Τελικά
και παραφράζοντας το γνωμικό, "όποιο
συρτάρι του Δημοσίου κι' αν ανοίξεις,
θα βρεις μέσα... "μαύρα", πολλά
"μαύρα" εκατομμύρια", φαίνεται
ότι αρχίζουμε, επί τέλους, να αντιλαμβανόμαστε
ότι η λεηλασία της Δημόσιας περιουσίας
έχει λάβει της μορφή εθίμου
σε
τέτοια έκταση και μορφή, που ενδεχομένως
να εμπίπτει και στις "προστατευτικές
διατάξεις" του Εθιμικού Δικαίου και
δεν αστειεύομαι. Αρκεί να προσέξετε την
ευκολία και την άνεση με την ......
οποία
ενεργούσαν οι
δράστες. Δείχνει μια σιγουριά, στο
“νόμιμο” των
πράξεών τους.
Απόδειξη
αυτού είναι το ότι δεν
ελάμβαναν σχεδόν κανένα προστατευτικό
μέτρο,
αν και είχαν
επεκτείνει τον κύκλο των
δραστηριοτήτων
τους, σε τέτοιο πλήθος ατόμων και επί
τόσο
μακρό χρόνο, ώστε η τήρηση έστω και
απλής εχεμύθειας, πολύ περισσότερο
μυστικότητας, να είναι αδύνατη. Όλα
γίνονταν στο φως και με τρόπο που ήταν
αδύνατο να μην το δεις. Σπίτια παλάτια,
αυτοκίνητα και σκάφη.
Ενεργούσαν, δηλαδή με "συνείδηση
δικαίου"(!),
αυτό δε
το αίσθημα
τους το
ενίσχυε και η
συμπεριφορά των Αρχών, οι οποίες παρά
το ότι ελάμβαναν γνώσιν από τις συχνές
και πλήρως τεκμηριωμένες εκθέσεις του
αρμοδίου,
Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης,
Αεροπαγίτη ε.τ. κ. Λ. Ρακιτζή από το 2004,
αλλά
και άλλων, αυτές σφύριζαν, κυριολεκτικά,
κλέφτικα.
Και
ενώ όλα, κάτω από αυτό το πνεύμα, “δούλεβαν
ρολόϊ” για δεκαετίες, ξαφνικά, αλλά όχι
και αναπάντεχα, ήρθε η συντέλεια του
“συστήματος”. Ο φίλος μας ο κ. Γιουνκέρ
το χαρακτήρισε, πολύ επιτυχημένα ως
“The game is over”,
προφανώς
γιατί εκείνος δεν ήταν από τους χαμένους
του παιχνιδιού. Εν πάση περιπτώση, το
παιχνίδι τελείωσε και ο χαμένος πρέπει
να πληρώσει, δηλαδή να επιστρέψει τα
κλεμμένα. Έλα όμως που δεν θέλει να
πληρώσει, επειδή πιστεύει ότι “...μετά
από μακροχρόνια, αδιάκοπη και ομοιόμορφη
εφαρμογή...” ευρίσκεται
εν δικαίω και αυτά δεν είναι κλεμμένα
αλλά κερδισμένα; με την “αξία” του. Και
πάλι δεν αστειεύομαι. Δείτε π.χ. τις
αντιδράσεις του Άκη και
των
άλλων. Διαρυγνίουν τα ιμάτιά τους ότι
διασύρονται και κατηγορούνται άδικα.
Και οι αρχές…;
Παραθέτω,
περιληπτικά, δημοσιεύματα του 2010:
α)
Μόνο από την ετήσια έκθεση του Γεν.
Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.
.
- Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού είχε 151 πολυμελείς επιτροπές.
- Ιατρός Καθηγητής Πανεπιστημίου, μετά την λήξη της σύμβασής του με Δημόσιο Νοσοκομείο πήρε μαζί του 440 φακέλους ασθενών και πήγε σε ιδιωτικό. Η υπόθεση, λέει, πήγε στον εισαγγελέα και... “πείρε τον δρόμο της”...
- Και άλλος γιατρός Δημόσιου Νοσοκομείου παρεπεμφθει για ανθρωποκτονία και τιμωρηθηκε από το Πειθαρχικό Συμβούλιο με ποινή παύσης ενός έτους.
- Συνδικαλιστής κροίσος με καταθέσεις 9 εκατ. Ευρώ.
- Διευθύντρια υπουργείου συμμετείχε σε 31 επιτροπές.
- Στον ΟΣΚ διαπίστωσε αύξηση προσωπικού κατά 50% (2005-2008) και κατακόρυφη αύξηση των μισθών (από 5.500 έως 8.000 ευρώ), μετά την μετατροπή του σε ΑΕ.
- “Ωραίο” είναι αυτό που γράφει ο Γεν. Επιθεωρητής, για τους “πρωταθλητές της... πολυφαγίας-καλοφαγίας-
ταχυφαγίας”, την Αυτοδιοίκηση: “Με το προηγούμενο καθεστώς (εννοεί προ Καλλικράτη)” γράφει “δεν ήξερε τελικά τι είχε εγγυηθεί, το δημόσιο” και συνεχίζει “αν κοπεί αυτός ο πακτωλός χρημάτων, δεν ξέρω πόσοι θα ενδιαφερθούν να γίνουν δήμαρχοι”.
β)
Από κοντά και το ΣΔΟΕ, από δημοσίευμα
του 2010(πολύ κακάρισμα αλλά από αβγό...
;)
- Πρόστιμα ύψους 3 δις ευρώ καταλόγισε σε διαφόρους και για διάφορες αιτίες.
Τώρα,
λέει, θα κληθούμε να εκλέξουμε, σε λίγες
ημέρες, την νέα πολιτική ηγεσία μας, που
θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση.
Σε όσους το πιστεύουν θα θυμίσω το
αξίωμα: Οι επανάληψη των ιδίων λαθών
είναι ίδιον των βλακών (βεβαίως και οι
έξυπνοι κάνουν λάθη, αλλά όχι συνεχώς
τα ίδια. Αυτή είναι η διαφορά). Είναι
δική τους η επιλογή σε ποια κατηγορία
θέλουν να ανήκουν.
*Το
Εθιμικό Δίκαιο
αποτελείται από κανόνες που
ισχύουν, χωρίς να έχουν θεσπισθεί
υποχρεωτικά από την Πολιτεία, αλλά
έχουν διαμορφωθεί και επιβληθεί μετά
από μακροχρόνια, αδιάκοπη και ομοιόμορφη
εφαρμογή από τον
ίδιο τον λαό ενός γεωγραφικού τόπου ή
χώρας με την προϋπόθεση της απόδοσης
σ΄ αυτούς ενσυνείδητης δεσμευτικής
ισχύος. Θα πρέπει δηλαδή οι κανόνες
αυτοί να εφαρμόζονται επί μακρό χρόνο
με "συνείδηση
δικαίου", υπό
την αντίληψη ότι είναι δεσμευτικοί.
Wikipedia