Οι 2+3 προϋποθέσεις της «βοήθειας» των «φίλων» δανειστών μας…
Αναζητώντας Ηγέτες :
«Ο Νόμος του H. L. Mencken : Αυτοί που μπορούν-κάνουν. Αυτοί που δεν μπορούν-διδάσκουν.
Η προσθήκη του Martin : Αυτοί που δεν μπορούν να διδάξουν-διοικούν.»
Arthur Bloch : Ο Νόμος του Μέρφυ, εκδ. Γράμματα
Η Τρόϊκα 2 πράγματα επεδίωξε ΠΡΙΝ ακόμα ξεκινήσει η «βοήθειά» της :
[1] ο λαός να παραμείνει στο περιθώριο χωρίς να μετάσχει με τη γνώμη του στις αποφάσεις
[2]
μια κυβέρνηση πρόθυμη να υιοθετήσει το [1] και ταυτόχρονα με τόσο
«μαχητικό» πνεύμα, που να μην ήταν......
ωστόσο και εμπόδιο ώστε οικειοθελώς
να παραδώσει την εθνική ανεξαρτησία της χώρας (που η προπαγάνδα
επιχειρεί να τη χαρακτηρίσει «μερική»).
Τα πέτυχε και τα δυο μέχρι στιγμής...
Αν οι δανειστές μας ήταν ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΙΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΙ, τρία πράγματα θα μας έδιναν ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ :
[1] Την αναγκαία παράταση στο χρόνο εξυπηρέτησης των δανείων
[2] Γενναία μείωση του επιτοκίου
[3] Θωράκιση εναντίον της ύφεσης.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ,
ΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΔΙΝΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ, διότι στόχος τους δεν
θα ήταν η διάσωσή μας αλλά το πλιάτσικο, να πάρουν για ένα ξεροκόμματο
περιουσιακά στοιχεία που ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ Θ’ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ…
Επομένως,
οι δανειστές ήταν «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ», σε ό,τι αφορά τις μεταξύ
τους συνεννοήσεις ΚΑΙ ΣΚΕΤΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ σε ό,τι αφορά τις σχέσεις τους
με τη χώρα μας
Στη
πιο κρίσιμη στιγμή, η χώρα βρέθηκε ουσιαστικά ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ… Η
«έφοδος» των ξένων κατοχικών δυνάμεων, δεν ήταν κάτι παραπάνω από απλός
περίπατος…
Διότι πριν μπουν οι ξένες δυνάμεις για να λεηλατήσουν, η χώρα λεηλατήθηκε ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ από τις ντόπιες πολιτικές δυνάμεις…
Το
σάπιο πολιτικό μας σύστημα, υπήρξε ο δημιουργός και στη συνέχεια ο
κυριότερος σύμμαχος των δυνάμεων που συντηρούσαν και συντηρούν την
«ακμή» και τη «ζωτικότητα» της κρίσης της χώρας…
Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, ή, τα δέντρα πεθαίνουν απ’ τη κορυφή. Όπως σωστά θα το θέσει ο Peter Drucker (Management : Tasks, Responsibilities, and Practices, N.Y. : Harper & Row, 1974) : «Ένας
άνδρας (ή γυναίκα) μπορεί να γνώριζε πολύ λίγα, να εκτελεί φτωχά, να
στερείται κρίσης και ικανότητας, κι όμως ακόμα να μην προξενεί τόσο
μεγάλη ζημιά σαν μάνατζερ. Αλλά, αν αυτό το πρόσωπο στερείται χαρακτήρα
και ακεραιότητας -καμιά σχέση με το πόσα πολλά γνωρίζει, πόσο έξοχο
είναι, πόσο επιτυχημένο- αυτό το πρόσωπο καταστρέφει. Καταστρέφει
ανθρώπους, τον πιο πολύτιμο πόρο της επιχείρησης. Καταστρέφει το πνεύμα,
την έμπνευση, τη διάθεση. Και καταστρέφει την αποτελεσματικότητα. Αυτό
είναι ιδιαίτερα αληθινό για τους ανθρώπους στην κορυφή της επιχείρησης.
Διότι το πνεύμα, η διάθεση, η έμπνευση δημιουργείται από την κορυφή. Αν
ένας οργανισμός είναι μεγάλος σε πνεύμα, αυτό συμβαίνει διότι το πνεύμα
της ηγεσίας του είναι μεγάλο. Αν αυτό εκφυλίζεται, αυτό γίνεται διότι η
ηγεσία σαπίζει. Καθώς η παροιμία λέει « Τα δέντρα πεθαίνουν από την
κορυφή»...
Το κλειδί βρίσκεται στη φράση : «Αλλά,
αν αυτό το πρόσωπο στερείται χαρακτήρα και ακεραιότητας -καμιά σχέση με
το πόσα πολλά γνωρίζει, πόσο έξοχο είναι, πόσο επιτυχημένο- αυτό το
πρόσωπο καταστρέφει.»
Το Πολιτικό μας Σύστημα ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ..
Το έδαφος ήταν επομένως έτοιμο προς δήωση…