφυρα», όπως
χαρακτηρίζει τους αρματολούς και κλέφτες, της εποχής εκείνης; Αρλούμπα πρώτη.
Λέει μετά, ότι η επανάσταση ξεκίνησε «από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν
έξω από την Ελλάδα». Δηλαδή; Ξέρετε εσείς πολλούς αστούς που ζούσαν στον
εξωτερικό, «βολεμένους» οικονομικά και φιλήσυχους, να τα παρατάνε όλα για να
κάνουν επανάσταση στην χώρα καταγωγής τους, που μπορεί να μην την είχαν
επισκεφτεί ποτέ και να μην μιλούσαν καν την γλώσσα της; Τι λόγο είχαν να κάνουν
κάτι τόσο καταστροφικό, κυρίως, για τους ίδιους; Αρλούμπα δεύτερη. Βέβαια,
ρίχνει και την παρόλα ότι δηλαδή ξεκίνησε μεν η επανάσταση από «αστούς του
εξωτερικού» αλλά «…την αγκάλιασε ο λαός». Αλλά ποιος λαός; Αυτός που δε
καταλάβαινε την γλώσσα των «αστών εμπόρων του εξωτερικού», όπως π.χ. ο
Μαυροκορδάτος, όπως γράφει στην προτελευταία παράγραφο του άρθρου του; Βγάζουν
όλα αυτά νόημα;
Παρακάτω, στην ίδια πάντα παράγραφο
αναφέρεται στον Σκαρίμπα, μάλλον σαν πηγή των «…ιστορικά εξακριβωμένων αληθειών» του. Ο άνθρωπος
αυτός όμως αναφέρεται ως ποιητής και όχι ως ιστορικός, δηλαδή μελετητής της
ιστορίας. Τότε γιατί τον μνημονεύει; Μα φυσικά, γιατί τον βολεύει η αναφορά του
Σκαρίμπα, στους παπάδες. Είναι η γραμμή Βερέμη-Ρεπούση, αλλά γιατί; Ας αφήσουμε
τα «θεολογικά» και ας σκεφτούμε λογικά. Υπήρχε τότε οργανωμένο Ελληνικό κράτος,
έστω και υπό κατοχή, ώστε να φροντίζει για την εκπαίδευση των νέων; Ποιοι άλλοι
ήταν τόσο κοντά στον Λαό, τότε, εκτός από τον παπά και τον δάσκαλο, ώστε οι
Έλληνες να διατηρήσουν την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα και την θρησκεία, δηλαδή
το «όμαιμον, το ομόγλωσσον και το ομόθρησκον, των αρχαίων Ελλήνων δηλαδή την εθνική συνείδηση, για τετρακόσα
τόσα χρόνια; Μήπως οι κοτζαμπάσηδες; Μήπως οι κλέφτες και οι αρματολοί που
πολεμούσαν «για αμοιβή και λάφυρα», ή οι φιλήσυχοι αστοί έμποροι που ζούσαν έξω από την Ελλάδα, κατά τον κ. Δήμου; Και ας
πούμε ότι ο Σκαρίμπας, ως μη ιστορικός δηλαδή ως μη ιστορικός μελετητής,
δικαιολογείται να μην γνωρίζει ιστορικές λεπτομέρειες όπως π.χ. τον απαγχονισμό
του Πατριάρχη Γρηγορίου από τους Τούρκους, στις 10 Απριλίου του ‘21, ως
υποστηρικτή της επανάστασης, γεγονός το οποίο δεν έχει διαψεύσει ακόμα η κ.
Ρεπούση, αλλά ο κ. Δήμου δικαιολογείται να τον επικαλείται ως ιστορική πηγή;
Σχετικά με τον Πατριάρχη Γρηγόριο θα
αναφέρω την απάντηση που είχε δώσει σε προτάσεις που του είχαν γίνει από ξένες
πρεσβείες να φύγει από την Κωνσταντινούπολη, για να αποφύγει τον διωγμό των
Τούρκων. Είχε πει: «Μη με προτρέπετε εις φυγήν, μάχαιρα θα διέλθη τας ρύμας της
Κωνσταντινουπόλεως και των λοιπών πόλεων των χριστιανικών επαρχιών. Υμείς
επιθυμείται, εγώ μετημφιεσμένος να καταφύγω...ουχί! Εγώ δια τούτω είμαι
πατριάρχης, όπως σώσω το έθνος μου...ο θάνατός μου ίσως επιφέρει μεγαλυτέραν
οφέλειαν από την ζωή μου…». Αυτό το γεγονός το αναφέρει ο Γεώργιος Τερτσέτης
σε πανηγυρικό που είχε εκφωνήσει για τον Πατριάρχη το 1853. Να θυμίσω ότι ο
Τερτσέτης υπήρξε και ο ίδιος αγωνιστής του ’21, αλλά και μέλος του δικαστηρίου
που είχε δικάσει τον Κολοκοτρώνη για εσχάτη προδοσία και είχε αρνηθεί, μαζί με
τον Πρόεδρο του δικαστηρίου Αναστ. Πολυζωίδη να τον καταδικάσει, προκαλώντας
έτσι διώξεις και εναντίον του. Ποιος είναι λοιπόν ποιο αξιόπιστος; Ο Σκαρίμπας
του κ. Δήμου ή ο Τερτσέτης; Σημειώστε
ότι ούτε αυτό το έχει διαψεύσει (ακόμα;) η κ. Ρεπούση…, ίσως αργότερα σε κάποια
άλλη επέτειο της 25ης Μαρτίου.
Στο τέλος της παραγράφου, ο κ. Δήμου, σαν γενικό
συμπέρασμα, πετάει και το εντελώς κουφό! Η αρχή,» εννοεί προφανώς της επανάστασης, «ήταν πολύ δύσκολη και το
τέλος ολέθριο»!!! (τα
θαυμαστικά δικά μου) και επειδή το τέλος ήταν ένα, η απελευθέρωση από τους
Τούρκους, άρα αυτή θεωρεί ολέθρια!!!!!
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και δεν θα
πω τίποτα άλλο για τις «αλήθειες» του κ. Δήμου, θέλω μόνο να σημειώσω ότι γύρω
από το θέμα του πριν και του μετά, αλλά και κατά την διάρκεια της επανάστασης
του 1821, έχουν γραφεί πολλά βιβλία, με όλα τα καλά και τα κακά εκείνης της
περιόδου με κάθε λεπτομέρεια, ώστε
όποιος θέλει να μπορεί να ενημερωθεί πλήρως. Στο κάτω-κάτω τι ενδιαφέρον μπορεί
να έχει μια «ιστορία» η οποία σύμφωνα με
«γνωμάτευση» του Δημοσιογράφου, άρα και αυθεντίας επί παντός επιστητού, Κωστή
Παπαγιώργη, την οποία προφανώς, συμμερίζεται ο κ. Δήμου για να την μνημονεύει, όλη
αυτή η «βαβούρα» δεν ήταν καν εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας αλλά “ένας πανεθνικός εμφύλιος ο οποίος κατ' ευφημισμόν
βαπτίσθηκε επανάσταση από τους ιδεολόγους ιστορικούς”.
Μετά από αυτές τις «ιστορικά
εξακριβωμένες (και καταγεγραμμένες προσθέτω εγώ) αλήθειες», των Σκαρίμπα και
Παπαγιώργη, τι παραπάνω ζητάει να γραφεί ο κ. Δήμου;
Τελειώνω με μία απορία. Αλήθεια αν
είχαμε διδαχθεί τις “αλήθειες” του κ. Δήμου και των άλλων «φιλαληθών»
ιστορικών, ότι δηλαδή οι κλέφτες και οι αρματολοί ήταν κοινοί κατσαπλιάδες, αν
κανένας Π.Π.Γερμανός και κανένας παπάς δεν είχαν «ευλογήσει» τα όπλα της
επανάστασης που δεν ήταν επανάσταση αλλά «πανεθνικός εμφύλιος, ο οποίος
κατ’ ευφημισμόν βαπτίσθηκε επανάσταση από τους ιδεολόγους ιστορικούς» (το ξαναγράφω για να το εμπεδώσω), αν το Ζάλογγο και το κρυφό σχολιό
είναι παραμύθια, αν, αν, αν… και είχαμε αποκτήσει αυτού του είδους αυτογνωσία,
λέτε σήμερα να είμαστε πλούσιοι χωρίς μνημόνια, ανεργία και λαμόγια; Λέτε;