Έντονη είναι ανησυχία από την Ουάσιγκτον έως τη Βρετανία και το Πεκίνο ότι έστω και μια «περιορισμένη επέμβαση» μπορεί να οδηγήσει στην ανάφλεξη της «πυριτιδαποθήκης» που ονομάζεται Μέση Ανατολή. Ίσως έχουμε την έναρξη ενός πολέμου που κανείς δεν θα μπορεί να τον σταματήσει ποτέ. Ή να τον περιορίσει. Κάτι που προκαλεί στους πάντες τρόμο. Ακόμα και στα υποτιθέμενα ισχυρά κράτη...
Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το Ισραήλ και η Τουρκία. Το Τελ-Αβίβ έχει αποδείξει ιστορικά ότι γίνεται «καμικάζι» για την προάσπιση-όπως εκείνο τους αντιλαμβάνεται -των εθνικών του συμφερόντων. Από την άλλη η Άγκυρα θέλει την πλήρη επικράτηση του βαθύ μουσουλμανικού στοιχείου την εξόντωση των Χριστιανών καθώς εκτιμά ότι μπορεί να ανακηρυχθεί στη συνέχεια ηγέτης της ευρύτερης περιοχής.
Θα το ανεχθεί αυτό η Ουάσιγκτον ή το Κρεμλίνο; Θα αποδεχτεί το Ισραήλ να ζει ασφυκτικά περικυκλωμένο από φανατικούς εχθρούς; Η Κίνα τι θα κάνει; Και όπως έχει αποδειχτεί ο πόλεμος δεν περιορίζεται μόνο στα πεδία των μαχών. Κάτι ,που όχι μόνο το έχει συνειδητοποιήσει η Αμερική και η Αγγλία, αλλά και το έχουν νιώσει κατά καιρούς θρηνώντας πολλά θύματα.
Μπορεί ο Άσαντ να είναι ένας δικτάτορας που συντελεί στην εξαθλίωση εκατομμυρίων ομοεθνών του, αλλά ποια θα είναι η επόμενη μέρα χωρίς αυτόν; Τι επιτεύχθηκε έως τώρα στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν ,στην Αίγυπτο; Οι φωτιές που υπάρχουν εκεί μέχρι που μπορεί να φτάσουν ; Μήπως γίνουν ανεξέλικτες και απλωθούν μόλις «φαγωθεί» ο Άσαντ;
Ποια είναι η επόμενη μέρα;
Η Τουρκία θα επιδιώξει να αποσπάσει τεράστια οφέλη . Οι Κούρδοι θα μείνουν θεατές ή θα κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και να εδραιωθούν στην περιοχή; Οι Ιρανοί θα είναι παρατηρητές των εξελίξεων ή θα βάλουν και τη δικιά τους φωτιά; Η Συρία είναι εντελώς διαφορετική από τη Λιβύη , έχει συμμάχους. Το Ιράν και τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο η οποία εκτιμάται ότι θα αναλάβει αμέσως δράση. Η οργάνωση με έδρα τον Λίβανο είναι πιστός σύμμαχος της Συρίας, με πάνω από 20.000 στρατιώτες, με άρματα μάχης και πυραύλους.
Οι άνθρωποι της Χεζμπολάχ είναι στο σύνολό του μια ετοιμοπόλεμη ελίτ δύναμη που βρίσκεται σε σύγκρουση με τον ισραηλινό στρατό. Η οργάνωση έχει αναπτυχθεί στην Ιορδανία, την Υεμένη και στην χερσόνησο του Σινά της Αιγύπτου.
Εάν το Ιράν εμπλακεί ενεργά στην άμυνα της Συρίας, τότε σε ολόκληρη την περιοχή του Περσικού κόλπου μπορεί να ξεκινήσουν πόλεμοι. Οι σιίτες έχουν ήδη δείξει ότι είναι δυσαρεστημένοι με την κατάστασή τους, στις χώρες που κυβερνώνται από σουνίτες.
Το Ιράν απειλεί να κλείσει τα Στενά Ορμού, ένα σενάριο που αν υλοποιηθεί θα προκαλέσει ενεργειακό κραχ. Τα γειτονικά αραβικά κράτη θα το ανεχτούν αυτό;
Πιθανόν να ξεκινήσει μία μεγάλη σύγκρουση που θα εμπεριέχει και εμφύλιους πόλεμους. Μια οποιαδήποτε επέμβαση θα αυξήσει τη βία στο Ιράκ, όπου οι βομβιστικές επιθέσεις έχουν γίνει σχεδόν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής εκεί. Το αντι -αμερικανικό συναίσθημα στον αραβικό κόσμο αναπόφευκτα θα εξαπλωθεί περαιτέρω.
Και αυτό γιατί οι ΗΠΑ και οι άλλοι συμμετέχοντες της στρατιωτικής επέμβασης θα κατηγορηθούν για τις παράπλευρες απώλειες που θα υπάρξουν σε μία πυραυλική επίθεση. Για το θάνατο αθώων αμάχων, που κανείς δεν ξέρει πόσοι θα είναι αυτοί.
Ούτε κανείς μπορεί να προβλέψει στο τέλος πως Ρωσία και η Κίνα θα αντιδράσουν για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους που είναι ζωτικής σημασίας στην περιοχή της Μ. Ανατολής.
Υπάρχουν αποδείξεις;
Και όλα αυτά ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις για το ποιος έριξε τα χημικά στη Συρία και ποιος ήταν ο ηθικός αυτουργός για την πράξη αυτή. Μπορεί ο Άσαντ, μπορεί κάποιος στρατηγός του Άσαντ που εξαγοράστηκε από τους αντιπάλους του, μπορεί όμως και οι μουσουλμάνοι για προβοκάτσια.
Τον Μάιο, μια ανεξάρτητη εξεταστική επιτροπή από τα Ηνωμένα Έθνη για τη Συρία ανέφερε «ισχυρές, συγκεκριμένες υποψίες» ότι οι αντάρτες είχαν αναπτύξει αέριο σαρίν. «Αυτό χρησιμοποιήθηκε από την πλευρά της αντιπολίτευσης, τους επαναστάτες, όχι από τις κρατικές αρχές» , δήλωσε το μέλος της επιτροπής Κάρλα Ντελ Πόντε.
Άραγε θα ανοιχτεί το κουτί της «Πανδώρας» με περιορισμένη επίθεση που μπορεί να οδηγήσει σε έναν εφιάλτη ολόκληρης της ανθρωπότητας χωρίς περιορισμούς; Ποιος θα πατήσει τη σκανδάλη;
newpost.gr