Σήμερα, στην Ευελπίδων, ξεκινά μια δίκη η οποία παρουσιάζει μοναδικό ενδιαφέρον για τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Στο σκαμνί, κατηγορούμενος για διαφθορά, κάθεται ένας από τους πλέον ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες της μεταπολίτευσης, ο Άκης Τσοχατζόπουλος.
Είναι η πρώτη φορά που ένα τόσο υψηλόβαθμο πολιτικό στέλεχος -γραμματέας κόμματος, υπουργός σε κορυφαία υπουργεία, βουλευτής για σχεδόν τρεις......
δεκαετίες και παρ’ ολίγον πρωθυπουργός- αντιμετωπίζει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης για μίζες κατά την άσκηση των καθηκόντων του.
Εφόσον οι κατηγορίες αποδειχθούν και στο ακροατήριο, το πολιτικό σύστημα και η δικαιοσύνη θα έχουν καταγράψει μια σημαντική νίκη στον τομέα της καταπολέμησης του μαύρου πολιτικού χρήματος. Δεν θα μπορούν όμως και να επαίρονται ότι επέτυχαν την αναγκαία κάθαρση.
Ο Τσοχατζόπουλος κατηγορείται για μίζες σε δύο, νομίζω, στρατιωτικές προμήθειες, των ΤΟΡ Μ1 και των υποβρυχίων. Όμως οι δύο αυτές προμήθειες δεν είναι οι μόνες που είχαν γίνει επί υπουργίας του στο Πεντάγωνο και ούτε οι μεγαλύτερες. Οι δύο μεγάλες αγορές ήταν των F 16 και των Leopards.
Τις μίζες γι’ αυτές τις προμήθειες ποιος τις πήρε; Κι αυτές ο Τσοχατζόπουλος; Γιατί δεν κατηγορείται και γι’ αυτές; Δεν βρήκαν στοιχεία; Τις πήρε κάποιος άλλος; Ποιος; Εκτός κι αν κάποιος υποστηρίξει πως για τις πολύ μεγάλες αγορές οπλικών συστημάτων δεν δίνονταν ή δεν δόθηκαν μίζες. Μα ειδικά για τα Leopards είχε κατηγορηθεί, από τους Αμερικανούς, ο Γερμανός καγκελάριος Σρέντερ και μάλιστα λέγεται πως ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους παραίτησής του από την Καγκελαρία.
Αν λοιπόν έχει μια φορά αξία, αυτή καθαυτή, η δίκη Τσοχατζόπουλου, έχει δύο φορές αξία να αποτελέσει την αφορμή για να υπάρξει γενικότερο σκούπισμα της κόπρου του Αυγείου που έχει πνίξει τον λαό, έχει απαξιώσει το πολιτικό σύστημα και έχει διαλύσει το κράτος.
Και ο Τσοχατζόπουλος αντί να απειλεί ή να στέλνει «μηνύματα», η καλύτερη υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει στον τόπο, αλλά και τον εαυτό του, είναι να αποκαλύψει, εφόσον γνωρίζει και έχει στοιχεία, και τους άλλους διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους.
Τώρα που άνοιξε το καπάκι θα πρέπει το βαρέλι με τις ακαθαρσίες να σκουπιστεί. Ολόκληρο. Μόνον έτσι η χώρα μπορεί να προχωρήσει. Είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων, πολιτικών και δικαστών, να συνεχίσουν τις έρευνες και να ξεσκονίσουν όλες τις υποθέσεις. Δεν μπορεί η διαφθορά να ήταν μόνον σε έναν υπουργό. Ούτε μπορεί να ήταν καθαρά όλα τα στρατιωτικά πηλήκια.
Και δεν είναι μόνον στο χώρο των στρατιωτικών εξοπλισμών η μεγάλη διαφθορά. Είναι παντού. Πάρτε για παράδειγμα το χώρο της Υγείας. Μόνο από τις συμφωνηθείσες περικοπές και το συμμάζεμα που έγινε αποκαλύπτεται ότι η σπατάλη, στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, φθάνει αν δεν ξεπερνά τα 100 δισ. Αναλογιστείτε πόσες ήταν οι μίζες, χώρια από τη φοροδιαφυγή! Είδατε να καθίσει στο εδώλιο κάποιος υπουργός Υγείας; Μήπως θα πρέπει να ανοίξει και αυτός ο φάκελος; Μήπως θα πρέπει να κάνουν παρέα στον Τσοχατζόπουλο και άλλοι στον Κορυδαλλό; Και όχι μόνον πολιτικοί, αλλά και «άσπρες μπλούζες»;
Κι αν στο χώρο της Άμυνας και της Υγείας η διαφθορά ανέρχεται σε δεκάδες δισ. ευρώ, στον τομέα των Δημοσίων Έργων θα μετριέται σε εκατοντάδες. Σκεφθείτε όλα τα δημόσια έργα και δη τα μεγάλα, προσθέστε χωροταξία, περιβάλλον, ενέργεια, μεταφορές και πείτε μου εσείς αν δικάστηκε και τιμωρήθηκε έστω και ένας για τις μίζες, οι οποίες ειδικά στο χώρο αυτό είναι όχι απλώς κοινό μυστικό, αλλά έχουν και γνωστό, σύνηθες, και αποδεκτό ποσοστό τουλάχιστον το 3%.
Γνωρίζετε μήπως κάποιον υπουργό Δημοσίων Έργων να έχει προφυλακιστεί. Μήπως κάποιον από τους μεγαλοεργολάβους που μάλιστα έχουν και επιρροή στο δημόσιο βίο; Εγώ πάντως δεν ξέρω. Και πολύ θα ήθελα να μάθω. Όπως νομίζω θα ήθελαν να μάθουν και σχεδόν όλοι οι Έλληνες. Μένω εδώ και δεν επεκτείνομαι σε άλλους τομείς, όπου επίσης οι μίζες πέφτουν σαν το χαλάζι.
Αν λοιπόν η δίκη Τσοχατζόπουλου, που αρχίζει σήμερα στην Ευελπίδων, έχει να προσφέρει κάτι -εκτός από την επιβεβλημένη, εφόσον αποδειχθεί η ενοχή, τιμωρία του- αυτό είναι η ανάγκη να χτυπηθεί αλύπητα η διαφθορά εκεί που ευδοκιμεί. Σίγουρα δεν τρέφω αυταπάτες, και νομίζω κανένας μας, πως θα εξαλειφθεί. Τουλάχιστον να περιοριστεί όσο γίνεται περισσότερο.
Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να ανοίξουν όλοι οι Φάκελοι. Αναδρομικά. Και ειδικά σε συμβάσεις και προμήθειες ιδιαίτερα μεγάλης αξίας. Να ελεγχθεί επιτέλους το «πόθεν» και όχι μόνον το «έσχες». Και να πέσει βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης για όσους αποδειχθεί πως έβαλαν το χέρι στο μέλι, ζημιώνοντας το δημόσιο.
Στις μέρες της κρίσης που ζούμε, και για την οποίαν μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρνουν οι διεφθαρμένοι κυβερνητικοί και κρατικοί αξιωματούχοι, αυτό δεν αποτελεί ηθική και πολιτική υποχρέωση της Πολιτείας. Είναι, πρέπει να είναι, καταναγκαστική εντολή, αντίστοιχη με αυτή που δίνεται στο στράτευμα σε καιρό πολέμου, και η οποία εφόσον δεν εκτελεστεί επισύρει την ποινή του θανάτου…
matrix24