Το πρόβλημα
ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ,
η δόλια πατρίδα παραδίδεται με βούλες και υπογραφές στην ξένη κατοχή,
δηλαδή στη Γερμανία της φράου Μέρκελ και του χερ Σόιμπλε. Αυτοί που την
παραδίδουν λένε ότι τη... σώζουν από την καταστροφή!!! Κάτι ανάλογο
έλεγαν και ο Εφιάλτης και ο Νενέκος και ο Τσολάκογλου. Η ιστορία, όμως,
τους ......
έχει καταγράψει ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
έχει καταγράψει ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
Χρήστος Πασαλάρης (Ποιος θα μας σώσει από τους… «σωτήρες» μας;)
[1] Δεν τρέφω ΚΑΜΙΑ εκτίμηση σε όσους καταλύουν ελευθερίες ατόμων ή κρατών…
[2] Δεν τρέφω ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΜΙΑ εκτίμηση σε όσους δεν αγωνίζονται να προασπίσουν αυτές τις ελευθερίες ΤΟΥΣ…
[3] Δεν τρέφω ΑΚΟΜΑ ΜΑ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΜΙΑ εκτίμηση σε όσους ανέχονται το καθεστώς της ανελευθερίας ΤΟΥΣ…
[4] Αισθάνομαι ΜΙΑ ΑΠΕΙΡΗ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ για όσους οικειοθελώς παραδίδουν την ελευθερία ΤΟΥΣ στον οποιοδήποτε εισβολέα…
Για να καταλήξω :
Κύριε
Ράιχμπαχ, κύριε Τόμσεν, κύριε Ματίας Μορς και λοιποί εκπρόσωποι της
Κατοχικής Δύναμης, όπως αντιλαμβάνεστε, τα βέλη μου ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ
σε σας…
Το πρόβλημα δεν είστε εσείς…
Το πρόβλημα είμαστε εμείς…
Διότι
αν δεν συνέβαιναν τα [2] – [4] παραπάνω, ΔΕΝ θα είχατε την εξουσία όχι
πρεςς κόφερανς να δίνετε, όχι να υποδεικνύετε στον ελληνικό λαό ποιο
κόμμα να ψηφίσει (!!!), μα ούτε καν να επισκεφθείτε τον τελευταίο
ανθυποτμηματάρχη της τελευταίας ανθυποϋπηρεσίας, του πλέον ταπεινού εκ
των υπουργείων μας, χωρίς προηγούμενα να ζητάγατε ακρόαση από τον εν
λόγω ανθυποτμηματάρχη και χωρίς να περιμένατε και καμιά ώρα για να τον
δείτε, αν εν τω μεταξύ τύχαινε να ήταν απασχολημένος με κάτι σοβαρότερο,
π.χ., να αστειεύεται στο τηλέφωνο με κάποιον άλλον ανθυποτμηματάρχη…
Το
ότι ανθυπολοχαγοί, άντε ταγματάρχες, άντε συνταγματάρχες
διαπραγματεύονται απ’ ευθείας με στρατηγούς και αρχιστρατήγους, αυτό
είναι δυνατό, και στην ιστορία δεν είναι κάτι που δεν συμβαίνει, μόνο
όταν ο νικητής στρατός για να απαξιώσει τον ηττημένο, στέλνει ως
διαπραγματευτή κατώτερα ή μεσαία στρατιωτικά στελέχη να διαπραγματευθούν
με στρατάρχες της ηττημένης πλευράς…
Όπως ορθά το είχε θέσει ο La Boetie απευθυνόμενος προς τα θύματα των μαστιγοφόρων καταπιεστών :
«Αυτός που κυριαρχεί επάνω σας, δεν έχει παρά δύο μάτια, δεν έχει παρά
δύο χέρια, δεν έχει παρά ένα σώμα, και δεν έχει τίποτε περισσότερο από
ό,τι έχει και ο πιο τελευταίος άνθρωπος από το μεγάλο, άπειρο, πλήθος
των πόλεών μας. Έχει όμως περισσότερο από όλους σας το πλεονέκτημα, που
εσείς του δίνετε, να σας ξεκάνει. Από πού πήρε τόσα μάτια, με τα οποία
σας κατασκοπεύει, αν δεν του τα δίνετε εσείς; Πώς έχει τόσα χέρια και
σας κτυπά, αν δεν τα παίρνει από σας; Τα πόδια με τα οποία καταπατά τις
πόλεις σας, από πού τα έχει, αν δεν είναι από τα δικά σας; Πώς έχει
εξουσία επάνω σας, παρά από σας τους ίδιους;… Πάρτε την απόφαση να μη
σκύβετε πια το κεφάλι, και να σας ελεύθεροι. Δεν θέλω να τους δώσετε
σπρωξιές, ούτε να κοιτάξετε να τους ρίξετε. Μόνο να πάψετε να τον
στηρίζετε. Και θα τον δείτε, σαν ένα ψηλό κολοσσό από τον οποίον
τραβήξανε ξαφνικά τη βάση του, να παρασύρεται από το ίδιο του το βάρος,
και να τσακίζεται». (Maurice Marsal : Επιβολή και Ηγεσία, εκδ. Ι. Ν. Ζαχαρόπουλος, Αθήναι, σελ. 42)
Κι αυτό που λέει ο Boetie, καλό είναι εμείς, ΤΑ ΣΥΝΗΘΗ ΥΠΟΖΥΓΙΑ να μη το ξεχνάμε, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΚΑΛΠΗ…