Το
θέμα που αφόρα την ΕΡΤ και το ποιο θα είναι το μέλλον της , αλλά και
ποιο θα είναι το μέλλον της κυβέρνησης εν τέλει, είναι ακόμα σε εξέλιξη,
την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Γι
άσιτο και στο σημερινό σημείωμα δεν θέλω να μπω στην ουσία του
ζητήματος, για το ποιος έχει δηλαδή δίκιο και ποιος άδικο. Για το αν
ήταν σωστή η κίνηση Σαμαρά η όχι, αλλά και.......για το τι κάνει και ποιον
τελικά εξυπηρετούν οι κινήσεις των σωματείων στον χώρο της ενημέρωσης.
Τα
επόμενα εικοσιτετράωρα , ελπίζω να έχουμε την δυνατότητα να μιλήσουμε,
ανοιχτό και αναλυτικά για όλα αυτά. Και για το τι γίνεται στην ΕΡΤ και
για το ποιοι (κυβερνήσεις και μη ευθύνονται) αλλά και για τις κινήσεις
τώρα αλλά και το τελευταίο διάστημα των σωματείων στον χώρο της
ενημέρωσης. ( Για το τελευταίο θέμα , να συνυπολογίζεται στην εκτίμηση
των αντιδράσεων ότι στην ΕΣΗΕΑ την άλλη εβδομάδα έχουμε εκλογές. )
Θέλω
λοιπόν να μείνω σε κάτι άλλο που «πρόεκυψε» τις τελευταίες εβδομάδες.
Κάτι προσήλθε από τις κινήσεις Σαμαρά, και δεν αφόρα άμεσα τον ίδιο.
Το θέμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου αλλά και τώρα του κλεισίματος της ΕΡΤ, έκανε κάτι
που όχι μόνον δεν κατάφερε κάνεις άλλος, αλλά και οι «ενδιαφερόμενοι»
δήλωναν τουλάχιστον ότι δεν ήταν εύκολο, δεν ήθελαν τώρα ή
έβαζαν ορούς. Έφερε πιο κοντά τον Β Βενιζέλο με τον Φώτη Κουβελη. Έβαλε
τους δυο όμορους πολιτικούς χώρους να συζητήσουν. Τους «ανάγκασε» να
ψάξουν να βρουν κοινά στοιχεία, σημεία
επαφής και να συντονίσουν τις κοινοβουλευτικές και άλλες δράσεις τους.
Κατάφερε
δηλαδή η «αντιπαράθεση» με τον α Σαμαρά να φέρει πολύ κοντά τους δυο
αρχηγούς , οδηγώντας και πάλι κάποιους να ονειρεύονται την δημιουργία
ενός κεντροαριστερού πόλου. Ενός πόλου με νέα χαρακτηριστικά , με
τολμηρές αλλαγές και νέα πρόσωπα που θα μπορέσει να συσπειρώσει όλους
τους πολίτες που ως τώρα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και τον παλαιό ευρωπαϊκό ΣΥΝ,
αλλά στις τελευταίες εκλογές πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ , από αντίδραση , για να
τιμωρήσουν του κυβερνήτες. Και τώρα ασφυκτιούν στο «
αλλοπρόσαλλο» πολιτικά σχήμα , που δείχνει να μην μπορεί να εκφράσει
την μεσαία τάξη.
Βεβαία,.
Η σημερινή προσέγγιση των αρχηγών ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑ, δεν σημαίνει
αναγκαστικά ότι μπορεί να προχωρήσει κάποια συνεργασία με προοπτική.
Και
αυτό γιατί και στους δυο κομματικούς συσχετισμούς υπάρχουν αρκετοί που
είτε γιατί κοιτούν στο παρελθόν και ελπίζουν σε επανάκαμψη του, είτε
γιατί « έχουν ιδεολογικές αγκυλώσεις» άσχετες από την πραγματικότητα ,
είτε γιατί άλλοι κοιτούν αλλού, η συνεργασία σε κοινό σχήμα έχει πολλά ,
πολλά προβλήματα.
Ίσως
όμως μια , αναγκαστική έστω, συμπόρευση, συνεργασία σε συγκεκριμένα
ζητήματα, «ανοίξει τα μάτια» σε κάποιους. Τους δείξει ποιος είναι ο
μόνος δρόμος όχι για τους ιδίους και τα σημερινά πολιτικά τους σχήματα ,
αλλά και για την χωρά .
Γιατί
η χωρά δεν είναι δυνατόν να μην έχει δυο ισχυρά κόμματα , ένα
κεντροδεξιό και ένα κεντροαριστερό που θα μπορούν συνεργαζόμενα να
ασκούν την εξουσία με βάσει την σημερινή πραγματικότητα.
Αυτό
είναι κάτι νομοτελειακό. Όσο οι ηγέτες των κόμματων που κινούνται στους
συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους , το αρνούνται, τόσο μεγαλύτερο κακό
κάνουν και στους εαυτούς τους και στα κόμματα τους και στην χώρα.