Του Πέτρου Τρουπιώτη
Σε αυτή
την χώρα έχει χαθεί εντελώς το μέτρο Θα μου πείτε , αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο.
Μόνον που τώρα πια οδηγούμαστε και σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς. Ιδιαίτερα όταν
πράξεις και ενεργείς αφορούν παιδιά. Τα παΐδιά όλων μας. Το δικό σας, το δικό μας,
του γείτονα.
Αναφέρομαι στην τουλάχιστον
ατυχή (για να μην πω τίποτε χειρότερο) επιστολή των « εκπαιδευτικών ΠΑΜΕ» προς τους
...........μαθητές με την οποία τους λένε την « δική τους αλήθεια» για το 1821. .
Και για το αν η αλήθεια των καθηγητών του ΠΑΜΕ είναι
η πραγματική αλήθεια, έχω πολλές αμφιβολίες αλλά δεν είμαι και εδικός για να αποφανθώ.
Εξάλλου έχουν αποφανθεί περί αυτού εδώ και δεκαετίες πολλές έλληνες και ξένοι ιστορικοί.
Το θέμα όμως δεν είναι
αυτό. Το θέμα δεν είναι οι ιστορικές διαφορές που υπάρχουν, αν και η συγκεκριμένη
επιστολή μοιάζει μάλλον με μπροσούρα με συνθήματα παρά ως επιστημονικό κείμενο,
το θέμα είναι αν ο κάθε καθηγητής έχει το δικαίωμα, να διδάσκει στα παΐδια, το δικό
μου η το δικό σου, την δική του αλήθεια. Ότι αυτός θεώρει αλήθεια και πραγματικότητα. Όταν μάλιστα είναι σαφές ότι ο καθηγητής έχει
καθοριστική επιρροή στους εφήβους μαθητές.
Γι αυτό και η κίνηση
αυτή των « εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ» είναι απαράδεκτη. Άσχετα από την ουσία του θέματος,
δεν είναι δυνατόν κάθε καθηγητής να αποφασίζει αυτοβούλως και με βάσει τις δίκές
του ιδεολογικές προτιμήσεις , προσωπικές και πολιτιστικές καταβολές και κοινωνική
καταγωγή, να διδάσκει την ιστορία που θεώρει ότι είναι πραγματικότητα.
Να διδάσκει δηλαδή αυτά
που ο ίδιος πιστεύει.
Ευτυχώς η δυστυχώς,
το εκπαιδευτικό μας σύστημα προβλέπει συγκεκριμένο πρόγραμμα, συγκεκριμένα θέματα
αλλά και συγκεκριμένη υλη για κάθε θέμα.
Και ο κάθε καθηγητής,
που πληρώνεται από όλους νομάς, οφείλει, είναι υποχρεωμένος, να διδάσκει με τον
καλύτερο τρόπο που μπορεί αυτά που προβλέπει το αναλυτικό πρόγραμμα. Είτε διαφωνεί
είτε όχι.
Αν πάντως έχει πολύ μεγάλη
διαφωνία τότε μπορεί πολύ απλά να ζητήσει να κάνει άλλο μάθημα ή να αποφασίσει
να κάνει κάποια άλλη δουλεία.
Πένητος είναι σαφές ότι
δεν μπορεί να διδάσκει ότι αυτός θέλει, πιστεύει και νομίζει.
Γιατί αν οδηγηθούμε
σε αυτή την λογική, ο καθένας θα διδάσκει ότι θέλει ανάλογα με την δική του «αλήθεια»
και τα παΐδια μας θα είναι έρμαια κυριολεκτικά των οποίων απόψεων θέλει να τους
προωθήσει, καλόπιστα η μη , ο καθένας.
Και αναρωτιέμαι, αυτοί
οι καθηγητές του ΠΑΜΕ που δηλώνουν πως θα διδάσκουν τα παΐδια την δική τους αλήθεια,
τι θα πουν όταν ένας καθηγητής , φίλος της « Χρυσής Αυγής « για παράδειγμα αποφασίσει να διδάξει την δική του αλήθεια
για ιστορικά γεγονότα , του 1821 ή αλλά, όπως τον Ναζισμό στην Γερμανία για παράδειγμα.
Θα μπορεί και αυτός
να το κάνει;
Θα επιτρέψουμε να γίνουν τα παιδιά μας και το σχολείο,
πεδίο δοκίμων κάποιων;
Μήπως λοιπόν έχουμε χάσει
, για λόγους μικροκομματικούς, την αίσθηση της πραγματικότητας. Μήπως για λόγους μια κακώς εννοούμενης πολίτικης
λογικης καλλιεργούμε στα παιδιά μας το μισός.
Μήπως τελικά θα π[ρέπει
το υπουργείο Παιδείας να σταματήσει να «νίπτει τα χείρας του» ελπίζοντας πως έτσι
δεν θα εμπλακεί σε αντιπαραθέσεις;
Γιατί αν δεν παρέμβει
άμεσα τότε η κατάσταση θα ξεφύγει και οα κάθε καθηγητής θα κάνει τελικά « ιδεολογική
καθοδήγηση» στα παιδιά μας, στην κατεύθυνση που σε αυτόν αρέσει….
Και αυτό θα οδηγήσει
σε πολύ άσχημες καταστάσεις…