Γράφει ο Γιώργος Κουρμούζης
Μυστικές
δημοσκοπήσεις ενημερώνουν τα κόμματα για τα επερχόμενα αποτελέσματα.
Εμείς τις διαβλέπουμε από τον τρόπο που τα κόμματα αντιδρούν και
προσαρμόζουν τον πολιτικό τους λόγο τις λίγες μέρες που απομένουν προ
των εκλογών.
Συμπεράσματα:
Η
διεύρυνση της κρίσης σε Ισπανία και Κύπρο, με την Ιταλία σαν επόμενο
στόχο, αποδεικνύουν ότι η αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου μέσα στο........
ευρώ
είναι στο τραπέζι όλων. Αυτό ακυρώνει κάθε επίκληση των κομμάτων ότι η
αναδιαπραγμάτευση είναι αποκλειστικά δίκη τους πολιτική πλατφόρμα.
Έτσι,
ο Σαμαράς αναζητεί ψηφοφόρους στην Άκρα Δεξιά (βλ. Ασφάλεια και
Λαθρομετανάστες) μπας και περάσει πρώτος. Ο Βενιζέλος έριξε λεύκη
πετσέτα εδώ και καιρό. Αν και δήθεν ασχολείται με την επομένη μέρα του
ΠΑΣΟΚ, δήλωσε πως μόνο με ΣΥΡΙΖΑ μαζί θα συγκυβερνήσει! Καμένος και
Κουβέλης θέλουν τον ρόλο «ρυθμιστή». Εκλείπουν διαδηλώσεις στους δρόμους
και κουκουλοφόροι, με εξαίρεση μερικές μπουνιές των νέο-ναζιστών. Η
σιγή είναι εκκωφαντική.
Η
χτεσινή, εμπεριστατωμένη, ηγετική, διακαναλλική συνέντευξη του Τσίπρα
και, την ίδια μέρα, το ιδιαίτερα καθησυχαστικό προς τους εταίρους μας
άρθρο του στους Financial Times
(συνημμένο), δείχνουν ότι προετοιμάζεται να κυβερνήσει. Το περιεχόμενο
και των δυο δείχνει ότι κοουτσάρεται σωστά. Άλλωστε, δεν είναι δικά του
ούτε τα Αγγλικά ούτε η οικονομική ανάλυση. Δική του, όμως, η πολιτική
οξυδέρκεια. Παρατηρείστε πως το ξεκινά με μια πρόταση/παράγραφο: «Προς αποφυγή κάθε αμφιβολίας, το κίνημα μας –ΣΥΡΙΖΑ- έχει δεσμευτεί να κρατήσει την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης» . Σημαδιακά, οι μοναδικές του αναφορές σε ξένες προσωπικότητες ήταν κατευθυντήριες ρήσεις των Αμερικανών Barak Obama και Arthur Miller…
Την
στήριξη του ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την βασίζει πλέον στον αχταρμά των 12 ακραίων
συνιστωσών του 4% που ο Τσιπρας οδήγησε στην Βουλή, αλλά ένα πλατύ,
πολυμορφικό κοινωνικό στρώμα του 20-30%(;) που ποντάρει «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα» αντί του Τιτανικού. Άλλωστε, μόνο όσοι μπήκαν στις βάρκες επέζησαν του ναυαγίου…
Σ’
αυτούς –και όχι στο 4%- οφείλει ν’ απαντήσει την Δευτέρα, 18/6 και ήδη
προσαρμόζει τον πολιτικό του λόγο ανάλογα… Σύντομα θα ξεχάσει και τα
περί κρατικοποιήσεων Τραπεζών, ΟΤΕ κλπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ από παιδί έγινε
άντρας σε μια νύχτα, χωρίς να περάσει από την εφηβεία. Κι’ αυτό έχει τα
ρίσκα του.
Ο
Σόϊμπλε προέβλεψε σήμερα ότι η επίσκεψη της Τρόικας στην Ελλάδα την
άλλη εβδομάδα θα αποδείξει ότι η Αθήνα δεν έχει κάνει τίποτε ως προς τις
διαρθρωτικές αλλαγές που δεσμεύτηκε. Όλοι οι ξένοι τονίζουν ότι η
συνέχιση της χρηματοδότησης που θα μας κρατήσει στο ευρώ, έγκειται στις
διαρθρωτικές αλλαγές που δεν έγιναν και όχι στην βάρβαρη, οριζόντια
μείωση εισοδημάτων που ήδη έγινε. Η επακόλουθη ανάπτυξη μπορεί να
ευδοκιμήσει μόνο αν η χώρα ανασυγκροτηθεί για να την υποδεθεί
αναπτυξιακά και όχι καταναλωτικά, που σημαίνει σφαιρική αλλαγή εθνικής νοοτροπίας. Αυτό είναι το εθνικό διακύβευμα.
«Δεν
κερδίζονται οι αγώνες με γιόμες από την άμυνα κύριε Σάντος. Χρειάζεται
σωστή ανάπτυξη, τρέξιμο σε όλο το γήπεδο και ομαδικότητα για να βάλεις
γκολ στο EURO.»
Άρα,
το ερώτημα για Έλληνες και ξένους είναι ποιος, απ’ το πολιτικό σκηνικό
της Ελλάδας, μπορεί καλύτερα να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του
Μνημονίου με μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία και να προχωρήσει στις
διαρθρωτικές αλλαγές που η εμπεδωμένη Ελληνική νοοτροπία εμποδίζει, ώστε
να επιτευχτεί ανάπτυξη. Η συντήρηση του αποτυχημένου μοντέλου
διακυβέρνησης που μας έφερε έως εδώ δεν αποτελεί, πλέον, πολιτική
επιλογή για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Έλληνες και ξένοι αναζητούν το
επόμενο μοντέλο για την επιβίωση τους, καθώς και τους ηγέτες που θα το
εφαρμόσουν.
Αλήθεια, ποιος από τους υποψήφιους κυβερνήτες μας ειλικρινά θέλει και μπορεί;