Του Πέτρου Τρουπιώτη
Το τελευταίο διάστημα
, τον τελευταίο μηνά θα μπορούσε να πει κάποιος, η Γερμανική πλευρά αλλά και ορισμένες
άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, δείχνουν να έχουν
κάνει μια μικρή εστω, εμφανή όμως στροφή σε σχέση με την αντιμετώπιση της Ελλάδας
και του οικονομικού της προβλήματος. Μια στροφή που πριν από λίγο καιρό δεν θα
την περίμενε κάνεις , αφού δείχνει να είναι υπέρ των ελληνικών θέσεων, εστω και
θεωρητικά, σε .......
σχέση με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και το τι πρέπει να κάνει η χώρα μας.
σχέση με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και το τι πρέπει να κάνει η χώρα μας.
Και βεβαία, θα μπορούσε
κάνεις (βασίμως) να υποστηρίξει ότι η αλλαγή αυτή που ήδη γίνεται σαφής στην αντιμετώπιση
των μεγάλων ευρωπαϊκών χώρων, οφείλεται στην αλλαγή κυβερνηση και στην αποφασιστικότητα
που φαίνεται να δείχνει ο Α Σαμαράς , στην εφαρμογή μέτρων και διαρθρωτικών κινήσεων
που θα βγάλουν την χωρά από την σημερινή κακή οικονομική της κατάσταση.
Όμως , όπως φαίνεται
δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος της αλλαγής αυτής της στάσης, αν και χωρίς αυτήν
την κυβερνητική αποφασιστικότητα , θα ήταν μάλλον αδύνατο να υπάρξει η και όλη αλλαγή
στάση.
Φαίνεται ότι η όλη αυτή
αλλαγή , οφείλεται και σε ένα πολύ μεγαλύτερο
και πιο κρίσιμο διεθνές γεωστρατηγικο παιχνίδι.
Ένα παιχνίδι που εμπλέκει
ΗΠΑ, Ρωσία και Κινά αλλά και βεβαία την κατάσταση στην εύφλεκτη πάλι, τελευταία,
Μέση Ανατολή.
Γιατί περά από την
όλη οικονομική αναστάτωση που θα προκληθεί σε Ευρώπη με μεγάλη αντανάκλαση
σε ΗΠΑ και κυρίως ΚΙΝΑ ( που εχει επενδύσει στο ευρώ) από μια χρεοκοπία ή απομάκρυνση
της χωράς μας από την ευρωζώνη, υπάρχουν και σημαντικοί γεωστρατηγικοι λόγοι,
που εμφανίστηκαν τους τελευταίους μήνες.
Μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στην Συρία, κάτι που δεν είναι απίθανο να συμβεί τους
επομένους μήνες θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση στην περιοχή.
Για παράδειγμα , πιθανή
εμπλοκή δυτικών δυνάμεων κατά του καθεστώτος Ασσαντ, αυτόματα θα ενεργοποιούσε
το φιλικό στο καθεστώς Ιράν με απρόβλεπτες συνέπειες στην περιοχή , αφού και το
Ισραήλ σε μια τέτοια εξέλιξη δεν θα έμενε απαθές. Το αντίθετο μάλιστα.
Η έκρηξη στην περιοχή
δεν μπορει να αφήσει αδιάφορη την Ρωσία και βεβαία το « αμερικανοκρατούμενο» Ιράκ
θα βρεθεί και αυτό στην δίνη της κρίσης. Όπως στην ιδία δίνη θα βρεθεί και η Τουρκιά
με το προσθετό πρόβλημα των Κούρδων.
Η κατάσταση λοιπόν ,
σε συνδυασμό με τις άλλες χώρες της περιοχής , μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη./
Σε μια τέτοια περίπτωση
, η Δύση , επιθυμεί να εχει μια ισχυρή χώρα
στην περιοχή, ως ανάχωμα αλλά και ως παίκτη που μπορει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
να παρέμβει ως ενδιάμεσος σε μια τέτοια κρίση. Γι αυτό και μια χρεοκοπία της χώρας
μας , που θα οδηγούσε σε χάος και σε εσωτερική ανεξέλεγκτη κατάσταση, είναι ότι
το χειρότερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση.Και όχι μόνον.
Γιατί ετσι θα χαθεί
το ανάχωμα αλλά και ο παίκτης που θα μπορούσε να βρει κοινά σημεία με κάποιους
εστω από τους εμπλεκομένους.
Εξάλλου η στρατηγική θέση
της χώρας, είναι κρίσιμη στην σημερινή κατάσταση.
Ετσι, είναι σαφές ότι η Δύση, θέλει και για
γεωστρατηγικους λόγους να στηρίξει την ελληνική οικονομία, ιδιαίτερα αν βλέπει ότι
η ελληνική κυβερνηση κινείται προς την σωστή κατεύθυνση
Ίσως λοιπόν θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε και αυτή την ευκαιρία