Ο Καραμανλής έβαλε βέτο. Ή εγώ ή αυτός! Όπως διαβάσαμε (στο Βήμα), ο πρώην πρωθυπουργός διαμήνυσε πως αν μπει ο Στουρνάρας στις εκλογικές λίστες της Ν.Δ. ο ίδιος δεν θα μετάσχει. Δικαιολογημένα, θα αναρωτηθεί κάποιος, γιατί ο Κ. Καραμανλής άφησε στην άκρη τη χαλαρή ζωή της Ραφήνας και ασχολήθηκε με τον Στουρνάρα. Η απάντηση βρίσκεται περίπου 12 μήνες πριν, όταν ο υπουργός Οικονομικών έλεγε πως «ο μεγάλος εκτροχιασμός της οικονομίας έγινε τη...........
διετία 2007-2009, τότε χάθηκε το παιχνίδι».
Προφανώς ο πρώην πρωθυπουργός παρεξηγήθηκε. Γιατί, μπορεί να ενδιαφέρεται κυρίως για καλό φαγητό, καλό ποτό και καλές παρέες, αλλά δεν τον αφήνει αδιάφορο και η υστεροφημία του. Θέλει να μείνει στην Ιστορία σαν ένας επιτυχημένος πρωθυπουργός και όχι σαν ένας από αυτούς που βοήθησαν καθοριστικά στη χρεοκοπία της χώρας.
Η πραγματικότητα πάντως, δεν τον βοηθάει σ αυτό. Τα στοιχεία είναι δεδομένα και δεν χωράνε πολλές ερμηνείες. Από την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ και έως το 2007, το χρέος αυξανόταν λιγότερο απ' ό,τι το ΑΕΠ. Η σχέση των δυο αυτών σταθερών (χρέος-ΑΕΠ) υποχωρούσε και η χώρα εξυπηρετούσε τις υποχρεώσεις της μ' έναν σχετικά αξιόπιστο τρόπο. Δεν συνέβη το ίδιο όμως με τη διετία 2008-2009 όταν προστέθηκε χρέος 57 δισ. ευρώ, σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερο απ' ό,τι συνέβαινε συνήθως. Το 2008 το χρέος αυξήθηκε κατά 23 δισ., το 2009 κατά 34 δισ., ενώ η ύφεση διεθνώς άρχισε να εμφανίζει τα πρώτα σημάδια της.
Είναι αυτονόητο πως, για τη χρεοκοπία της χώρας, δεν ευθύνεται μόνο η διακυβέρνηση Καραμανλή. Μεγάλο το μερίδιο ευθύνης όσων προηγήθηκαν, μεγάλο και όσων ακολούθησαν. Με δυο λόγια, η ευθύνη μοιράζεται εκ των πραγμάτων στα δυο κόμματα που διακυβέρνησαν τη χώρα μεταπολιτευτικά. Ναι, υπάρχουν ευθύνες και σε όσους λαίκιζαν από την πλευρά της αντιπολίτευσης, υπάρχουν και σε συνδικάτα, σε μέσα ενημέρωσης - παντού, αν θέλετε. Άλλωστε, δεν πρόκειται για μια οικονομική μόνο χρεοκοπία, αλλά ευρύτερη.
Όμως, είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξεχνάμε τις ευθύνες Καραμανλή, δεν έχουμε τόσο κοντή μνήμη. Έστω και αν κάποιοι το πιστεύουν θεωρώντας πως η περίπτωση Καραμανλή αποτελεί μια καλή, χρυσή εφεδρεία...