Καζάν καζάν και βράζει το καζάν(ι)

 Γράφει η Στέλλα Πριοβόλου

Η φράση «καζάν καζάν» ακούστηκε από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας στη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό και σημαίνει πολιτική διαδικασία, που εξασφαλίζει οφέλη και από τις δύο πλευρές. Οι Τούρκοι είναι, ως γνωστόν, μαέστροι στην πολιτική διπλωματία. Αντίθετα, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός γενικότερα, μετά και τις τραγικές εξελίξεις της Κύπρου, φαίνεται ότι έχουν ανάγκη πολλών… επιμορφωτικών σεμιναρίων.
Οι δύο χώρες ταλανίζονται καθημερινά και οι πολιτικοί τους δεν έχουν καταλάβει, ακόμη, πώς βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού. Τα καμπανάκια κτύπησαν και ουδείς τα άκουσε. Θεώρησαν ότι οι.......
διαπραγματεύσεις με τους σκληρούς Ευρωπαίους εταίρους μπορούσαν να γίνουν στο πόδι την ύστατη ώρα, και δεν φαντάστηκαν ότι η Γερμανία θα επαναλάμβανε τις ίδιες κυνικές συμπεριφορές του μακρινού παρελθόντος και θα αντιμετώπιζε κράτη -μέλη της ίδιας Ένωσης με τις σαδιστικές μεθόδους που αντιμετώπισε κάποτε τους Εβραίους.
Αλίμονο, οι λαοί θέλουν να λησμονήσουν τις αθλιότητες του παρελθόντος της Γερμανίας και το έχουν αποδείξει, όμως, οι σημερινοί κυβερνώντες τη χώρα αυτή, ανίκανοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, δεν το επιτρέπουν! Τα λάθη των Ευρωπαίων εταίρων μας, υπό την υψηλή καθοδήγηση της Γερμανίας, είναι ιστορικά και επαναλαμβανόμενα. Οι Κύπριοι πολιτικοί σε πλήρη σύμπνοια είπαν το μεγάλο «όχι» της αντίστασης. Όμως, η χρυσή περίοδος της Κύπρου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου έχει λήξει οριστικά και οι εξελίξεις δεν φαίνεται να έχουν προοπτική.
Παράλληλα, οι Έλληνες καταρρέουν καθημερινά οικονομικά και ηθικά και η πολιτική τους ηγεσία, παρά τα ανάλγητα οικονομικά μέτρα, δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της Τρόικας, που συστηματικά και συνεχώς αυξάνονται.
Η Δημοκρατία καταλύεται και οι πολιτικοί της Ελλάδας, σήμερα και της Κύπρου, δεν μπορούν να αναχαιτίσουν έναν βάρβαρο κατακτητή, που επιβάλλει την πολιτική του, και με βουλιμία τρώει τις σάρκες των λαών. Το παράδειγμα της Κύπρου, ιδιαίτερα, αποδεικνύει ότι ο οικονομικός πόλεμος είναι απείρως χειρότερος του πολέμου που οι λαοί έχουν γνωρίσει.

Ο ηρωισμός που αποτελούσε και αποτελεί ύψιστο ιδεώδες και άλλαξε κάποτε την καταστροφική πορεία του κατακτητή, γι’ αυτό και υμνήθηκε μοναδικά, σήμερα δεν επαρκεί. Και ο ηρωισμός των Ελλήνων του’40 είναι το 2013 τραγικά «ετεροχρονισμένος».
Φοβούμαι ότι οι λαοί του Νότου οδηγούνται σε αδιέξοδο. Δεν θα απομένει σε λίγο παρά μια «ηρωική έξοδος». Λαοί και κυβερνήσεις των Νοτίων ενωμένοι να διακηρύξουν την αδυναμία τους να παραμείνουν σε μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση!