Γράφει η Ευγενία Μπουρνόβα
Μετά τη βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών και τη διαπίστωση πρωτογενούς πλεονάσματος (έστω και αν το δημόσιο χρωστάει μεγάλα ποσά σε Έλληνες πολίτες και επιχειρήσεις που πρέπει να πληρώσει το 2014) φαίνεται ότι η χώρα απομακρύνεται από την.....
καταστροφή. Βεβαίως, χρωστάει σχεδόν τρεις φορές περισσότερα απ’ ό,τι το 2009: γι’ αυτό και απαιτείται άμεση διαπραγμάτευση για τη μείωση του χρέους ώστε να μην είμαστε πλέον δέσμιοι καταστροφικών πολιτικών και να αλλάξει η πολιτική στην Ελλάδα και στην Ευρώπη με αύξηση της απασχόλησης και κοινωνική συνοχή.
Αυτό, όμως, είναι μια πολιτική θέση, προϊόν ενός αριστερού ευρωπαϊσμού και σημαίνει ότι οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να τοποθετηθούν απέναντι στις σημερινές ασκούμενες πολιτικές. Δεν αρκεί, δηλαδή, να δηλώνει κάποιος σοσιαλιστής σαν τον παλιό καλό καιρό, ενώ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι νεοφιλελεύθερη!
Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος που συμφωνεί και υλοποιεί αυτή την πολιτική ότι είναι ο μοναδικός εκφραστής του Σοσιαλισμού στην Ελλάδα; Πώς είναι δυνατόν όσοι τον ακούν να θέλουν να συνεργαστούν μαζί του; Μόνον αν του εκχωρήσουν την πρωτοκαθεδρία και αν, παράλληλα, συμφωνήσουν με τη σημερινή κυβερνητική πολιτική μπορούν να συνεργαστούν.
Φαίνεται ότι παρά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του συνεχίζει την ίδια αλαζονική συμπεριφορά έναντι των πιθανών εταίρων του. Όσοι τον ακολουθήσουν θα απαξιωθούν μαζί του σ’ αυτή την καταστροφική πολιτική.
Ο προοδευτικός πόλος θα συγκροτηθεί με βάση μια ισότιμη προγραμματική συμφωνία, με μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό και στον αριστερό λαϊκισμό. Η νέα αυτή συμφωνία δεν μπορεί παρά να έχει προοδευτικό πρόσημο με αλλαγή πολιτικής. Και, τέλος, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι προβληματικό στην Ελλάδα, στις ευρωεκλογές, να συμμετέχουν δυο ή και περισσότεροι σχηματισμοί με αναφορά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες.
καταστροφή. Βεβαίως, χρωστάει σχεδόν τρεις φορές περισσότερα απ’ ό,τι το 2009: γι’ αυτό και απαιτείται άμεση διαπραγμάτευση για τη μείωση του χρέους ώστε να μην είμαστε πλέον δέσμιοι καταστροφικών πολιτικών και να αλλάξει η πολιτική στην Ελλάδα και στην Ευρώπη με αύξηση της απασχόλησης και κοινωνική συνοχή.
Αυτό, όμως, είναι μια πολιτική θέση, προϊόν ενός αριστερού ευρωπαϊσμού και σημαίνει ότι οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να τοποθετηθούν απέναντι στις σημερινές ασκούμενες πολιτικές. Δεν αρκεί, δηλαδή, να δηλώνει κάποιος σοσιαλιστής σαν τον παλιό καλό καιρό, ενώ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η πολιτική που ακολουθεί είναι νεοφιλελεύθερη!
Πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζει κάποιος που συμφωνεί και υλοποιεί αυτή την πολιτική ότι είναι ο μοναδικός εκφραστής του Σοσιαλισμού στην Ελλάδα; Πώς είναι δυνατόν όσοι τον ακούν να θέλουν να συνεργαστούν μαζί του; Μόνον αν του εκχωρήσουν την πρωτοκαθεδρία και αν, παράλληλα, συμφωνήσουν με τη σημερινή κυβερνητική πολιτική μπορούν να συνεργαστούν.
Φαίνεται ότι παρά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του συνεχίζει την ίδια αλαζονική συμπεριφορά έναντι των πιθανών εταίρων του. Όσοι τον ακολουθήσουν θα απαξιωθούν μαζί του σ’ αυτή την καταστροφική πολιτική.
Ο προοδευτικός πόλος θα συγκροτηθεί με βάση μια ισότιμη προγραμματική συμφωνία, με μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό και στον αριστερό λαϊκισμό. Η νέα αυτή συμφωνία δεν μπορεί παρά να έχει προοδευτικό πρόσημο με αλλαγή πολιτικής. Και, τέλος, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι προβληματικό στην Ελλάδα, στις ευρωεκλογές, να συμμετέχουν δυο ή και περισσότεροι σχηματισμοί με αναφορά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες.