Θέλουμε τέσσερις μήνες για τη διεξαγωγή των ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών και όλοι συζητούν για το τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα των αποτελεσμάτων. Το «ζουμί» όλων των συζητήσεων είναι αν θα μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση με ένα δυσμενές, για τα δύο κόμματα που τη ........
συγκροτούν, αποτέλεσμα.
Σχεδόν όλοι προεξοφλούν ότι το πλήγμα που θα υποστούν οι συνδυασμοί της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ θα είναι τέτοιο που θα οδηγηθούμε, ίσως και εντός του θέρους, σε βουλευτικές εκλογές.
Η αλήθεια αυτή είναι. Μόνον που είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εντάξει, η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ πιθανολογούμε ότι θα πάρουν ποσοστά χαμηλότερα, ενδεχομένως και πολύ χαμηλότερα, από αυτά των εκλογών του 2012. Θα πάρει όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ποσοστό πολύ υψηλότερο από αυτό που έλαβε το στις προηγούμενες εκλογές;
Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει κι αυτός χαμηλότερο ποσοστό από το 27%, τότε είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί η ριζική πολιτική αλλαγή στη συμπεριφορά των ψηφοφόρων που να δικαιολογεί πρόωρη προσφυγή σε εθνικές εκλογές.
Με απλά λόγια δεν θα πρέπει να ηττηθούν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, θα πρέπει από τις κάλπες του Μαΐου να προκύπτει και τέτοια εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ που να τον καθιστούν αδιαμφισβήτητα κυρίαρχο των εξελίξεων και να δημιουργούν εδραία πεποίθηση ότι ο Τσίπρας θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση εάν στηθούν βουλευτικές κάλπες είτε αυτοδύναμα είτε με τη βοήθεια κάποιου άλλου κόμματος.
Με απλά λόγια το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι τέτοιο που, εκτός από την αποδοκιμασία της κυβέρνησης, να παρέχει και ένα μίνιμουμ τουλάχιστον βεβαιότητας ότι οι πρόωρες εκλογές θα οδηγήσουν σε σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης και δεν θα περιέλθει η χώρα σε κατάσταση ακυβερνησίας, συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων ή κυβερνητικών τερατογενέσεων.
Αν το αποτέλεσμα πιστοποιεί απλώς την, εν πολλοίς αναμενόμενη, κυβερνητική φθορά και δεν καθιστά ευκρινή την επόμενη διακυβέρνηση τότε ο Σαμαράς θα έχει αφενός επιχειρήματα για να αντισταθεί στην πίεση για άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και αφετέρου τη δυνατότητα να επιχειρήσει να ανασυνθέσει, με την είσοδο και άλλων δυνάμεων στο κυβερνητικό σχήμα, την κυβερνητική πλειοψηφία.
Άρα, και παίρνοντας ως δεδομένη την φθορά του υφιστάμενου κυβερνητικού συνασπισμού, θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ, να λάβει, στις ευρωεκλογές, ποσοστό που τουλάχιστον να μην υπολείπεται αυτού που έλαβε στις εθνικές εκλογές του 2012.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει στις αυτοδιοικητικές εκλογές να επιτύχει εκείνα τα αποτελέσματα που παραδοσιακά θεωρούνται ως το κριτήριο πολιτικής και εκλογικής επιρροής. Και αυτά είναι: πρώτον, η εκλογή δικών του υποψηφίων στους τρεις ή έστω στους δύο μεγάλους δήμους της χώρας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς) και δεύτερον να κερδίσει τις περισσότερες ή έστω τις ίδιες, με τη Ν.Δ., περιφέρειες.
Εν κατακλείδι, κι αν δεν θέλουμε να κάνουμε κουβέντες καφενείου, τα αποτελέσματα των εκλογών του Μαΐου δεν αρκεί να είναι δυσμενή για την κυβέρνηση, θα πρέπει να καθιστούν και σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που αναλαμβάνει την επόμενη βάρδια εξουσίας…