Ο σχεδιασμός
της στρατηγικής ενός κόμματος , για να είναι επιτυχής , πρέπει να έχει δυο τουλάχιστον
βασικά πράγματα. Να έχει έναν κεντρικό στοχο και δεύτερον να μπορεί να είναι ευέλικτη,
να προσαρμόζεται δηλαδή στα δεδομένα της «πολίτικής στιγμής», χωρίς βεβαίως να χάνει
και τον δρόμο για τον βασικό στοχο.
Έτσι, θα πρέπει να εκτιμά πολύ σοβαρά τα δεδομένα
, κάθε στιγμή και να έχει την δυνατότητα να προσαρμόσει τους επιμέρους στόχους
η τις κινήσεις της στιγμής , ώστε να μπορέσει η να.......... αποφύγει λάθη ή να κεφαλαιοποιήσει
δεδομένα.
Και τα δυο αυτά
θέματα , δηλαδή η επιλογή σαφούς και συγκεκριμένου
στόχου και βεβαίως η δυνατότητα προσαρμογής στα δεδομένα της στιγμής, δεν είναι
καθόλου εύκολη υπόθεση. Γι αυτό εξάλλου και τα κόμματα, πολλές φόρες, ακόμα και
αν έχουν «καλές ιδέες και προτάσεις», αποτυγχάνουν στο να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Φαίνεται πως
και ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή την στιγμή βρίσκεται στο κρίσιμο «σταυροδρόμι» όπου ανάλογα
με τον δρόμο που θα πάρει θα κατευθυνθεί και στο θετικό η αρνητικό ( εκλογικά) αποτέλεσμα.
Ο κόμμα αυτό,
αν μπορεί κάνεις να χαρακτηρίσει κόμμα ένα «ποτ πουρί», ας πούμε, κάθε είδους απόψεων
που κυκλοφορούν στον ευρύτερο ( ευρύτατο καλυτέρα) χώρο της « αριστεράς» φαίνεται
πως αδυνατεί , αυτή τουλάχιστον την στιγμή να βρει σωστό βηματισμό και στα δυο αυτά
κεντρικά ζητήματα.
Ο στόχος του
δεν είναι σαφής και συγκεκριμένος. Και δεν είναι σε κανένα επίπεδο.
Γιατί ο στόχος της
ανάληψης της εξουσίας, από μόνος του δεν είναι , όσο και αν φαίνεται, σαφής στόχος
αλλά ένας γενικός και αόριστος.
Σαφής θα ήταν
αν είχε όλες τις παραμέτρους. Δηλαδή ανάληψη της εξουσίας για να γίνουν πολύ συγκεκριμένα
, εφικτά πράγματα και κινήσεις. Και μάλιστα με εναλλακτικές λύσεις συνεργασίας
αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία κάτι που έτσι και αλλιώς αποκλείεται…
Αλλά και σε αυτό φαίνεται να μην υπάρχει σαφής
απόφαση , αφού το αίτημα για εκλογές δεν τίθεται επιτακτικά και άμεσα.
Πέραν όμως της έλλειψης
σαφούς και συγκεκριμένου στόχου, υπάρχει και πρόβλημα στην δυνατότητα προσαρμογής
των κινήσεων.
Δείτε απλώς το ζήτημα
της λίστας λαγκαρντ. Οι του ΣΥΡΙΖΑ, θεώρησαν ότι το « πιτσιρίκο» επικοινωνιακά αυτό
θέμα, μπορεί να τους βοηθήσει από την
μια να κρατήσουν κοντά τους όλους τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ( που είναι η
τεράστια πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους το 2012) αφού η διαφθορά και η διαπλοκή είναι
ένα από τα βασικά θέματα που τους έστρεψαν κατά του ΠΑΣΟΚ και από την άλλη να δώσουν
και την χαριστική βολή στο κίνημα.
Φαίνεται όμως ότι
δεν μέτρησαν καλά τα πράγματα και δεν παραδειγματιστήκαν από το πώς λειτούργησαν
αντίστοιχες κινήσεις στο παρελθόν.
Έτσι, η επίθεση
στον Ε Βενιζέλο, τον έφερε μπροστά , του έδωσε την δυνατότητα να φάνει αρχηγός
του σοσιαλιστικού ρεύματος , να συσπειρώσει το κόμμα του , να ξεχαστούν , έστω προσωρινά<
τα εσωτερικά προβλήματα και κυρίως του έδωσε την ευκαιρία να απευθυνθεί στους παραδοσιακούς
ψηφοφόρους του κινήματος, οι οποίοι και έχουν μνήμες από το 89 αλλά και γενικότερα
δεν φαίνεται να μπορούν να δεχτούν ορισμένες συμπεριφορές τμημάτων του ΣΥΡΙΖΑ
το τελευταίο διάστημα.
Οι υπεύθυνοι
του Σύριζα, όχι μόνον έξαναν την λάθος κίνηση χωρίς να δουν τα δεδομένα, αλλά
και όταν είδαν ότι μάλλον δεν εξυπηρετούνται οι στόχοι τους με την κατά μέτωπο επίθεση
στον κ Βενιζέλο, δεν είχαν την ευελιξία να κάνουν πολιτική στροφή.
Έτσι οδηγηθήκαν
σε μετωπική σύγκρουση , που βοήθησε σημαντικά τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, να βγει μπροστά
και να ξαναποκτήσει ακροατήριο μεταξύ των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που αναρωτιούνται
ποια είναι η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Δυο λάθη στρατηγικής
μέσα σε μικρό διάστημα είναι πολλά…ptroupiotis@yahoo.gr