Επιχειρήματα και «επιχειρήματα»

 Γράφει ο Ευθύλογος

Τηλεοπτική συζήτηση.

Δημοσιογράφος: Υπάρχει ελπίδα; (σ.σ. εξόδου από την οικονομική κρίση) «Σημαντικός» προσκεκλημένος»: Ασφαλώς υπάρχει.

Δημοσιογράφος: Με τι επιχειρήματα υποστηρίζετε την άποψή σας;

«Σημαντικός» προσκεκλημένος: Μα . . . αν δεν υπήρχε ελπίδα, έπρεπε να εγκαταλείψουμε όλοι το σκάφος!
Το . . . ατράνταχτο αυτό επιχείρημα μου θύμισε τον Καζαντζάκη που θέλοντας να δείξει τι μαλακίες τον μάθαιναν στο σχολείο, γράφει κάπου το εξής:
«Είχαμε έναν καθηγητή που μια  μέρα  θέλοντας να αποδείξει την μοναδικότητα του θεού, μας είπε:

Υπάρχει ένας θεός γιατί το σύμβολο της πίστεως λέει πιστεύω εις ένα θεόν.

Αν υπήρχαν δυο θεοί, θα έλεγε πιστεύω εις δύο ....

θεούς. Τον λυπηθήκαμε τόσο που δεν του φέραμε αντίρρηση».

Και καλά οι μαθητές λυπήθηκαν τον καθηγητή (τρόπος του λέγειν), εμείς όμως πρέπει να λυπηθούμε τους εαυτούς μας που τέτοια ζωντανά μας ενημερώνουν, διαμορφώνουν την κοινή γνώμη αλλά και καθορίζουν τις ζωές μας.

Το θέμα της τηλεοπτικής συζήτησης ήταν – τι άλλο -  η οικονομική κρίση που (κατά την άποψη των ηλιθίων) ενέσκηψε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
 

Και λέω «κατά την άποψη των ηλιθίων» γιατί σε μια χώρα που έχει κάθε χρόνο ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο κατά 30 δισεκατομμύρια € (τουλάχιστον) η κρίση είναι μόνιμη αλλά εμείς την κρύβαμε όπως η γάτα τα σκατά της.[1]  Άλλωστε αν τα αρμόδια καθίκια είχαν περισσότερη ντροπή και αξιοπρέπεια από μια γάτα, δεν θα υπήρχαν φαινόμενα όπως:

Α) Λίγο πριν από τις εκλογές του 2000 να ισχυρίζονται ότι «Η πτώση στο χρηματιστήριο έχει ημερομηνία λήξεως την επομένη των εκλογών». Τον θυμάστε εκείνον τον μόνιμα χαμογελαστό μαλάκα που παρέσυρε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να χάσουν τις μικροοικονομίες μιας ζωής στην θυσιαστήριο του καπιταλισμού, για να εισπράξουν από τον άλλο μαλάκα την ετεροχρονισμένη συμβουλή «ας πρόσεχαν!!»

Β) Κατά τις ημέρες της χρηματιστηριακής ευφορίας, ισχυροί τραπεζικοί παράγοντες να διατυμπανίζουν ανερυθρίαστα, άλλος ότι «Ο δείκτης του χρηματιστηρίου θα φτάσει στις 7500 μονάδες» και άλλος  ότι «η μετοχή της τράπεζάς του θα έφτανε στις 30000 δραχμές»  δηλ. περίπου 88,00€.

Τώρα που ο δείκτης σέρνεται στις 600 μονάδες και οι μετοχές των τραπεζών τους βρίσκονται πολύ κάτω από το ένα ευρώ, γιατί έβγαλαν το σκασμό;

Γ) Πολιτικοί πρωτοκαθήμενοι και «τσάροι» της οικονομίας να δηλώνουν με θρασύτητα: «Ισχυροποιούμε και θωρακίζουμε την οικονομία! Δημιουργούμε την νέα περήφανη Ελλάδα!», την ίδια ώρα που τα σύννεφα του επερχόμενου  κατακλυσμού  συσσωρεύονταν και μαύριζαν τον - ούτως ή άλλως - μόνιμα θολό ελληνικό οικονομικό ουρανό.

Δ) Επικεφαλής του Υπουργείου (ανύπαρκτης) Παιδείας να ιδρύουν «πανεπιστήμια» δίκην περιπτέρων σε κάθε χωριουδάκι για ψηφοθηρικούς λόγους διασπαθίζοντας και το τελευταίο καπίκι του κρατικού κορβανά; 

Ε) Προεκλογικές εξαγγελίες της εποχής του «μεγάλου κοινωνικού μετασχηματισμού» όταν οι αγύρτες υπόσχονταν ότι «Το εργοστάσιο θα είναι δίπλα στο χωράφι», αποσπώντας τα χειροκροτήματα (και την ψήφο) των αγροτών που ήλπιζαν ότι με τα συνεταιριστικά εργοστάσια θα γλυτώσουν από τα νύχια των μεσαζόντων.  Γνωστό το μετεκλογικό αποτέλεσμα. Ούτε εργοστάσια, ούτε χωράφια υπάρχουν σήμερα.  

Είναι προφανές ότι γεννιούνται ερωτήματα όπως:

Για ποιο λόγο οι δολοφόνοι της Ελλάδας μιλούσαν και ενεργούσαν έτσι;

Δεν γνώριζαν το ύψος του δημόσιου χρέους;

Δεν γνώριζαν το ετήσιο έλλειμμα;

Δεν γνώριζαν ότι πληρώνονται από ελλείμματα όταν έπαιζαν το γαϊτανάκι της συνεχούς αύξησης των αμοιβών τους «εν αγαστή συμφωνία» με τους ιερουργούς της τυφλής (θεόστραβης) θεάς και τους υψηλόμισθους κομματικούς εγκάθετους διοικητές και διευθύνοντες συμβούλους των ΔΕΚΟ; Ντράπηκε ποτέ κανένας τους;

Δεν γνώριζαν την σκόπιμη εξαφάνιση της μόνιμα παραπαίουσας ελληνικής  βιομηχανίας;

Δεν γνώριζαν την νοοτροπία, την ποιότητα και την «εθνική συνείδηση» των παμπόνηρων και κρατικοδίαιτων «βιομηχάνων» της πλάκας που τόσο εύγλωττα αποτυπώθηκε στη συμπεριφορά που έδειξαν κατά την «χρηματιστηριακή άνοιξη» ως μεγαλομέτοχοι των εισηγμένων; (Ευτυχώς κάποιους τους αγάπησε ο θεός και τους ανέβασε γρήγορα στους ουρανούς. Οι υπόλοιποι δυστυχώς εξακολουθούν να ρυπαίνουν τη γη)

Δεν γνώριζαν τον αφανισμό της πρωτογενούς παραγωγής;

Δεν γνώριζαν το ποσοστό ανεργίας την πτυχιούχων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Ή ήταν τόσο ηλίθιοι που πίστευαν ότι ο Έλληνας έφηβος δαπανά τα καλλίτερά του χρόνια για να αποκτήσει κουλτούρα;   

Δεν γνώριζαν ότι δεν υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα;

Δεν γνώριζαν ότι όταν δεν υπάρχουν πρωτογενή πλεονάσματα, ακόμη κι αν ισοσκελιστεί το εμπορικό ισοζύγιο (δεν συνέβη ποτέ στην Ελλάδα), το χρέος αυξάνει;
Η απλή λογική λέει ότι όταν δεν έχουμε χρηματικό περίσσευμα για να πληρώσουμε τους τόκους του παλαιού χρέους, συνάπτουμε νέα δάνεια – άρα αυξάνουμε το χρέος, εκτός αν αρχίσουμε να πουλάμε τα ασημικά του σπιτιού.

Δεν γνώριζαν ότι ακόμη και στην περίπτωση που υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα, αν αυτό είναι μικρότερο του ποσού των χρεωστικών τόκων, το χρέος θα εξακολουθεί να αυξάνει; [2]

Δεν γνώριζαν ότι η ύπαρξη και πολύ περισσότερο η αύξηση του δημοσίου χρέους συνιστά μεταφορά πόρων από το μέλλον στο παρόν;

Δεν γνώριζαν ότι αυτό σημαίνει μείωση της μελλοντικής οικονομικής ισχύος της χώρας σε διεθνές επίπεδο αλλά και σε ελάττωση του καθαρού πλούτου των μελλοντικών κατοίκων της χώρας (δηλαδή των παιδιών μας) στο εσωτερικό; [3]

Όλα τα γνώριζαν! Αλλά πίστευαν ότι θα προλάβουν να ικανοποιήσουν τα αρπακτικά τους ένστικτα και την διεστραμμένη και αρχομανή ψυχοσύνθεσή τους, με την ελπίδα ότι η χειροβομβίδα θα σκάσει στα χέρια του επόμενου.

Ακόμη κι αν είχα την παραμικρή αμφιβολία γι αυτό, σήμερα βεβαιώθηκα πλήρως.

Στον αντίποδα του βλακώδους περιστατικού που περιγράφω στον πρόλογο, σήμερα εμφανίστηκαν στην τηλεόραση δυο αξιόλογοι άνθρωποι και γνώστες της ελληνικής πραγματικότητας, ο κ. Ρακιντζής (επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης) και ο κ. Καρακατσούλης (καθηγητής της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης) οι οποίοι με πραγματικά επιχειρήματα και κυρίως  με νούμερα [4] έθεσαν το πρόβλημα με τον πλέον σαφή τρόπο. Αφού ξεκαθάρισαν ότι από τα κόμματα έγινε προσπάθεια να στηθεί ένα κράτος να μη δουλεύει (αυτολεξεί), αφού μίλησαν για ρουσφετόχαρτα, ακόμη και για μονοδρομήσεις δρόμων που γίνονται για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα, άρχισαν τα νούμερα. Και ένα από τα νούμερα ήταν ότι η βραδύτητα απόδοσης της δικαιοσύνης και η αναποτελεσματική γραφειοκρατία στοιχίζουν κάθε χρόνο 14 (δεκατέσσερα) δις.
Δηλαδή χρυσοπληρώνουμε κάποιους για να μας ζημιώνουν ζώντας οι ίδιοι πολυτελώς ως εργαζόμενοι αλλά και ως συνταξιούχοι ισχυριζόμενοι μάλιστα ξεδιάντροπα «Οι συντάξεις μας είναι από τα δικά μας λεφτά».

Ευτυχώς σήμερα κατερρίφθη και αυτός ο μύθος με την απόλυτα σωστή άποψη που διατυπώθηκε: 
«Καμιά σύνταξη δεν είναι ανταποδοτική. Αν δεν υπήρχε ο κοινωνικός πόρος οι συντάξεις θα ήταν πολύ μικρότερες».
Άλλωστε είναι γνωστό ότι η χρηματοδότηση των ταμείων κατά κανόνα είναι τριμερής. Συμμετέχουν εργαζόμενοι, εργοδότες και «κοινωνικοί πόροι».
Για το τελευταίο έχω προσωπική εμπειρία αφού για χρόνια υφίσταμαι αφαίμαξη υπέρ ταμείου από το οποίο δεν θα εισπράξω τίποτε ενώ άλλοι θα εισπράξουν πολλαπλάσια των κρατήσεών τους.  Και όταν ρώτησα γιατί υφίσταμαι την κράτηση, με διόρθωσαν λέγοντάς μου «Δεν είναι κράτηση, είναι κοινωνικός πόρος!».
Τους ευχαριστώ για τη διόρθωση. Με βοήθησαν να καταλάβω πως λειτουργεί το τσίρκο «Η ωραία Ελλάς».

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

[1] Κάποιες εκφράσεις είναι εκτός γλωσσικού καθωσπρεπισμού, αλλά μια βρωμερή πραγματικότητα πρέπει να περιγράφεται με αντίστοιχες «όζουσες» λέξεις.  Δεν έχω κανένα λόγο να σεβαστώ τα κτήνη που κατέστρεψαν την Ελλάδα;

[2] Αν για παράδειγμα υπάρχει πρωτογενές  πλεόνασμα 2 δις. € αλλά οι τόκοι του χρέους είναι 5 δις. θα δανειστούμε 3 δις. άρα το δημόσιο χρέος αυξάνει. Βέβαια οι πολιτικοί αγύρτες δεν χρειάστηκε να κάνουν ποτέ την παραπάνω «πολύπλοκη» σκέψη, γιατί ουδέποτε υπήρξε πλεόνασμα.

[3] Εξαιρούνται βέβαια οι περιπτώσεις που οι πόροι αυτοί χρησιμοποιούνται για παραγωγικούς και επενδυτικούς σκοπούς. Αλλά και στην σπάνια αυτή περίπτωση, η γενικευμένη ελληνική διαφθορά  εκμηδενίζει το όποιο όφελος.

[4] Φαίνεται πως αρχίζει να αποδίδει καρπούς η άποψη να μιλάμε με νούμερα της κας Σκοπούλη.
Μετά την συμμόρφωσή μας με την εντολή για περικοπή των 11,5 δίς. περιμένω να δω και μερικά επίσημα νούμερα όπως:
Τις εν ενεργεία αμοιβές και τις συντάξεις που παίρνουν οι κομματικοί εγκάθετοι των ΔΕΚΟ, οι υψηλόβαθμοι υπηρέτες της Θέμιδος, οι γενικοί γραμματείς υπουργείων, οι γενικοί διευθυντές κλπ. καθώς και πόση είναι η κατώτερη αγροτική σύνταξη και η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ.

Όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να ξέρω πόσες φορές περισσότερο αξίζουν οι παραπάνω υψηλόμισθοι από τους εργάτες και τους φτωχούς αγρότες που σκέβρωσαν σκάβοντας τη γη, ώστε να τους σέβομαι αναλόγως.

Ευθύλογος
vacon28@gmail.com