,ΑΠΕΡΓΙΑ, και εγώ είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτή την απόφαση, 20 χρόνια την περίμενα. Και επιτέλους ήρθε . Είμαι επίσης πολύ συγκινημένος και το σώμα μου ριγεί , έχοντας ταχυκαρδία από συναίσθημα.
Μετά από αυτή την κορύφωση τη συναισθηματική, ήρθα γεμάτος χαρά και ελπίδα να το μοιραστώ το μεγάλος γεγονός , στους υπόλοιπους συναδέλφους του σχολείου μου και τότε μου έπεσε...
η κορύφωση.
Με κοιτούσαν ως να έφερα μίαν είδησιν σχεδόν ενοχλητικήν, η οποία τους δημιουργούσε δίλημμα ανυπόφορον, μη διαχειρίσιμον ,εξοντωτικόν και ψυχοφθόρον.
Ούτως περιήλθον εις περισσυλογήν, λουφάζοντας ανεκλάλητος εις τον εαυτόν μου.
Αι δικαιλογίαι ήτο πολλαί και ηκούσθησαν πλείστες απόψεις . Η συχνότέρα ήτο ότι ησθάνθην ως ενδοπελμικοί πεοταλαντωτές, διότι αι οικονομικαί των δυσχέρειαι εκορυφώθησαν ,καθώς επήλθε ανομβρία εις τας τσέπας των και δια τούτου εξέφραζον αέναα παράπονα.
Τουτέστιν, μη έχοντας πεντάρα τσακιστήν εις το πιστωτικόν ίδρυμα , η απεργία καθίστατο ανυπόφορος και δυσβάσταχτος , όταν οι ανωτέρω βάλλωνται υπό θανατηφόρον λιτότητα!
Το λοιπόν τον έχουμε ερροφήσειν , και ου δύναμαι εις πράξιν απεργιακήν , και μόνον ελαφρός αναστεναγμός διαφεύγει εκ των χειλέων μας.
Βασικοτέρα των αιτιών ότι δεν εκινούμεθα εις δρόμον αγωνιστικόν , εστί η παντελής απουσία επμπιστοσύνης προς το παρόν συνδικαλιστικό όργανον ,όπως και δεν απεφασίσθη το ιδεολογικόν περιεχόμενον του αιτήματος, ως εκ τούτου τι αληθώς σχολείον βουλόμεθα;
Ως εκ τούτου η απεργίαν βαίνει εις αποτυχίαν !
Ο μπρακατσούλας
brakatsoulas.blogspot.gr