Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Σχολιανά 198
Είμαστε οι ιδιοκτήτες τούτου του τόπου.
Είμαστε οι ιδιοκτήτες του υλικού πλούτου αυτού του τόπου.
Αφορά
κάθε περιουσιακό στοιχείο που έχει οικονομικό, πολιτικό ή γεωστρατηγικό
ενδιαφέρον και βρίσκεται στο έδαφος, το υπέδαφος ή τον αέρα της χώρας
μας. Αφορά επίσης κάθε υπάρχουσα οικονομική επικερδή ή δυνάμενη να.......
καταστεί επικερδής δραστηριότητα υπό δημόσιο έλεγχο, άμεσο ή έμμεσο, και
η οποία χρηματοδοτεί κοινωνικές ή εθνικές δραστηριότητες της χώρας.
Είμαστε οι ιδιοκτήτες του πολιτισμικού πλούτου αυτού του τόπου.
Αφορά
τον πολιτισμό μας, όχι ως «κάτι» που είναι «ενδιαφέρον» για μουσειακή
έκθεση, μα ως ένας οδηγός και μια βιωμένη παράδοση να ζούμε με τέτοιες
αξίες όπως η αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η δημοκρατία. Ο πολιτισμικός μας
πλούτος και ο υλικός μας πλούτος, είναι αξεχώριστοι, και η τύχη του
δεύτερου προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό τη τύχη του πρώτου.
Οι τέτοιοι ιδιοκτησίας της Πατρίδας μας, είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ :
ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΧΩΡΙΣΤΑ.
Οι τίτλοι ιδιοκτησίας του τόπου αυτού, είναι ΑΝΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΟΙ :
ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ ΤΟΥΣ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Κάθε
τυπική –πόσο μάλλον επί της ουσίας- πράξη απαλλοτρίωσης τέτοιων
περιουσιακών στοιχείων, ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ ΕΘΝΙΚΑ ΚΟΛΑΣΙΜΗ, ΑΚΥΡΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΑ
ΚΑΤΑΡΓΗΤΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ.
Ειδικώς
για θέματα που έχουν να κάνουν με τον υλικό εθνικό μας πλούτο, και
ειδικότερα για σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις στρατηγικές πρώτες
ύλες όπως π.χ. φυσικό αέριο, πετρέλαιο, αιολική ενέργεια κ.λπ., και τους
στρατηγικούς τομείς της δημόσιας οικονομίας, μόνο ο Λαός, με ειδική
προς τούτο ετυμηγορία του, απαντώντας δηλαδή με έγκυρη διαδικασία, όπως
π.χ. δημοψήφισμα, σε σχετικό ad hoc ερώτημα,
μπορεί ΝΑ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΠΩΛΗΣΗ, ΕΝΕΧΥΡΙΑΣΗ ή ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΣΕ ΙΔΙΩΤΗ ΓΙΑ
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ, ΜΕ ΣΑΦΕΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟ
ΣΑΦΕΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ.
Κάθε
«δανειστής» ή απλώς «αγοραστής» που περιήλθε στη κατοχή του
ΑΝΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΤΟ περιουσιακό στοιχείο το οποίο ανήκει στον Ελληνικό Λαό,
οφείλει να γνωρίζει ότι όφειλε να ελέγξει αν οι «αντισυμβαλλόμενοι»
ενεργούσαν ΩΣ ΝΟΜΙΜΟΙ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΙ του μοναδικού ιδιοκτήτη, του Λαού, της νομιμότητας πιστοποιούμενης από την ύπαρξη ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΤΟ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗΣ,
δηλαδή, αν η πώληση, ενεχυρίαση άλλως εκχώρηση για εκμετάλλευση τέτοιων
σημαντικών από οικονομική, πολιτική ή γεωστρατηγική άποψη στοιχείων είχε
τεθεί –και με ποιους όρους- στη κρίση του Λαού, προκειμένου ο
τελευταίος με τρόπο έγκυρο να αποφασίσει και να εξουσιοδοτήσει.
Κάθε
όμως απόφαση για τις παραπάνω περιπτώσεις, ακόμα και του ίδιου του
Λαού, που γίνεται υπό καθεστώς ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΊΑΣ,
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΩΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, δεν θεωρείται έγκυρη, και
μόνο όταν ο Λαός κληθεί να αποφανθεί χωρίς τα άνω δεσμά της ελευθερίας
του η απόφασή του θα θεωρηθεί ότι έχει ληφθεί με πραγματικά ελεύθερη
βούληση.
Συνεπώς,
ΣΗΜΕΡΑ, όπου ισχύουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις της
ανελευθερίας στο Λαό και στο πολιτικό μας σύστημα εξουσίας, είναι φανερό
ότι αυτό που μπορούμε να περιμένουμε είναι το πότε θα έρθει η μέρα, που
χωρίς τη παρουσία του ξένου Κατακτητή, θα αποφασίσουμε όπως αρμόζει σε
ένα λαό περήφανο και ελεύθερο.