Πριν από λίγες μέρες ο κ. Τσίπρας είχε κάνει κάτι δηλώσεις σχετικές με τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ για την Οικονομία, στις οποίες μεταξύ άλλων, δυσνόητων, έλεγε ότι: ”Θα υποβοηθήσουμε τη ρευστότητα στην αγορά με κάθε διαθέσιμο μέσο. Και επεξεργαζόμαστε πολλαπλά σχέδια σε αυτή τη κατεύθυνση. Και όχι κατά ανάγκη με συμβατικά μέσα. Αλλωστε η διεθνής βιβλιογραφία και εμπειρία βρίθουν από μελέτες για νέα, ειδικού σκοπού, χρηματοοικονομικά εργαλεία”.
Όπως φάνηκε, αυτά που είπε πρέπει να έκαναν εντύπωση διεθνώς και ιδιαιτέρως στους αριστερούς Ευρωπαίους (από τον Ραούλ της Κούβας δεν ακούστηκε τίποτα, ακόμα…), γι’ αυτό και ..........
τον κάλεσαν αμέσως στις Βρυξέλες, όπου και θα προσπάθησαν, υποθέτω, να του ”πάρουν λόγια”, αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως, τις ελλείψεις τους, σε σύγχρονες οικονομικές γνώσεις, υψηλού επιπέδου. Για σκεφτείτε, αλήθεια την θέση τους, να ακούνε ότι βρίθει η ”…διεθνής βιβλιογραφία και εμπειρία από μελέτες για νέα, ειδικού σκοπού, χρηματοοικονομικά εργαλεία”, αλλά και ”μη συμβατικά μέσα” για υποβοήθηση της ρευστότητας και αυτοί να μην το ξέρουν; Και όχι μόνο αυτό αλλά και να τα ξέρει μόνο ο Αλέξης και ο ΣΥΡΙΖΑ; Ξευτίλα πραγματική.
Απ’ ότι κατάλαβα όμως, φαίνεται ότι ο Αλέξης, μάλλον, δεν πρέπει να ενέδιδε, ώστε να αναγκαστούν να χρησιμοποιήσουν τα μεγάλα μέσα, να του τάξουν δηλαδή μέχρι την προεδρία της Κομισιόν, στην θέση του Μπαρόζο, εκτιμώντας προφανώς και τα άλλα του προσόντα, π.χ. ευρυμάθεια, γλωσσομάθεια, πολιτική ικανότητα και άλλα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Από κοντά, φυσικά και η δική μας ηγεσία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που παλεύει τόσα χρόνια να φέρει το καράβι στα ίσια του, μακριά από την ξέρα, αλλά κι’ αυτοί τίποτα.
Βλέπετε λοιπόν, γιατί ο κ. Τσίπρας έχει δίκιο να φοβάται ότι μπορεί να παρακολουθούν τα τηλέφωνά του; Από την άλλη όμως και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν κρατούσε κι’ αυτός το στόμα του κλειστό; Ήταν ανάγκη να τους βάλει σε τέτοιο πειρασμό;
Εκτός και αν όλη αυτή η φρασεολογία είναι κενή περιεχομένου και έρχεται ως ιστορική συνέχεια των: ”για ακόμα καλύτερες ημέρες” του αξέχαστου Αντρέα, του ”εκσυγχρονισμού” του κ. Σημίτη, της ”επανίδρυσης του κράτους” του κ. Κώστα, του ”λεφτά υπάρχουν” του κ. ΓΑΠ, που κατέληξαν όμως στους μισθούς των 380 ευρώ, στις συντάξεις των 280 ευρώ, στην ανεργία του 27%, και στην κατάντια των συσσιτίων της Χρυσής- Νερατζούλας Φουντωτής (ψυχοπαίδι, ίσως και εξώγαμο, των παραπάνω). Παρένθεση: όλοι οι παραπάνω και οι ”συνεργάτες” τους τυγχάνουν των τιμών και των προνομίων (ναι, και τιμών και προνομίων), για τις προσφερθείσες υπηρεσίες τους προς την πατρίδα και τον Λαό, εκτιμώμενες, προφανώς με μεταφυσικούς όρους, ως εθνικά επωφελείς. Κλείνει η παρένθεση, αλλά όχι και το περιεχόμενό της, ως θέμα προς συζήτηση, για… άρση και άλλων ασυλιών.
Τώρα, το δικό μου το ερώτημα είναι: τα 30 και πλέον χρόνια που πέρασαν, δεν μας δίδαξαν τίποτα ώστε αξιολογούμε τις κομματικές μπαρούφες, για… φως στην άκρη του τούνελ…
Και προς τον κ. Τσίπρα, προσωπικώς: Τι να μάθουν από εσάς, παλικάρι μου, ώστε να χρειάζεται να παρακολουθούν τα τηλέφωνά σας; Μήπως βρήκατε ευκαιρία να κάνετε το κομμάτι σας; Μήπως ανεβάζετε ψηλά τον… πήχη (αμανέ, λέγαμε παλαιότερα). Μήπως;