γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Ρώτησε αδελφός
τον αββά Ιωάννη: Αν
κάνω κάτι ηθικά αδιάφορο, που δεν περιέχει
δηλαδή στοιχείο αμαρτίας, και ξέρω πως,
αν με δει ένας αδελφός, θα σκανδαλιστεί
εναντίον μου, οφείλω άραγε να μην το
κρύψω για να μη νικηθώ από την κενοδοξία,
ή να το κρύψω για να μην προκαλέσω το
σκάνδαλο; Αν πάλι δεν ξέρω με βεβαιότητα
ότι ο αδελφός σκανδαλίζεται αλλ’ απλώς
το υποθέτω, τι να κάνω;
Ο αββάς Ιωάννης
του απάντησε: Αν
η καρδιά σου σε πληροφορεί ότι σκανδαλίζεται
ο αδελφός σου, σκέπασε το πράγμα και μην
τον βάλεις σε λογισμούς. Αν πάλι δεν
είσαι βέβαιος γι’ αυτό, αλλά......
μόνο το
υποθέτεις, μη νοιάζεσαι.
Αυτή η ιστορία
με τον ηγούμενο Εφραίμ και το Βατοπέδι,
πήρε τελικά κακό δρόμο. Όχι βέβαια ότι
ήταν ποτέ σε καλό δρόμο, αλλά τώρα
εκτροχιάστηκε. Και μόνο ότι έφτασε να
υπερασπίζονται τον άνθρωπο αυτό,
πολιτικοί, ΜΜΕ και εκκλησίες του
εξωτερικού, το πράμα πήρε διαστάσεις,
απροσδιόριστες και ανεξέλεγκτες. Ένα
πάντως είναι σίγουρο. Θα κάνει ζημιά,
μεγάλη ζημιά, εκεί που ήδη υπάρχουν
ερείπια, δηλαδή στο φρόνημα του Λαού.
Αλλά γιαυτό πέρα βρέχει και πρώτα για
τον "ηγούμενο" (ο Θεός να με συγχωρέσει
για τα... εισαγωγικά).
Έχω παρακολουθήσει
από την αρχή αυτή την ιστορία χωρίς να
με ενδιαφέρει ποιος έχει δίκαιο ή άδικο,
ως προς τα ιδιοκτησιακά και τον χορό
των εκατομμυρίων ευρώ που "παίζονται".
Και δεν με ενδιαφέρουν γιατί είναι
χάσιμο χρόνου αφού, έτσι κι' αλλιώς, στο
τέλος άκρη δεν θα βρούνε (δεν είμαι
σίγουρος ότι ψάχνουν την άκρη, μάλλον
το "μέσον" αναζητούν). Η ιστορία
των τελευταίων τουλάχιστον ετών, αυτό
διδάσκει.
Με ενδιαφέρει
όμως το μέγεθος της εξαθλίωσης των
θεσμών και των, υποτίθεται, λειτουργών
τους, από τους οποίους εμπνέονται και
φρονηματίζονται οι άνθρωποι. Και όταν
αυτή η εξαθλίωση έχει φτάσει μέχρις
εκεί που περπατάει ο Θεός, στο Άγιο Όρος,
τότε δεν έχουμε, ίσως, ελπίδα. Εξ ου και
η σημερινή μας κατάντια. Και ένα από τα
συμπτώματα αυτής της κατάντια είναι
και ο "άγιος" αυτός. Δείτε τι έχει
προκαλέσει, υποτίθεται, προς δόξαν Θεού.
Κάνει ό,τι μπορεί για την συγκέντρωση
πλούτου, όχι απλώς χρημάτων. Μέχρι το
ιερό κειμήλιο της ζώνης της Παναγίας
περιέφερε ως προσκύνημα των πιστών,
στην Ρωσία, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια.
Και το ερώτημα, το οποίο κανείς, ούτε το
κράτος (άσε την εφορία), ούτε η εκκλησία,
ούτε κανείς δεν θέλει να θέσει ευθέως,
είναι: Που πάει αυτός ο θησαυρός;
Ακούσατε
μήπως, ότι με αυτά τα πολλά χρήματα,
συντηρούνται Νοσοκομεία, Γηροκομεία,
Ορφανοτροφεία, Πτωχοκομεία, Συσσίτια,
Εκπαιδευτικά ιδρύματα, Ερευνητικά του
περιβάλλοντος προγράμματα, Βιβλιοθήκες,
Έδρες σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού,
με θέμα την Ελληνική Ιστορία και Γλώσσα
και ιδιαιτέρως της Μακεδονίας (εκεί που
αλωνίζουν οι Σκοπιανοί); Τίποτα, τίποτα,
τίποτα. Φιάχνει λέει το Μοναστήρι...
Τότε;
Τότε, προς τι
αυτή η έννοια των διαφόρων καρατζαφεραίων;
Ο ίδιος ο αρχηγός δήλωσε ότι "Η απόφαση
είναι έμφορτος ημεδαπών και αλλοδαπών
σκοπιμοτήτων"! (τέτοια δικαιοσύνη
έχουμε;), ένας δε εξ αυτών βρέθηκε στο
πλευρό του "αγίου" (θεέ μου συχώραμε)
και δήλωσε ότι "Αν και είναι
καταβεβλημένος ο γέροντας θέλει να
παραδοθεί. Είναι κλινήρης, δεν μιλάει
πολύ, πονάει και έχει πυρετό... (τον
κούρασε το ταξίδι στην Ρωσία, φαίνεται, ή μήπως
τον τιμώρησε η Παναγία... ;). Άλλοι
σιχτιρίζουν τους δικαστικούς για
"πρεμούρα να φυλακιστεί" (πάλι ο
αρχηγός) και που "πως επέλεξαν αυτή
την ώρα... κλπ" για τον άρρωστο, ή που
βρήκαν το σκάνδαλο και το φόρτωσαν στον
Εφραίμ και τι θέλουν μ' αυτό να κρύψουν.
Ο άγιος Θεσσαλονίκης δήλωσε: "Η όλη
υπόθεση είχε ισχυρό αντίκτυπο στην
συνείδηση του πιστού ορθόδοξου λαού
και αποτελεί πλήγμα στην ορθοδοξία".
Καλός κι' αυτός, δηλαδή; Ο Εφραίμ; Το
Βατοπέδι; Οι δικαστές; Οι ημεδαποί και
οι αλλοδαποί; Οι σκοπιμότητες; Ποιοι απ' όλους
αυτούς είναι η Ορθοδοξία που επλήγει;
Τρέχα γύρευε... Μέχρι σελίδα στο internet
άνοιξαν, για ηλεκτρονική... συμπαράσταση,
τέτοια αγάπη προς τον Θεό, την αλήθεια
και την ηθική...